ꜱᴛʀᴀᴡʙᴇʀʀʏ ᴄᴀᴋᴇ ~ ᴄʜɪᴊᴜ [chisa & jurin] xɢ

nine ~ emotional change

Maya yemeklerine odaklıyken Chisa bir süre onu izledi. Jurin'in sorusunu cevaplamak istemiyordu ama nasıl geçiştireceğini de bilmiyordu. Maya bir an başını kaldırıp sadece Jurin'e bakarak konuşmaya başladı. "Çok uzun zaman oldu. Hatırlamıyorum bile." Peşinden umursamaz bir tavırla gülmeye başlarken Chisa sinirle göz devirdi fakat bunu kimse farketmemişti. Jurin olanlara bir türlü anlam veremiyor, gittikçe kafası karışıyordu.

Chisa buraya gelirken bunların olacağını hayal etmemişti ve ne yapması, Jurin'e nasıl açıklaması gerektiğini bilmiyordu. Maya'nın tavırları ise tamamen sinir bozucuydu. Tek suçlunun Chisa olduğunu düşünürken ona haksızlık ediyordu, hiçbir şeyden haberi bile yoktu.

Burada kalmak iyi bir fikir değildi belki de. Jurin'i elinden tutup kafeden dışarı çıkarırken Jurin şaşıp kalmış, Chisa'ya ayak uydurmak zorunda kalmıştı. Maya içeride tek başına kalırken kapının önüne geçtiler. "Patronun kızı dediğin o muydu?"

Jurin Chisa'nın sorusunu es geçti. "Maya'yı nereden tanıyorsun Chis? Neden birbirinizden nefret ediyormuş gibisiniz?"

Jurin'in elini bıraktı bir anda."Hiçbir şey anlatmak istemiyorum." Chisa aniden dönüp gittiğinde Jurin arkasından bakakaldı. Şu son yarım saat içinde ne yaşadığını asla bilmiyordu. İçeri döndü ve Maya'nın hesabı ödediğini gördü. Bu konuda da ona borçlu kalmıştı.

Maya kafeden çıktığında kapının yanında onu bekleyen Jurinle karşılaştı. Jurin merakını gidermek, bir şeyler sormak istiyordu fakat çekiniyordu da. Maya buruk bir gülümsemeyle elini ileri doğru uzatıp yürümeyi teklif etti.

Birlikte şirkete kadar yürümeye başladıklarında sessizliği ilk bozan kişi Maya olmuştu. "Chisa'yı nereden tanıyorsun?" Bu soruyu sorması gereken kişi belki de Jurin'di ama ne farkederdi ki, ikisi de bir şeyleri anlamaya, kafasında bir düzene oturtmaya çalışıyordu.

"Üniversiteden beri tanışıyoruz. Çok yakın arkadaşız." Maya'nın öğrenmek istediği bilgi tam olarak buydu işte. Aralarında bir şeyler olma ihtimalini düşündüğünde keyfi kaçıyordu. Sebebinden emin değildi, belki Chisa'nın eski sevgilisi olmasından belki de Jurin'den hoşlanmaya başladığındandır.

"Siz nereden tanışıyorsunuz? Bana hiçbir şey anlatmadı." Maya bunun hakkında bir şey söylemesinin doğru olup olmadığından emin değildi fakat bir şekilde Jurin'in kafa karışıklığını da gidermesi gerekiyordu.

"Lisenin başlarında tanıştık onunla, çok seviyorduk birbirimizi." Jurin bunun arkadaşlık anlamında söylendiğini düşünürken Maya devam etti. "Her an birlikteydik, ta ki son seneye kadar. Bana hiçbir şekilde haber vermeden gitti. Sonra başka bir şehire taşındıklarını öğrendim. Bir şekilde adresini bulup mektuplar, hediyeler gönderdim ama bana asla geri dönüş yapmadı."

Jurin üzgün olduğunu belirtircesine baktı kıza, o da anlatmaya devam etti. "Son zamanlarda ailesinin ilişkimizi onaylamadığından bahsedip duruyordu, belki de bu yüzden terk edip gitmiştir." Duyduğu cümleler adeta Jurin'in başından aşağı kaynar su dökülmüş gibi hissettirmiş, yürümeyi bırakıp olduğu yerde kalmasına neden olmuştu. Maya dönüp ona baktığında şoka girmiş gibi yeri izlediğini farketti.

Jurin kafasında her şeyi yerine oturtmaya çalıştı bir süre. Chisa'nın ona verdiği kitap, içinde bulduğu not, kimin verdiğini açıklamaması... Hatta dün sabah şahit olduğu ailesinin konuşması, her şey birbirine bağlıydı. Nasıl anlayamamıştı ki şu ana kadar?

Notta yazan 'C♡ M' harfleri düştü hafızasına, belli ki o harf Maya'nın baş harfiydi. O kitap Maya'nın Chisa'ya hediyesiydi. Aileleri, aralarındaki şeye onay vermediğinden başka şehre taşınmış böylece ayrılmak zorunda kalmışlardı.

Chisa'nın babasının dediği cümleleri hatırladı. 'Arkadaşlık mı, yoksa daha mı fazlası? Daha önce neler yaptığını ikimiz de iyi biliyoruz.' Şimdi anlıyordu ki bu konuşma Chisa ve Maya'nın ilişkisi hakkındaydı. Belki de Chisa'ya bu konuda güvenemediklerinden dolayı Jurin'in o evde kalmasını istememişlerdi.

Peki ya Chisa? O kitabı kimin verdiğini, ilişkisini neden Jurin'e açıklamamıştı? Tepkisinden mi korkmuştu, ya da başka bir sebebi mi vardı? Bir anda öğrendiği şeyler yüzünden beynindeki tüm bilgiler iç içe girmiş gibiydi. Hala tam oturmayan şeyler vardı kafasında ama en azından bu kadarını bir düzene sokabilmiş olması bile bir şeydi.

Maya ona yaklaşıp elini koluna sardı. "İyi misin? Birden donup kaldın?"

"Nasıl olmam gerektiğini bilmiyorum." Aniden bastıran gözyaşları yanaklarından süzülürken cümlesini tamamladı. "Sadece... Onu ilk gördüğüm andan beri seviyorum." Neden ağladığını bilmiyordu. Şu an tek bildiği, yoğun bir duygu değişimi yaşadığıydı.

*12.9.23*