Mafya İşte

Ayrılık

YAZARDAN

Hayat; Ne yaşatacağını hiçbir zaman bilemeyiz. Bazen en değer verdiklerimizi elimizden alır bazen de hayatımızın insanını bize bağışlar. Fazlasıyla kötülük dolu bu dünya'da iyiliği aramaya çalışırız ve bazen yüzümüze güler hayat ama bazen de en kötü tarafından vurur bizi, canımızı çok yakar. Değil bizi tüm herkesi yokuşa sürükler bazen.

Değer bilene, kurnazına güler hayat biz bu kötülük dolu dünya için fazlasıyla safız, iyi kalpliyiz. Hayat işte ne yapacağı belli olmaz. Düşürdükçe düşürür, yükseldikçe yükseltir.

Karan; Bilene, görene can yakan, acımacısız, kötü mafyanın teki ama peri kızının yanında o bile kendisin şaşırıyor. Bu kadar iyi kalbi olduğuna, ses tonundan bile naiflik akmasına, çocuklaşmasına çok şaşırıyor. Ne zaman görse Ceylin'i içinden hep şükrediyor onu bulduğuna. Ama bazen Ceylin'e bu büyük sırrı nasıl anlatacağını düşünüyor. Anlatmak istiyor ama Ceylin'in sorgulayacağını çok iyi biliyor.

Kumru..

Üvercinka..

Karanın üvercinkası, Kumrusu..

Kumru Karan'ın yıllar önce lösemiden dolayı kaybettiği kız kardeşi.
Çok canı acıdı Karan'ın, Kumruyu kaybettikten sonra.

Daha Kumru'nun hayalleri vardı. Ama hiçbirini gerçekleştiremedi en çokta bu yüzden kızıyordu kendisine.

☀️

Tam tamına son iki aydır Karan Ceylin'e karşı bir farklıydı. Eski o naif Karan çok değişmişti. Sinirlendiğinde bağırıp çağırıyordu, fazlasıyla kavga ediyorlardı. Ve bazen kavga anında Ceylin'in istem dışı bileğini fazlasıyla acıtarak sıkabiliyordu. Ama kendine geldiğinde özürünü diliyordu. Bu olanların sebebiyse Karan'ın son üç aydır sinir ilaçlarını içmemesiydi.

"Karan git sakinleşince konuşalım lütfen!"

"Hayır şimdi konuşulacak Ceylin Hanım."

Ceylin'in Karan'a küçük bir bağırmasından sonra bu kadar büyük bir kavga çok saçmaydı.

"Karan sen çok değiştin neden böylesin neden!?"

"Ben değişmedim Ceylin sadece bıktım olmayacak şeylerin peşinden koşmaktan ama hâlâ vazgeçmedim, vazgeçmeyeceğim tamam mı?"

"SENDEN NEFRET EDİYORUM TAMAM MI? NEFRET EDİYORUM!"

Ceylin'in gözlerinde ki yaşlar bir türlü durmuyordu.

Karan bu dediğini duyduktan sonra Ceylin'inkolunu tuttuğu gibi odaya çıkardı. Ve ardından kapıyı kitledi.

Ve dolan gözleriyle oradan ayrıldı.

Ceylin büyük bir hayal kırıklığıyla baktı kapıya. Onun tanığı adam bu olmazdı.. Olamazdı.

Son iki ayda o kadar bıkmıştı ki artık istemiyordu Karan'ı. Ama Ceylin'in fark ettiği bir şey vardı. O Karan'dan hoşlanıyordu belki de sevgi ama bunun olmaması gerekiyordu.

Gidecekti ne olursa olsun buradan gidecekti.

Aradan birkaç saat geçmişti ve Ceylin kaçmak için yapılması gereken bütün planı yapmıştı ve bu plana Adayı da dahil edecekti.

Karan Ceylin'i odaya kitledikten bir saat sonra çıkartmıştı. Ceylin Adayı arayıp çağırmıştı eve. Karan ise evde değildi.

"Anladın mı Ada?"