Mafya İşte

İlk Öpücük

Ceylin KAYA

Allah kahretsin başım çok ağrıyordu. Gözümü açtığımda anında geri kapattım güneş gözümü delip geçiyordu resmen. Bir dakika ben şuan yataktayım.
YATAKTAYIM!
Ben dün yerde uyuya kalmıştım. Kim taşıdı beni yatağa bir dakika Karan olabilirdi. Sırtımı başlığa yasladım ve kafamı sağa çevirdiğimde Karan üstü çıplak oturmuş bir şekilde beni izliyordu.

"Günaydın." Dedi.

"Günaydın." Dedim.

Yataktan kalkıp lavaboya girdim. İhtiyacımı giderdikten sonra lavabodan çıktım Karan hâlâ bıraktığım pozisyondaydı. Kafasını bana çevirdi, baktı baktı ve baktı..
Üstümü değiştirmek için kıyafet alıp lavaboda giyindim. Karan sadece bakıyordu. Konuşmayacaktım, istemiyordum konuşmak falan. Aşağı indim peşimden geldi. Manyak mı bu? Aşık lan aşık. Sus.

Mutfak kapısına geldiğimde bileğimden tuttu kendine çevirdi ve aramızda çok az bir mesafe kaldı.

"Bir daha içtiğini görmeyeceğim Ceylin!" Dedi. Bakışları fazlaca sertti.

"Ya öyle mi?" Onu alaya alıyordum bakışlarımda aynı şekilde onu alaya alıyordu.

Dişlerini sıkarak konuştu.

"Ciddiyim."

"Bende."  Daha da yaklaştı.

"Ceylin zıtlaşma benimle yoksa kötü olur."

"Mesela?"

"İstemediğin şeyler olur ve pişman olursun."

"Ah, çok korktum lütfen bana zarar verme, lütfen." Bu dediğimin ardından kahkaha attım. Sinirlendi hem de baya baya sinirlendi.

"Bir daha kaçtığını görmeyeceğim, kaçsan da bulurum biliyorsun bu bir, bir daha içmeyeceksin bu iki, bir daha sözümden dışarı çıkmayacaksın bu da üç."

"Emredersiniz Karan Bey."

Bir anda mesafeyi sıfıra çekti. Konuşsak dudaklarımız birbirine değebilirdi.

DEĞDİ!

DEĞDİ!

NO PANİK!

"Sınırları zorlamayalım istersen?"

Elleri saçlarımı buldu okşadı sonra da kulağımın arkasına sıkıştırdı.

Geri geri gitmeye başladım sırtım duvarı bulunca kendini bana yasladı çok yakındı hem de çok!

"Zorlamayalım çok yakınız Karan çok!"

"Kalbin duracak gibi neden?"

Harbiden Ceylin neden kanka?
Bilmiyorum ama bunu ona söyleyemem.

"Cevap ver! Korkudan mı? Heyecan? Yoksa bilmiyor musun?"

"Bilmiyorum."

Rezilsin Ceylin. Sus.

"Bilmiyorsun? Bence biliyorsun, acaba bana aşık olmaya başlamış olabilir misin?"
Dudaklarını yalayarak güler gibi oldu. Gözlerinin içine dik dik baktım.

"Sana aşık olmak mı? Yok daha neler saçmalama istersen."

"Peki ne yani bu kadar mı?" Ne istiyorsun? İç ses sus.

Kafasını hafif yan yatırdı kollarımı tutup duvara sabitledi. Yapıştığı yetmiyormuş gibi bir de kollarımı tuttu manyak! Dudaklarını dudağıma hafifçe sürttü.
"Karan." Dedim kısık bir sesle. Mavileri çok koyulaşmıştı gözlerinde tek bir duygu vardı. Şehvet.. Kısa bir öpücük bırakır gibi yaptı geri çekilecek sandım ama o çoktan dudağıma yapışmıştı. Çok naif öpüyordu hissetmiyordum bile tüy misali. Tepki veremedim bir an ama sonra bir anda ittim onu sonunda aramıza mesafeler girdi.

"SEN NE YAPTIĞINI SANIYORSUN? KARAN GİDİYORSUN İKİ HAFTA BOYUNCA TEK BAŞIMA KALIYORUM DELİRECEK HALE GELDİM, GELİYORSUN VE BİR ANDA DUDAĞIMA YAPIŞIYORSUN NE DEMEK BU? NEDEN GİTTİN? NEDEN ÖPTÜN? YAPMA KARAN YAPMA!"

Sonlara doğru sesim kısık ve titrek çıkmıştı. Ona karşı bir şeyler hissetmek istemiyordum.

"Ben sana deliler gibi aşığım Ceylin. Dayanamıyorum asıl ben ne çektim bu iki hafta da biliyor musun? Gittim çünkü uzaklaşmaya çalıştım senden. İçimdeki aşkı bitirmeye çalıştım. Çünkü biterse seni bırakabilirdim ama Ceylin bitmek yerine daha da alevlendi. Öptüm çünkü dayanamadım çok özledim ana kapıldım öptüm yaşanmamış sayalım tamam mı!?"

"Karan ben yalnızlıktan korktum. Bana iznim olmadan dokunma bir daha lütfen.Ve dediğin gibi yaşanmamış sayalım bu şeyi."

"Ama dudakların çok yumuşak yani tadı güzel utan diye söylemiyorum sadece söyleyesim geldi." Dedi ve mutfağa girdi.
Ee ben utanırım ki.
Arkasından bende girdim masa hazırdı oturduk ikimizde ve ilk söze o girdi.

"Neden içtin dün gece?"

"Bir kaç saatliğine de olsa unutmak istedim her şeyi, sonra da galiba ufak bir sinir krizi geçirdim." Diye hatırlıyorum.

"Ufak mı? Ceylin seni öyle yerde görünce etrafı öyle görünce nasıl korktum haberin var mı? Eşyalar umrumda bile değil ama sen umrumdasın bir daha içme ha illa içeceksen benim yanımda kontrollü bir şekilde içeceksin tamam mı?"

"Tamam." Yüzüm düşmüştü istemsizce.

Elleri çenemi buldu.

"Asma yüzünü ben senin için söylüyorum bunları sözüm olsun çok kısa zamanda beraber dağıtırız kafayı." Dedi ve göz kırptı.

"Unutma bu sözü yoksa ben hatırlatırım."

"Unutmam unutursam da hatırlat."

Kahvaltımızı ettikten sonra salona geçtik ve koltuğa yan yana oturduk. Kolumdan çekti ve kafam göğsüne geldi, elini de belime attı. Biraz ondan biraz benden konuştuk. Ve o pozisyondan nasıl daha da yakınlaştık anlamadım doğrusu resmen bir buçuk-iki saattir oturuyorduk. Karan anlatmaya devam ediyordu arada gülüyordu, dinliyordum ama çok uykum vardı. Yavaş yavaş gözlerim kapandı.

Karan'ın beni kucağına aldığını hissettim. Galiba yukarı çıkarıyordu ve saniyede bir kafama öpücük konduruyordu.

Yatağa geldiğimizde beni yatırdı üstümü örttü son duyduğumsa;

"İyi uykular peri kızım."

.

.

.

Yakınlaşmanın zamanı gelmişti gibi hissettim.
Bölüm nasıldı?
Karanı seviyor musunuz?
Ceylini seviyor musunuz?
VOTE? Yorum?
Loya sizi seviyoor..