Mafya İşte

İzmir Özdere -2-

Ceylin KAYA

Bazen çaresizlik insanı ölüme bile sürükler. Sanki her şey bir rüyadan ibaret. Ben birazdan uyanacakmışım da mutfağa annemin yanına gidip yanağını öpüp kahvaltı ettikten sonra okula gidecekmişim gibi. İstemiyordum ben ona aşık olmak istemiyordum. Sanki ona aşık olursam, dünya yıkılacak sanki ona aşık olursam insanlar benden nefret edecekmiş gibi hissediyorum.

Yıkılsın Dünya, insanlar benden nefret etsin kimin umrunda.. Kimsenin. Ben Karan'a aşık olmak istemiyorum. Ama neden? Çünkü o beni kaçırdı. Bahanelerin arkasına sığınma Ceylin, kendin ol!

Gecenin üçü, uyuyamadığım için uyandım. Yanımdaki adama dönüp bakıyorum çok masum uyuyor, bir yanım hayatımı çaldığını düşünüyor diğer yanımsa hayatım olduğunu düşünüyor.

Kıpırdanmaya başlamıştı. Birkaç saniye sonra gözünü açtığında bir süre etrafa baktı, sonra bana döndüğünde uykulu sesiyle konuştu.

"Bir tanem ne oldu neden kalktın sen?" Sesinde biraz endişe vardı.

"Uyandım sonra uyuyamadım." Allah kahretsin sesim titriyordu.

"Gel bakalım buraya." Dedikten sonra kollarını arasına aldı beni, kokusu bana huzur veriyordu.

Gözyaşlarım benden habersiz firar etmeye başladılar. Neden ağlıyordum? Bilmiyorum.. Bir insan neden ağladığını bilmez mi? Belki de çok dolduğun için ağlıyorsundur Ceylin. İç sesim bu sefer gerçekten haklıydı.

Yavaş yavaş mayışmaya başlamıştım, ama hâlâ gözyaşlarım dinmiyordu.

Ve o an Karan kulağıma yaklaşıp fısıldadı.

"Sana yeminim olsun ki bütün acılarını iyleştireceğim peri kızım, ağlama.."

Ve sonrası koca bir ölüm sessizliği.

☀️

YAZARDAN

Sabah olmuştu, saat 9'u gösteriyordu. Karan'da Ceylin'de uyanmıştı. Ve kahvaltıya inmek için hazırlanıyorlardı.

"Hadi inelim Ceylin."

"İnelim."

Ceylin biraz durgundu geceden sonra, pek fazla konuşmuyordu ve bu Karanın canını sıkıyordu.

*
Karan ve Ceylin kahvaltı için masaya oturmuşlardı ama Ada ve Rüzgar ortalıklarda gözükmüyordu. Ceylin telefonumdan Adayı aradı ve bir süre sonra telefon açıldı.

"Ada biz indik sizi bekliyoruz."

"Tamam kuşum geliyoruz biz de." Dedi Ada.

"Geliyorlarmış."

☀️

"Buradan sonra denize gidelim mi?" Dedi Ada.

"Evet ya denize gidelim." Dedi Ceylin el çırparak.

"Gideriz." Dedi Karan.

Bir süre sonra kahvaltı bitmişti ve herkes hazırlanmak için odalarına dağılmıştı.

Ceylin oda da giyeceği bikiniyi seçiyordu ama aslında mayolar da gözüne güzel gözükmüştü. Bir türlü karar veremiyordu, ama çıkmaları gerektiği için eline geleni giydi üstüne de bir tane pareo geçirdi.