Mafya İşte

Kurşun

Ceylin KAYA

Sabah uyandığımda Karan'ın bana sımsıkı sarıldığını fark ettim. Öyle sıkı sarılıyordu ki boğulacağım sandım bir an. 

"Karan çok sıkıyorsun beni kollarını biraz gevşetir misin?"

Karan biraz da olsa kollarını gevşetmişti ve bende hemen kalkıp lavaboya gidip işlerimi halletmiştim. Saate baktığımda 06:17 olduğunu fark ettim çok erkendi ama benimde uykum kaçmıştı zaten.

Pencereden dışarı baktığımda şiddetli yağmur yağdığını, şimşeklerin çakdığını ve gök gürüledediğini gördüm. Mutfağa indiğimde kendime bir kahve yaptım sonra da bahçeye çıktım. Üstü kapalı salıncağa oturdum. Yağmur çok fazla gelmiyordu oturduğum bölgeye. Kahvemi yudumlarken yağmur yağmaya devam ediyordu hatta daha da şiddetlenmişti, kahvem bittikten sonra kupayı kenara bıraktım ve yağmurun altına geçtim. Yere çöktüm dizlerimi kendime çektim kafamı da dizlerime koydum. 

Dün akşamı düşündüm ve istemsizce gözlerim doldu. Ben neler yaşamıştım böyle. 

Kafamı kaldırıp gökyüzüne baktım ve konuşmaya başladım.

"Baba görüyor musun beni? Küçük kızın seni çok özledi, seni çok özledim baba gel artık çok uzadı bu ortadan kaybolma işi. Gel artık unuttum baba kokunu, sesini unuttum gel bana hatırlat baba, lütfen gel artık küçük kızın çok yoruldu, hayatım bir mesaj üzerine değişti iyi mi oldu, kötü mü oldu bilmiyorum.

Bazen bana çok iyi davranıyor melek gibi.. Baba gel artık lütfen gel."

Titriyordum bunu bile yeni fark ettim ama soğuktan değildi, acıdandı. 

Gökyüzü ağlıyordu ben ağlıyordum, gökyüzü daha da ağlıyordu bense daha da titriyordum, canım çok yanıyordu.

Arkadan bir çift el sarıldı bana.

"Geçecek bir tanem geçireceğim bütün acılarını."

Saçlarıma öpücük konduruyordu her kelimesinden sonra.

"Karan ben babamı çok özledim, o burada olsaydı iyileştirirdi beni ."

"Şşt o seni görüyor izliyor seni yukarıdan o yok ama ben varım."

O an Karanın dediğine inandım ve dönüp sımsıkı sarıldım ona. Karan'a her temas ettiğimde kalbime anlamlandıramadığım bir şeyler oluyordu. 

YAZARDAN

Ceylin ve Karan bir süre yağmurun altında sarıldılar. Bir süre sonra Karan Ceylin'i kucağına alarak odaya çıkarttı.

"Sen duşa gir bende diğer banyoda duş alayım sonradan da uyuyalım uykum var tamam mı?"

"Tamam ama belki ben uyuyamam uykum kaçtı da birazcık."

"Ben uyuturum seni." Dedi gülerek.

"Tamam sen git hadi."

Yirmi dakika sonra;

Ceylin çoktan duştan çıkmış yatakta oturuyordu saat yediye geliyordu bir süre sonra Karan da nemli saçlarıyla ve çıplak üstüyle içeriye girdi. 

Ceylin bir süre Karan'ın karın kaslarıyla bakıştı. Kafasını zar zor kaldırdığında Karan'ın güldüğünü fark etti hatta kahkaha atıyordu, Ceylin kaşlarını çatmıştı.

"Çok mu komik?"

"Evet çok komik istersen biraz daha bakabilirsin gözlerinle yedin bitirdin beni."

Ceylin sinirle yastığı Karan'a fırlattı ve yorganı açıp içine girerek cenin pozisyonu alarak gözlerini kapattı. Karan da hemen yorganın içine girerek arkadan Ceylin'e sarıldı. 

"Yaa bıraksana Karan uzak dur benden."

"Sakin ol bebeğim uyu hadi."

Karan bir süre sonra Ceylin'in uyuduğuna emin olduktan sonra yaklaşıp saçlarını öpüp kulağına fısıldadı. "Seni çok seviyorum güzel bebeğim asla bırakmaya da niyetim yok bir gün beni sevmen dileğiyle nazlı bebeğim tatlı uykular."

Bu dediğinden sonra Karan da uykuya dalmıştı. 

 ☀️

12:46

Ceylin yavaş yavaş gözünü açmıştı. Arkasını döndüğünde Karan'ın olmadığını fark etmişti. Hemen yanında bir not vardı.

Güzel bebeğim çok güzel uyuyordun uyandırmaya kıyamadım acil şirkete çağırdılar gitmem gerekiyordu. Seni seviyorum Rüzgar evde onunla dilediğince vakit geçirebilirsin. Şimdiden iyi eğlenceler güzelim.

Not; Ceylin'i güldürmüştü galiba Karan'a karşı bir şeyler hissediyordu ama bir tarafı bunun çok yanlış olduğunu söylüyordu. Çünkü sonuç olarak Karan Ceylin'i kaçırmıştı şuanda bıraksa Ceylin gider miydi onu bilmiyordu. Sonuçta Karan'a çok alışmıştı bıraksa da gidecek bir yeri yoktu annesi desen onu çoktan Karan'a bırakmıştı zaten.

O an aklına Ada gelmişti onu çok özlemişti acaba şuan ne yapıyordu? Neyse ama bir tarafı da bunun yanlış olmadığını düşünüyordu çünkü insancıl bir duyguydu sevgi, aşk..

Ceylin mutfağa girdiğinde kahvaltının çoktan hazır olduğunu fark etti. Arkadan da Rüzgar geldi

"Ooo sonunda uyanmış hanımefendi günaydın pardon tünaydın prenses hazretleri." Bu söyledikleriyle Ceylin'i güldürmeyi başarmıştı Rüzgar.

"Tünaydın Rüzgarcığım bakıyorum da keyfin çok yerinde ne oldu?"

"Yo hiçbir şey olmadı her zaman ki halim bu benim."

"Hıhı tamam geç otur hadi."

"Tamam yedikten sonra dışarı çıkacağız Karan dedi ki gezdir benim güzelimi."

"Hızlı ye o zaman sıkıldım evde."

Yirmi beş dakika sonra;

Ceylin ve Rüzgar çoktan hazırlanmışlardı ve evden çıkmışlardı şuanda ise hamburgerlerini bitirmek üzereydiler.

Hamburgerin üzerine birde dondurma yemişlerdi biraz avm'yi gezdikten sonraysa yorulmuş eve gitmek için arabaya doğru gidiyorlardı. Ta ki bir silah sesiyle oldukları yerde kat katı kesilene kadar.

Rüzgar hemen Ceylin'e dönmüştü. Ceylin Rüzgar'a bakıyordu hemen silahını çıkardı ve etrafa sıkmaya başladı. Bir kurşun sesi daha geldi o kurşun Ceylin'e isabet etmişti kalbinin altına.

Ceylin anında yere düşmüştü.

Ceylin KAYA

Bana isabet etmişti vurulmuştum canım çok acıyordu. Rüzgarın sesini duyabiliyordum ama tam olarak işitemiyordum bir süre sonra bilincim kapandı.

Galiba yanına geliyorum baba.

.

.

.

Bölüm sonu kaossuz olmazdı..

Lütfen bana sövmeyin.

Loya sizi seviyor.