Keyifli okumalar dilerim ❤️
________________________________
Bir çok gün hayatın acımasız olduğunu hissetmiştim.
Ben Orkide Demir.
Canımı yakan onca şeye rağmen dik duruyordum.
Hayır,
Ben Orkide Demir canımı yakan onca şeye rağmen bir dönem ölmek istiyordum.
Güldüm, yerdeki paraları aldım telefonumu çıkarıp notlar kısmına girdim.
"Annene değerini sor, sana söylediği fiyat benim ederim" yazıp parayı avucumda sıktım. Elimde büzülen parayı çocuğun Aralık duran ağzına sokup gülümsedim. Binadan ayrılıp Uras'ın beni beklediği kafeye yürürken bu olanları abilerimden birine anlatacaktım.
Kafeden içeriye girdiğimde Uras doğrudan gözüme çarpmıştı. Üzerindeki beyaz gömlek onu çok çekici kılıyordu. Hızlıca yanına giderek masaya oturdum. "Güzelim?" dedi gülümseyerek. "Sanırım bir bardak kahve içebiliriz" dedim. Uras gülümseyerek garsona sipariş vermişti. "Nasıl geçti?" dedi, başımı salladım "verimli geçti sadece yoruldum" dedim. Uras başını salladı "az kaldı, bir aydan az var artık" dediğinde bunun heyecanı kalbimde kendini belli etti. "evet, öyle" dedim.
Uras bana okulunu anlatırken ben de garsonun önüme bıraktığı kahvemi içiyordum.
Kahveler bitince masadan kalkmıştık. Uras koluma girip saçlarıma öpücük bırakınca gülümsedim. Eray abiler kapının önündeydi, beni onların bırakacağını bildiğim için Uras'a kocaman sarıldım. "Seni çok seviyorum. Yarın görüşürüz" dediğinde ellerimi kaldırdım "bende seni seviyorum, görüşürüz. Dikkat et kendine lütfen" dedim arabaya binerken. Uras bana el salladı, gülümsedim. Eray abi sürücü koltuğunda oturuyordu "nasıl geçti dersiniz küçük hanım?" dedi. Başımı salladım.
Çok geçmeden araba hareket edince aile grubuna girdim.
Siz:
Geldiniz değil mi?
Yazıp gönderdim. Çok kısa bir süre sonra Aras abimden mesaj gelmişti. Geldiklerini söylüyordu. Özlemiştim, kulaklıklarımı çıkarıp kulağıma yerleştirdim.
Bu sıralar çok viral olan bir şarkıyı açtım. Huzurla onu dinlerken bir yandan da telefonumu çıkarmış sosyal medyada geziyordum.
Bir süre sonra araba evin önünde durmuştu, vakit kaybetmeden arabadan indim. Abimlerin arabaları bahçede duruyordu.
Heyecanla adımlarımı attım. Bahçe çok kalabalıktı, bunun sebebi neydi bilmiyordum fakat abimlerin bir bildiği vardır diyerek kurcalamıyordum. Korumalara baş selamı verip doğruca içeriye girdim. Adımlarım salonun kapısında durunca açık olan kapıdan gördüğüm abilerim ile gülümsedim.
Yanlarında bir erkek daha vardı, kimdi bu? "Güzelim" dedi Ateş abim, kocaman gülümsedim. Ona gerçekten alışıyordum. Hızlıca yanıma gelmişti, beklemeden ona sarıldım. Aras abim de yanıma geldiğinde kocaman gülümseyerek Aras abime de sarıldım.
"Nasılsın birtanem?" dedi Aras abim, başımı salladım. Arkası dönük adam yerinde kıpırdandı, Ateş abim bunu görünce "seninle bir şey konuşmak istiyoruz" dedi. Aras abim başını salladı, "kötü bir şey mi var?" dedim merakla. Ateş abim sessiz kaldı, "bahçeye çıkalım. Maren hanım bize iki bardak kahve ve bir bardak süt" dedi içeriye doğru. Maren hanım onaylarken biz dışarıya çıkmıştık.
