Keyifli okumalar dilerim 🫀
Yorum yapmayı unutmayınız...
_______________________________
Kalbim bir şeyleri bekliyormuş gibi atıyor.
Nikolay Gogol
-yazar anlatımı-
Küçük bir bebeğin kucakta ki çırpınışları gibi çırpınıyordu Aras. Evet, buraya annelerinden intikam almak için gelmiş olsalar bile bunda kardeşlerinin bir suçu olduğunu düşünmüyordu.
"Bir şey olmaz Aras biraz sakin olmaya ne dersin?" dedi ikizi. Rahat görünmeye çalışsa bile içinde bir huzursuzluk vardı. Bu olanlarda kendisinin de katkısı vardı ve bundan utanıyordu.
"Lan sen nasıl insansın!" dedi Aras başını ellerinin arasına alarak. "Senin yüzünden, ne var? Ne oldu Umay hanımın kıyafetlerini giyince!" dedi bağırarak. Ateş oturduğu yerden kalkarak "Umay ondan daha değer-" Aras dişlerini sıkıp" şimdiye kadar nefret ettiğin kişiydi Umay! Şimdi ne değişti? Onun ne suçu var lan? Annesine ne diyeceğiz?" dedi. Ateş sesli bir nefes verip "hiç bir şey, hatta şu an çıkacağız ve iki saat sonra kalkacak olan uçağımıza yetişeceğiz" dedi büyük bir rahatlıkla. Aras başını iki yana sallarken "sen...sen nasıl bir canavarsın? Bu hayatta yaptığı tek şey korkmak olan bir kızı, kardeşimizi ölüme terk edip siktir olup gitmeyi mi planladın?" İnanamıyordu, kardeşinin bu kadar duygusuz olmasına inanamıyordu. Yıllarca birlikte büyüdüğü kardeşi bu olmamalıydı!
"Bak o kız umrumda değil, bunu ne zaman anlarsın bilmiyorum?" dedi Ateş sesli bir nefes verirken. "Seni zorla götürmeye zorlama beni" dedi. Aras sinirle dişlerini sıkıp "siktir git piçin çocuğu ne sikim yersen ye ben gelmiyorum annem ve kardeşimle kalacağım" dedi. "Emin misin? Babamı aramamı ister misin?" dedi Ateş. Aras başını sallayarak "istediğini ara" derken kendini duvar dibine bırakıp başını elleri arasına aldı.
Başını arkasındaki duvara vurup "Allah belanı versin Ateş!" dedi bağırarak. Ateş sinirle soluyarak kendini koltukların birine attı. "Bak tamam çok iğrenç davrandım, o kız için de üzgünüm ama yapacak bir şeyim yok! İntihar etmesi benim suçum -" "senin suçun piçin çocuğu senin suçun! Sen ona -" çalan telefonu konuşmasına ara verirken Aras cebine sıkıştırdığı telefonu çıkarıp arayan kişiye baktı, çok önemli olmadığını görünce kapatarak yerine koydu. Ateş sesli bir şekilde öksürmeye başlayınca Aras sinirle "öl inşallah" dedi ağzının içinden.
"Ben de seni çok seviyorum kardeşim" dedi "lanet adam!"
🦋
Neredeydi bu doktor artık? Gelmesi gerek miyor muydu! Ameliyat biteli saatler olmuştu, acınası hissediyordu Aras, belki de bir çöp gibi... Ama en çok hayatı sikilmiş gibi. Saatlerdir şirketinin önemli müşterileri bedeli ne olursa olsun anlaşmayı bozmak için arıyor ve siktir olup gidiyordu. Hızla çöküyor, çöktüğü yerde üzerine toprak atılıyordu.
Orkide böyle hissediyor muydu?
Ateş saatler önce siktir olup gitmiş ve annesinin kaldığı o köhne evi yıkmıştı. Sebebi, bu dinmeyen nefretin sebebi neydi? Ateş gaddar bir insandı, adı gibi ateşe veriyordu ortalığı... Ateşti o... Yaktığını sanan küçük bir ateş, kimi yakmıştı? Orkide'yi mi yoksa kendini mi? Kimden saklıyordu gerçekleri? 30 yaşına bastığı gün baba olamayacağını öğrenmişti ardından Orkide'ye, ona kızım demişti. Bu onun için bile çok tuhaftı. O yeryüzünde bir canlıya kendisinmiş gibi davrandı. O bilmedi ama Orkide'ye hayat verdi sonra bir cellat gibi söküp aldı genç kadının ciğerlerinden o hayatı..
