Keyifli okumalar dilerim
_________________________________
Cümleler vardı, boğazıma dizilmesin isterdim, ben de herkes gibi konuşmak gülmek isterdim ama maalesef bu asla gerçek olamayacak bir olaydı.
Ben dilsiz o kızdım.
Bir piyon, bir fahişe, bir çocuk ve asla anne olamayacak o kadın.
"Orkide, bana açıklar mısın? Neden hayatına birilerini almaktan korkuyorsun?" dedi karşımdaki adam. Yaşı belki abim gibiydi belki daha küçüktü fakat bilmiyordum. Derin bir nefes aldım, gözlerimi yüzüne diktim. Bu psikolog benim için özel bir şekilde gelmişti ve işin komik yanı ise abilerim kendimi 'eksik' hissetmemem için ona işaret dili öğretmişlerdi.
"Çünkü onların beni asla istemeyeceklerini biliyorum" dedim. İşaret dilini yeni öğrenmeye başladığı belliydi çünkü çok fazla takip edemiyordu. "Bak Orkide, bu ilk seans. Seninle daha yolumuz var, bana dürüst olduğunu anlayabiliyorum, buradan gitmek istediğini de öyle. Ben senin kötülüğün için uğraşmıyorum. Buraya senin için özel olarak geldim. Sana yardım etmem için bana yardım etmelisin" dedi, maalesef ben hazır hissetmiyordum. "Hazır hissettiğimi sanmıyorum " dedim, adını hâlâ bilmediğim -oysa konuşmanın başında bana adını söylediğini çok iyi hatırlıyordum- adam başını salladı "şöyle yapalım mı Orkide, sen bir defter al ve canını ne acıtıyorsa bu hafta teker teker ona yaz. Okulun açıldığı gün seninle tekrar görüşelim " dedi ayağa kalkarken. Başımı salladım "teşekkür ederim " dedim. Adam başını sallarken gülümsedi, "Umut ben, Umut Sarahan" dedi. Mahçup bir şekilde gülümsedim. Adının Umut olduğunu öğrendiğim psikolog odamdan çıkarken ben gözlerimi kapattım. İstanbul'dan döneli henüz iki gün olmuştu ve abimler tam iyileşmediğimi anlayınca beni evden dışarıya salmamıştı.
Adamlar haklı Orkide.
Kendi kendime omuz silktim, yatağa otururken bugün dışarıya çıkacağımı söyleyecektim.
Bir süre sonra abimler odama girmişti
"Orkide, nasılsın abim?" dedi Aras abim, gülümsedim.
Sahi nasıldım bilmiyordum bile fakat bunu abimlere söylersem kesinlikle dışarıya çıkmama izin vermeyeceklerdi. "İyiyim abiler, ben de size gelecektim" dedim. Ateş abim gülümsedi, yanıma oturdu "hmm ben tahmin ediyorum sanırım neden olduğunu?" dedi, başımı salladım çünkü gerçekten biliyordu. "gidebilirsin ama senin için koruma tutuk Orkide, onunla olman lazım" dediğinde başımı salladım. "Adı Zeyner, eski asker emin ol seni en iyi şekilde sadece Zeyner abin korur. Ona zorluk çıkarmayacağını biliyorum" dedi. Başımı salladım, "bir de biz bir kaç gün için şehir dışına çıkmak zorundayız Orkide. Evde yardımcılar kalacak Maren hanım burada, Eray abin, Zeyner abin ve diğer korumalar. Söz veriyorum sadece iki gün sürecek belki daha kısa" dedi. Başımı salladım "tamam, senden birini araştırmanı istemiştim yaptın mı?" dedim. Başını salladı "hukuk fakültesi 2. Sınıf öğrencisi, Babası ünlü avukat Koran Arsen annesi başarılı bir doktor Zeynep Arsen. Koran Arsen köklü bir aileden geliyor. Uras Alkın Arsen tek çocuk" dedi. Başımı salladım, "dahası da var fakat gelince konuşalım olur mu?" dedi ellerini saçlarıma atarak. "onunla kahve içmeye gideceğim " dedim dan diye. Ateş abim derin bir nefes aldı "zorunda mısın?" dedi bana sarılırken, değildim ama gitmek istiyordum. "Çok dikkat et abim, konum at bize Zeyner abin yanında olsa da sen yine konum at lütfen" dedi Aras abim. Başımı salladım, Ateş abim beni öperek ayağa kalkmıştı "biz çıkıyoruz dönerken 3 kişi geleceğiz haberin olsun" dedi. Başımı salladım fakat kimi getirecekleri umrumda değildi.
