အပိုင်း (၁၈၆၄) - နောက်ဆုံးတော့ တွေ့ရပြီ

Начните с самого начала
                                    

"ဟုတ္တယ္" အေငြ႕သားရဲသည္ ပိုးမွ်င္၏ အဆုံးတစ္ဖက္ကိုဆြဲလိုက္ရာ ရွီမာယူယူသည္ ပိုတင္းၾကပ္သြားေလသည္။ "တေစၦမ်ိဳးႏြယ္... ငါ မင္းကို လက္စားမေခ်ရေသးဘူး မင္းက ဒီမွာေပၚလာတာပဲ"

ရွီမာယူယူ၏ လက္ေမာင္းကို ရစ္ပတ္ထားေသာ ပိုးမွ်င္မွာ တင္းသြား ေသာေၾကာင့္ နာက်င္လာသည္။ သူမသည္ ေခတၱမွ် ႐ုန္းကန္ေသးသည္။ သို႔ေသာ္ ပိုတင္းၾကပ္႐ုံသာရွိသည္။

"ဒါက အံ့ဖြယ္ေရွးေဟာင္းပစၥည္းပဲ မင္း႐ုန္းေလေလ ပိုတင္းေလေလပဲ" အေငြ႕သားရဲသည္ တျဖည္းျဖည္းခ်ဥ္းကပ္လာသည္ "ဟင္း မင္းက ငါ့ကို ထိခိုက္ေအာင္လုပ္ရဲေသးတယ္... ဒီေန႔ ငါမင္းကို စားၿပီး ဒဏ္ရာေတြကို ကုစား ရမယ္"

အေငြ႕သားရဲသည္ ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ပါးစပ္ဟလာသည္။ ထိုစက္ဝိုင္းျခမ္း ပုံစံပါးစပ္သည္ ဝမ္းဗိုက္အထိဆင္းသြားကာ ရွီမာယူယူ၏ အရပ္နီးပါးအတိုင္း ပြင့္သြားသည္။

ရွီမာယူယူသည္ သူ႔ပါးစပ္အတြင္းမွ စူးရွေသာသြားမ်ားကို ျမင္ေနရၿပီး ပါးစပ္အတြင္းမွ ထြက္လာေသာ ညႇီစို႔စို႔အနံ႔ကို ရလိုက္သည္။ သူမသည္ မီအာကို ေခၚထုတ္မည္အျပဳတြင္ လူတစ္ေယာက္သည္ သူမ၏ပခုံးကိုကိုင္သည္ကို ခံစား မိလိုက္ၿပီး အဆြဲခံလိုက္ရသည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ဝိညာဥ္စြမ္းအင္လုံးႀကီး သည္ အေငြ႕သားရဲကိုမွန္သြားၿပီး အေငြ႕သားရဲ၏ ပါးစပ္ေအာက္ပိုင္းတစ္ဝက္ မွာ ပ်က္စီးသြားေလသည္။

"မင္း.. မင္းပဲ" အေငြ႕သားရဲသည္ ဝူလင္းယူကိုျမင္ေသာအခါ ေအာ္ေလ သည္။ သူသည္ ထိုလူကိုရန္မစဖူးေသာ္လည္း သူ၏ ဂုဏ္သတင္းကိုသိထား သည္။ သူလာသည္ကိုျမင္သည္ႏွင့္ အေငြ႕သားရဲသည္ နိဗၺာန္ျမစ္ဆီသို႔ ပ်ံေျပး ေလသည္။

"မင္းက ေျပးခ်င္တာလား" အေငြ႕သားရဲ ရွီမာယူယူကို စားေတာ့မည္ကို အေဝးမွျမင္လိုက္ရေသာ အရိပ္မည္းႏွင့္ ဟြမ္တို႔သည္ ကူးလာၾကသည္။ သူတို႔ သည္ အေငြ႕သားရဲကို ဖမ္းမိလုဆဲဆဲျဖစ္ပင္။

ရွီမာယူယူသည္ ပ်ံသြားေသာ အေငြ႕သားရဲကို လ်စ္လ်ဴရႈလိုက္သည္။ သူမသည္ ရင္းႏွီးေသာ အေငြ႕အသက္ကို ခံစားမိသျဖင့္ ငိုမိသည္။

အလိုလိုက်အကြိုက်ဆောင်ခြင်းခံရသော သမီးပျို (ရှီမာယူယူ) book-10Место, где живут истории. Откройте их для себя