Zawgyi
အပိုင္း (၁၈၆၄) – ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေတြ႕ရၿပီ
"ဝူး..."
သူမ ေမ့ေပ်ာက္ျခင္းျမစ္သို႔ ဝင္လိုက္သည္ႏွင့္ စိမ္းသက္သက္ျဖစ္ သလိုလို ရင္းႏွီးေသာခံစားခ်က္ႏွင့္ ႏူးညံ့ေသာ အထိအေတြ႕ကို ခံစားလိုက္ရ၏။
ေရေအာက္နန္းေတာ္တြင္ ဝူလင္းယူ၏ မ်က္လုံးမ်ားသည္ ႐ုတ္တရက္ ပြင့္လာသည္။ ၿပီးေနာက္ မ်က္လုံးမ်ားမွာ အေရာင္ေတာက္လာသည္။
"ယူယူ ေနာက္ဆုံးေတာ့ေရာက္လာၿပီပဲ" သူ ေရ႐ြတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ သလႅင္ေပၚမွ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလသည္။
ရွီမာယူယူသည္ ေမ့ေပ်ာက္ျခင္းျမစ္ေအာက္ေျခသို႔ အတင္းဖိခံလိုက္ရ သည္ဟု ခံစားလိုက္ရသည္။ သူမသည္ အျမန္ပင္ ခႏၶာကိုယ္မွ ပစၥည္းမ်ားကို ဖယ္ရွားလိုက္ၿပီး မူလအေလးခ်ိန္ျဖစ္ေအာင္ျပဳလုပလိုက္မွပင္ တစ္ခါတည္း သက္ေတာင့္သက္သာျဖစ္သလို ခံစားလိုက္ရသည္။
"ဟင္း မင္းကမ်ား ငါ့ကို ဘယ္လိုေတာင္ ရန္စရဲတာလဲ" သူမအေနာက္မွ အသံတစ္သံထြက္လာသည္။ သူမ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလွည့္လိုက္သည္ႏွင့္ ေရထဲ တြင္ အေငြ႕သားရဲေပၚလာသည္ကို ျမင္လိုက္ရသည္။
အေငြ႕သားရဲသည္ ႀကီးမားေသာပူေဖာင္းႏွင့္ တူသည္။ မီးပုံးႏွင့္တူေသာ မ်က္လုံးႏွစ္လုံးရွိေသာ သူ၏ စက္ဝိုင္းျခမ္းပုံစံဦးေခါင္းသည္ ပူေဖာင္းအထက္ တြင္ေဖာင္းေနသည္။ ထိုသားရဲသည္ ရွီမာယူယူအား စိုက္ၾကည့္ေသနည္။
"မင္းက ဘယ္လိုလုပ္ ငါ့ကိုျမင္ရတာလဲ" အေငြ႕သားရဲ ေမးလိုက္သည္။
"ဒီအတိုင္းပဲျမင္ရတာပဲ" ရွီမာယူယူ၏ ခႏၶာကိုယ္သည္ ပိုးမွ်င္ကဲ့သို႔ အရာ မ်ားႏွင့္ ၿငိတြယ္ေနကာ အခ်ဳပ္ခံေနရသည္။ သူမသည္ အရိပ္မည္းႏွင့္ ဟြမ္တို႔ ၏ အေျခအေနကို သိခ်င္သျဖင့္ နိဗၺာန္ျမစ္ဘက္သို႔ ၾကည့္လိုက္သည္။
"ၾကည့္ေနဖို႔မလိုဘူး အခု သူတို႔မွာ မင္းကိုလာကယ္ဖို႔ စြမ္းအင္မရွိဘူး" အေငြ႕သားရဲသည္ ႐ႊင္လန္းအားရစြာ ေျပာေလသည္။
ရွီမာယူယူသည္ ငါးမ်ား၏ ထိုင္းမႈိင္းေနေသာ မ်က္လုံးမ်ားကို သတိရသြား ကာ ႐ုတ္တရက္ ေျပာလိုက္သည္ "မင္းက အဲဒီငါးေတြရဲ႕ စိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ထား တာပဲ"
YOU ARE READING
အလိုလိုက်အကြိုက်ဆောင်ခြင်းခံရသော သမီးပျို (ရှီမာယူယူ) book-10
历险Book - 10 I just translate this story. I don't own this story. All credits go to the original writer and English translator team. Original author - Shan Gumu
