Zawgyi
အပိုင္း (၁၇၅၉) – ဆန္းၾကယ္ေသာအနက္ေရာင္ပုတီးေစ့
ရွီမာယူယူသည္ တစ္ရက္ႏွင့္တစ္ည အိပ္ခဲ့သည္။ ထင္စန္းႏွင့္ ထင္ေ႐ႊတို႔ သည္ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာေရာက္လာၿပီး သူမ မည္သည့္လကၡဏာမွမရွိသည္ ကိုေတြ႕သည္ႏွင့္ ခ်က္ခ်င္းပင္ မု႐ုန္ေဟြ႕ကို သတင္းပို႔ၾကသည္။
ရွီမာယူယူ မ်ားစြာ သက္သာလာသည္ကို မု႐ုန္ေဟြ႕ ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ဒဏ္ရာအမ်ားစုမွာ လုံးဝပင္ သက္သာေနၿပီျဖစ္သည္။
"သခင္ သခင္မေလးခႏၶာကိုယ္က..."
"သခင္မေလးကို ေကာင္းေကာင္းျပဳစုလိုက္ တျခားဘာမွမေမးနဲ႔" မု႐ုန္ေဟြ႕သည္ ထင္ေ႐ႊကို စိုက္ၾကည့္လိုက္သည္ "ဘာသတင္းမွ ထြက္လို႔မရ ဘူး နားလည္လား"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ သခင္ ကြၽန္မတို႔ ဘာမွမေျပာပါဘူး" ထင္စန္းသည္ မု႐ုန္ေဟြ႕၏ မ်က္လုံးမ်ားကို နားလည္ၿပီး ထင္ေ႐ႊကို ဒူးေထာက္ရန္ ဆြဲလိုက္ သည္။
ထင္စန္းသည္ အျမန္ပင္ လိုက္နာကာ မည္သူ႔ကိုမွ မေျပာပါဟု ကတိေပး လိုက္ရသည္။
"မွတ္ထား သခင္မေလးအေၾကာင္း ဘယ္သူ႔ကိုမွေျပာလို႔မရဘူး ေသခ်ာ နားလည္လား" သူ ေျပာလိုက္ျပန္သည္။
"ဒီအေစခံသိပါၿပီ" သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ျပန္ေျဖေလသည္။
"သခင္မေလးကို ဂ႐ုစိုက္ပါ တစ္ခုခုရွိရင္ ငါ့ကိုအခ်ိန္တဲ့ေျပးညီသတင္းပို႔ ပါ" မု႐ုန္ေဟြ႕သည္ ေျပာၿပီးေနာက္ ထြက္သြားေလသည္။
ထင္စန္းႏွင့္ ထင္ေ႐ႊတို႔ ထလိုက္ၾကသည္။ ထင္ေ႐ႊသည္ သူမရင္ဘတ္ သူမ ပုတ္လိုက္သည္ "သခင္နဲ႔ သခင္မေလးၾကားမွာ ကြာျခားခ်က္ရွိေနတယ္လို႔ ဘာလို႔ ခံစားမိေနတာလဲ"
"နင္ မသိဘူးလား" ထင္စန္းသည္ သူမ ဒူးမ်ားယိုင္ေနသည္ကို ခံစားမိ သည္။ သူမသည္ ထိုင္ခုံဆီသြားၿပီး ထိုင္ခ်လိုက္သည္။
"သခင္က သခင္မေလးကို အရမ္းအလိုလိုက္ခဲ့တာေလ အခု ၾကည့္ရတာ ..."
"ဘယ္လိုျမင္လို႔လဲ"
"ငါ ရွင္းမျပႏိုင္ဘူး တေလးတစားရွိေနသလိုပဲ အဲလိုမဟုတ္ေသးဘူး ဒါေပမဲ့ အရင္ကနဲ႔ေတာ့မတူဘူး နည္းနည္းထူးဆန္းေနတယ္" ထင္စန္းသည္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာ စိတ္ထဲမွ အရွိကိုအရွိတိုင္းမေျပာႏိုင္ေပ။
YOU ARE READING
အလိုလိုက်အကြိုက်ဆောင်ခြင်းခံရသော သမီးပျို (ရှီမာယူယူ) book-10
AdventureBook - 10 I just translate this story. I don't own this story. All credits go to the original writer and English translator team. Original author - Shan Gumu
