Katsuki'nin ağzından
Sabah çok da erken olmayan bir saatte kalktım. Gecenin kalan kısmında uyuyabilmiştim.
Shoto hâlâ bebek gibi uyuyordu. Uyandırmadan yataktan kalkmayı başardıktan sonra mutfağa doğru yöneldim.
Günlerden pazardı ve yurt hâlâ boştu.
Kahvaltı için yapılabilecek en iyi şeyin krep olduğuna karar verdikten sonra işe koyuldum.
Shoto yemek seçen birisi değildi.
Çünkü adam akıllı bir şey yediremiyordum.
Şu ana kadar sadece soğuk sobaya hayır diyemedğini biliyorum sadece.
Ama sabah sabah sobayla güne başlamak isteyeceğimi sanmıyorum.
.
.
.
.
Kahvaltıyı hazırladıktan sonra adımlarımı tekrar odama yönlendirdim. Normalde beraber yatmazdık ama kimse yoktu ve ikimizin koskoca yurtta ayrı odalarda yatması saçmaydı.
Odaya girebildiğimde ise hâlâ uyuyan bir Shoto ile karşılaştım.
Kedi gibi büzülmüş, huzurlu görünüyor.
-Biraz daha uyursan akşam olacak ama.
-...
Ses yok hâlâ uyuyor.
Yarın okula gideceğiz ve ertesi gün yorgun olmasını istemiyorum.
Bir şekilde uyandırmam ve beslemem gerektiğini bildiğim için aklıma türlü türlü fikirler geliyordu. Bunlardan biri; yanına yaklaşıp üstüne bombalama atlamaktı ama yaralarının tam olarak iyileşmemiş olma düşüncesiyle bu kaliteli fikrimi kafamdan kovdum.
Sadece yanına gittim ve o tatlı alnına ufak bir öpücük kondurdum.
Hafiften kıpırdanmaya başlasa da tamamen ayılmasına yetmemişti.
Canını yakmamaya dikkat ederek aklıma ilk gelen fikri ve ikincisini birleştirdim. Gayet mantıklı gelmişti.
Bileklerinden tutarak boynundan başlayıp ufak öpücüklerle yüzüne ulaşırken hafiften kıkırdamaya başlamıştı bile.
Öpme faslım bittiğinde yüzümü kaldırıp ona bakma fırsatım olmuştu.
kıpkırmızıydı.
Kesik kesik nefes alıyordu ki bu da beni yeterince azdırıyordu.
Daha önce ikimiz de kimseyi sikmediğimiz için biraz cahildik ama hoşuma gitmişti bu bile.
Daha fazla ileri gitmeden üstünden kalktım (kendimi tuttum) ona mutfağa gelmesini söyleyerek odadan ayrıldım.
Yaptığım şeyin şokuyla bir tık sarhoşa benziyordum. Aptal aptal sırıtırken ve kırmızı bir domatesken birisi beni görse yaşayacağım utancı düşünmek komikti.
Ama neyse ki kimse yok. Sadece ben ve o.
Tam kapının önünden geçerken kapının çalmasıyla utanç verici düşüncelerimden sıyrıldım.
Saat daha 12'ye gelmemişken diğerlerinin gelmesi tuhaf.
Oysaki Shoto ile daha fazla yalnız kalmak istiyordum.
Bunun artık mümkün olamayacağını bilerekten sinirli sinirli kapıya doğru yürüdüm.
Gelen kişinin bir taraflarını patlatmam gerekecekti sanırım. Güzel bir pazar gününü 3. bir kişiyle bozmak gerçekten sinir bozucu.
Bölümler kısa oldu ama olsn ve sadece öpüştüler he. Daha küçükler yani fazlası zarar🔝🔛🗣️
Büyüyünce sey yaparlar artık sey.
Okuduğunuz için teşekkürler√√√
Görüşmek üzereler√√√
YOU ARE READING
What A Waste~ TodoBaku
FanfictionSen olmadan yaşadığım her an acı vermekten başka bir şeye sebep olmuyor. Ama artık sorun yok. Çünkü yanına geliyorum birazdan. Bencillik olduğunu düşünebilirsin, ben de farkındayım. Gerçek bir kahraman gibi ölmeliydim. Senin gibi. Ama... Olanlarda...
