𝖘𝖚𝖎𝖈𝖎𝖉𝖊

4-11.gün mucizemi felaketmi

işte herşey şimdi başlıyor iyi okumalar
final çok güzel olucak
ve tekrar bir hatırlatma
11.gün 29.11.2023
unutulmaz bir tarih olucak.
.
tetiği çekti
-
"ben hala ölmeyi bile becerememiş utanmaz aptal bi hayaletten 'yaşıyan bir cesetten' başka birşey değilim."
-
"sorma bana 'ne kadar seviyosun' diye
o kadar işte, tavanı kadar sokağın
ve dibine kadar cehennemin"
.

-dıt dıt dıt dıt

"nabız var"

emre uyanalı bir saat olucaktı nerdeyse
normalde hürkanı burdan uzaklaştırmayı biraz kafasını dağıtması için gelmişti ekip
ama şu anda silahla kafasını dağıtmasıdan korkuyorlardı.

{yarım saat önce.}

emre ölümden tekrar dönmüştü
hürkan hala krizdeydi elleri titriyor kendini kontrol edemez haldeydi.
tekrardan duvarın dibine çökmüş ellerini saçlarının içine karıştırıp kafasını ileri geri yapıyordu herşey için kendisini suçluyordu.
ama nerden bilebilicekti en yakın arkadaşının ona aşık olucağını.

tüm ekip korku içindeydi resmen.
Ömer kafasını kaldırdı hürkana baktı eriyip giden gence
ilk gün geldi aklına.
tekrardan herşeyi için kendisini suçluyor ve kendine zarar vermeye çalışıyordu.

bir güvenlik görevlisi geldi yanlarına doğru
Ömer kafasını güvenlik görevlisine çevirdi

"geçmiş olsun birşey lazımmı çok kötü gözüküyordunuz"

Ömer derin bir iç çekti

"sağ olun abi birşey lazım değil-"

hürkan birden ayağa kalktı herkes biraz şaşkınlıkla izlemeye başladı

"bir şey lazım aslında"

hürkan bunca saat sonra ilk defa birşey isticekti
hürkan kolunu güvenlik görevlisinin omzuna atıp yürümeye başladı

kimse ne olduğunu anlamıyordu hürkan görevlinin kulağna birşeyler söylüyordu söyledikleri anlaşılmıyordu ama görevli sonda sesini biraz yükseltti
"olmaz diyorum lütfen"
hürkan ona ne teklif etmişti ki

hürkan elini hızlıca güvenliğin silahına yöneltti ve silahı almayı başardı
herkesin gözleri birdenbire açılmıştı ve oturdukları yerden kalktılar
tergin olmuşlardı.

hürkan silahı kafasına çevirdi
"hürkan sakin ol"
hürkan iç sesini duymak istiyordu.
"hürkan bi kaza çıkıcak bırak şunu"

sesler susmuştu yapmak istiyormuydu peki.
belki bu acıyı birdenbire bitirse daha az acı çekerdi emre için yaşamalımıydı yoksa?

sesler susmuyordu sadece birazda olsa rahatlatabilir miydi?
tetiği çekti

********************_************************~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

umut heyecanla bağıra bağıra hürkanın yanına geldi

"emre uyandı durumu normalmiş artık görebiliriz hürkan duydunmu"
"h-hürkan napıyorsun"

hürkan kafasını kaldırdı buruk bir gülümseme bırakarak
"u-uyandı mı umut"

umut hafif gülümsedi elinde silah olduğundan tedirgin olduğunu belli etmemeye çalışarak.
"uyandı seni sordu gidelim demi yanına"
umut yavaş adımlarla hürkana doğru ilerledi
elini uzattı "hadi seni bekliyor gidelimmi"

hürkan yavaşça silahı indirdi ve silah elinden düştü elini umutun eline uzattı yavaşça

emre uyanmışmıydı
11 gün olmuştu 11 gün boyunca hürkan çığlıklar ile beraber bir bütün olmuştu
şu anda Emre'nin odasına gidiyor ve çığlıkları azalıyordu yerini göz yaşları almıştı
bir yaş daha yanağından süzüldü

kapıdan içeri girdi.
tavana bakan emrenin hareketsiz bedenine baktı. tekrardan suçluluk çekmişti
hava buz gibi olmasına rağmen içi yanıyordu sönmeyen bir yangındı bu.

emre kafasını çevirdi hürkana baktı gülümsedi canı yanıyordu Emre'nin.
içi acıyordu boğazı düğümlenmişti sanki
artık daha fazla dayanamayıp ağlamaya başladı emre bu güne kadar içine attığı herşey için ağlıyordu
biri elini tutmuştu ellerini yüzünden çekip tutan kişiye baktı
hürkandı gözleri kıpkırmızı ve çok yorgun gözüküyordu

"ağlama" dedi hürkan sakin sesiyle
emre kaçamak bir bakış attıktan sonra elleriyle göz yaşlarını silmeye başladı
derin bir iç çekti emre "ben hala ölmeyi bile becerememiş utanmaz aptal bi hayaletten 'yaşıyan bir cesetten' başka birşey değilim." tek nefeste onca şey söyledi esmer genç

hürkan ne diyeceğini bilemiyordu
Emre'nin ne hissettiğini anlıyordu ama ne yapıcağını bilemiyordu

emre nefes aldı ve devam etti insan "kardeşim dediği kişiye aşık olur u ben oldum biliyorum çok iğrenç biriyim lütfen beni affet ama duygular-"

hürkan Emre'yi susturmak için öptü emre bunu garipsemiş olmasına rağmen onu öpmeyi seçmişti
dudakları ayrıldı iki gencin emre birşey söylemek amacıyla ağzını araladı hürkan parmağı ile Emre'nin ağzını kapattı
"sorma bana 'ne kadar seviyosun' diye
o kadar işte, tavanı kadar sokağın
ve dibine kadar cehennemin"
emre gülümsedi

bunlar bir rüyamıydı gerçek miydi. gerçeklik algısını yitirdiği kesindi
uyanmak istermiydi yoksa bunun bir rüya olduğunu bildiği için sonsuza kadar uyumakmı.

emre derin bir nefes aldı "bana acıyormusun"

bitti.
yeni bölümlerle karşınızda olma dileğiyle yıldızıma basmayı unutma.
görüşirik