𝖘𝖚𝖎𝖈𝖎𝖉𝖊

3-ya bir anda biterse

11.gün 29.11.2023
unutulmaz bir tarih olucak.
.
"beni yendin tebrikler" "hayır ben tek sana yenilidim"
.

-gözlerini açtı hemen nefes nefese kalan hürkan
"hürkan iyimisin" diye korkulu gözlerle baktı ömer.
"Herkesten yakın olmak istediğin insana, uzaktan bakmak çok zor."

Ömer bakışlarını yere çevirdi emre için fazlasıyla üzülüyordu ama hürkanın durumu kalbine bir acı saplıyordu
Emre'nin uyanamama ihtimali gözünden gitmiyordu ekipteki herkes çökmüş olucaktı nerdeyse, peki hürkana ne olacaktı.

Emre'nin olduğu yere doğru ilerliyorlardı emre intihar ettiği andan beridir hürkan konuşmuyordu ilk defa şimdi konuşmuştu ve söylediği kelime onu dahada kahretmişti
"Herkesten yakın olmak istediğin insana, uzaktan bakmak çok zor."

emrenin yanına gelmişlerdi hürkanın tekrardan gözlerini Emre'ye yöneltti gözleri tekrardan doldu ağlıyamıyordu neden ağlıyamıyordu gözlerinden bir şey süzüldü ellerini gözüne götürdü ellerine bakınca kan vardı Ömer fark etmiş olucak ki hızlı adımlarla hürkanın yanına geldi

Ömer hürkanın kafasını kaldırarak kan ile karışık göz yaşına parmağını sürdü tahmin ettiği gibiydi "Haemolacriadır" hürkan bu kelimenin anlamını bilmiyordu anlamaz ve yorgun gözlerle Ömer'e bakmaya devam etti "kan ile renklendirilmiş gözyaşları, bi zararı yok merak etme" hürkan biraz daha rahatlamış görünüyordu

artık tek amacı vardı beklemek

1.gün
emreden hiçbir belirti yoktu hürkan hala ağlıyor ekip kendini toparlmaya çalışıyorlardı.

2.gün
emreden hala bir belirti yok. hürkan uykusuzlağa dayanmaya çalışıyordu ekip çalıştığı iş yerlerinden izin almış Emre'ye destek olmayı amaçlıyorlardı.

5.gün
hürkan yavaş yavaş düzenle yemek yemeye başladı
bazı arkadaşlar çalışmaya gitmiş
emre için kendilerini toparlamaya devam ediyor herkes birbirlerine destek oluyor
emreden hala bir belirti yok.

10.gün
Doktorlar Emre'nin uyanması için çabalıyor
ekip yavaş yavaş umudunu kaybetmeye başlıyor
hürkan her geçen gün daha da kötüye giden pskolojisi ona fazlasıyla zorluk yaşatıyor

11.gün 29.11.2023

emre intihar edeli 11 gün oluyor ekipten bazıları umudunu yitirmek istemese de yokluğuna alışmaya çalışıyorlar her geçen gün daha da umut azalıyor.

hürkan gene Emre'nin camında Emre'yi seyrediyor.
zayıflayan bedenine bakıyor
boynunda geçmeyen jilet izine
geç kalmışlık bu kadar can yakar mıydı?

hürkan geç kalmıştı seni seviyorum demeye
emre geç kalmıştı aşkını açıklamaya

herkesin hayatında geç kalmışlık vardı
bazıları işe bazıları ise...

Doktorlar Emre'nin odasına koşmaya başlamıştı hürkan ne olduğunu anlamadan etrafına bakınıyordu

Emre'nin odasının kapısına geldi Emre'ye baktı Emre'nin gözleri açıktı emre uyanmışmıydı hürkan çocuk gibi sevinmeye başlamıştı emre uyanmıştı emre hayata tutunmuştu değilmi odaya koşarak girdi
hemşireler onu engellemeye çalışsalar bile başarısız olmuşlardı

hürkan Emre'nin elini tutmuştu birdaha bırakmamaya ant içerek
"emre emre beni duyuyormusun"
emre gözlerini hürkana çevirdi küçük bir gülümseme bırakmıştı.
"nabız düşüyor" hürkan sesin nerden geldiğine baktı kafasını kaldırdı tedirgin olan doktorlara baktı bişey olmıcaktı değilmi emre yaşıcaktı değilmi emre sesini biraz daha yükseltti "seni seviyorum hürkan" makine ötmeye başladı göz yaşları durmuyordu hürkanın

Ömer tüm ekibi toplamış gelmişti Emre'yi kontrol edip hürkanı biraz eve götürmek için kolidoru döndüğünde hürkanın bağrışlarını duyuyolardı. "noluyo neden ötüyo bu"
herkes gözgöze gelmişti bi anda ve hemen Emre'nin yanına koşmaya başlamışlardı Emre'nin odasına gelmişlerdi içerde doktorlar Emre'ye kalp masajı yapıyor hürkan titriyerek Emre'nin yaşaması için yalvarıyordu
Ömer koşarak arkadaşının kollarını tutu kendine zarar vermeye başlamıştı

"emre" defalarca tekrar etti hürkan, ömer hürkanı sakinleştirmeye çalışmada başarısız oluyordu
kafasını çevirdi Ömer arkadaşlarına baktı ömer herkes birbirine yardım etmeye çalışsa da herkes kahroluyordu kafasını doktorlara çevirdi emrenin yaşaması için ellerinden geleni yapıyorlardı

hürkanın çığlıkları odayı sarıyordu böylemi biticekti hikayeleri.

bir hikaye daha mı hüzünle son bulucaktı

~flashback~

emre koşarak ali ile arama girmişti "oo kaç kaç" emrenin bu hallerine gülerek "4-1" emre aliye gülerek "iddia varmıydı bari" ali küçük bi sırıtma ile "yoktu" hürkan kafasını çevirerek "kamera yok ya girmedi arkadaş"

"yenilmeyi hazmedemedi arkadaş sanırım HAHAHIDEJDN" ali konsolu emrenin eline sıkıştırdı "buyur oyna paşam o zaman" emre gülerek konsolu aldı hürkana döndü "nesine" hürkan biraz düşündü "şınavları siliceksin" ali araya girdi "oww bu çok ağır" aliye küçük bir bakış attıktan sonra" sadece 100 tanesi silinir" hürkan küçük bir sırıtma le "tamam tamam hadi yüz olsun"

maç 6-4 bitmiş emre kazanmıştı ali boş boş ekrana bakarak hala nasıl yendiğini anlamaya çalışıyordu hürkan ayağa kalktı ve elini uzattı

"beni yendin tebrikler" emre küçük bir gülümseme ile "hayır ben tek sana yenildim"

~flashback end~

dıt dıt dıt dıt(mükemmel efekt)

"nabız var"