Eziyet, işkence... hepsini görmüştüm, her türlüsünü, belkide onlarla kesiştiğimiz ortak noktamız buydu. Ama en çok hatırlamamak acıtıyordu. Unutmak, hatırlamamak, hatırlayamamak, bana unutturmuşlardı.
'bıçak tutan eli titriyordu' kan...o benim ona...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İkisini biraz azarladıktan sonra Nurgül ablanın yanına götürmüştüm.
Nurgül abla kolu kırılmış bir çocukla ilgilendiğinden malzemeleri alıp bizimkilerin yüzünü temizlemiştim. Şuan Ahmet'in kaşına bant yapıştırıyordum.
İşim bittiğinde Eser'in burnunuda bantladım. Şuan boş revirde bir sedyenin üzerine oturuyor ikiside bana bakıyordu. Ortalarına oturup iki kolumu ayrı ayrı ikisininde omzuna attım, büyük bir nefes verip. "Eee"... "Artık gidelim mi gaziler?"Dedim.
Revirden çıkıp sınıfa girdiğimizde içimdeki kötü his gitmemişti. Ahmet neden iki yüzlüydü,bizi satması ve kardeşinin canını ortaya koyması ne anlama geliyordu.
Yerlerimize geçerken Özge ayağa kalkıp bize doğru geldi. Diğerleride bize soru sorar gibi bakıyordu. Ahmet yerine oturduğunda Özge hızlıca Ahmet'in yanına oturdu. Teneffüste olduğumuzdan Ahmet'in önü boştu ön sıraya Fatih ve İlayda oturdu. Selim'le biz ise ayaktaydık.
Özge "Ne ara kavga ettin lan" Fatih "Eser'le mi kavga ettin?" Dedi. Selim " Bizi niye çağırmadın?" Deyip yine gergin havayı azda olsa dağıtan kişi oldu.
Ahmet "Sizin yanınıza gelecekken biri laf attı. Okul dışından biri. Bende karşılık verince olay büyüdü Eser'de yardım etti"Diye açıklama yaptı. Açıkçası güzel yalan uydurmuştu. Bizimkilerin Ahmet'i biraz daha incelerse yalan söylediğini anlayacağını bildiğimden araya daldım.
"Bende zaten Ahmet'e bakacağımı söylemiştim. Kavgayı görünce Hasan abiden yardım istedim. Ayırdı falan" hala bana baktıklarını görünce "Hem çokta birşey olmadı haklı tarafta bizmişiz zaten"
Bizimkiler başını aşağı yukarı sallayınca inandıklarını anladım. Hızlıca yerime doğru ilerledim yani Eser'in yanına. Çok iyi bir yalancı olmadığımdan benim yûzüme bir saniye daha baksalar anlarlardı. Alnımdan dökülen terlerse çabası.
Yerime oturduğumda rahat bir nefes verdim. Ahmet'i sıkıştırmak istemesemde aralarındaki gerginliğin sebebini öğrenmek istiyordum. Duyduklarımdan sonra Ahmet'e normal davranmamın sebebi ise ona olan sonsuz güvenim ve sevgimdi.
Merakıma yenik düşmek istemiyordum fakat Eser'in yanından kalkıp Ahmet'in yanına oturursam rahat edebilirdim. Tek sorunsa benim çekingenliğimdi. Sanki Eser'in yanından kalkarsam Eser'i kıracakmış ve yanında oturmak istemiyorum mesajı verecekmişim gibi hissediyordum. Alıngan yanımı bir kenara atıp saçmalama Hülya diye tekrarlasamda fayda sağlamıyordu.
Ahmet'e ve yanındaki boş yere bakıp başımı yine öne çevirdim. Yoğun düşünceler arasındayken solumda bir omuz hissedince irkildim fakat ne vücudum titremişti nede irkildiğime dair bir şey olmuştu. Kafamı Eser'e çevirdim. Eser "Bence iyi bir fikir" dedi. "Ne iyi bir fikir?" Diye sordum "Fikrin" diye açıklama yaptı. "Bir şey söylemedim ki" dedim. "Ahmet'in yanına geçme fikri" dedi.
