"ငယ်..မားတောင်းပန်ပါတယ် သားငယ်ရယ်"
မွေးကင်းစအရွယ်ကလေးငယ်ကသူ၏မိခင်ကထားခဲ့တော့မှာကိုနားမလည်သော် မသိစိတ်ကတော့ သူမအားထွက်မသွားရန်တောင်းဆိုနေသည့်အလား။
"အဲ့ အယ့် အူးဝူး ဘူး မာ့ မာ့ ဘူးဘူး"
"ကလေးငယ် မားသွားရတော့မယ်"
ကလေးငယ်ရဲ့လည်တွင် kimဟူသည့်ရေးထိုးထားသော ဆွဲကြိုးလေးကိုဆွဲပေးခဲ့ကာ နာကျင်နေသောခြေအစုံအား အားပြုကာရပ်ထောက်ပြီး ထွက်သွားတော့သည်။
"ဘူးးဝါးးးဝါးးမာ့ အယ့် အဲး ဝဲး"
အတိတ်တို့သည်အိမ်မက်တစ်ခုနှယ်။သူမအားခြောက်လှန့်နေသည်။ အဲ့သည့်ညဟာသူမ၏ရင်ဝယ်တွင်နားခိုနေရမည့် ကလေးငယ်ကိုဆွဲထုတ်သွားခဲ့တဲ့အတိတ်၏ဖြစ်ရပ်သည်သူမရင်အားအစိမ်းလိုက်ခွဲနေသည့်နှယ်...။
～～～～～
"ဒယ်ဒီ ညနေကြီးမအိပ်နဲ့တော့ ဖျားမယ်"
"......."
"မထရင် နမ်းမှာ"
"ဝွန်း.!!"
လူးလိမ့်နေတဲ့အဖေလေးကကအိပ်ရာကငေါက်ခနဲထထိုင်တော့သည်။
"ငါတို့ကဘာတွေလဲကင်မ်.."
"ဒယ်ဒီ့သဘောလေ"
"......."
"ဘာမှမတွေးနဲ့ ဒယ်ဒီကကင်မ့်ကိုဘယ်လိုသတ်မှတ်ပါစေ ကင်မ်ကဒယ်ဒီ့ကိုချစ်တယ်ဆိုတာသိထားပေး...ဒယ်ဒီ့ဘာသာဘယ်နေနေ ကင်မ်ကကင်မ့်စိတ်အတိုင်းဒယ်ဒီ့ကိုပြုမူမှာ ဒယ်ဒီလက်ခံသည်ဖြစ်စေ လက်မခံသည်ဖြစ်စေ ဒယ်ဒီကကင်မ့်လူ.."
"ကင်မ်...ငါစိတ်ကိုအချိန်ယုရမယ်ထင်တယ် အကယ်၍ မင်းသာစိတ်ရှိရင် ငါကမင်းအပိုင်ပါဘဲ..."
"တကယ်နော်...!!"
"....."
ဆွဲဖတ်လိုက်တော့ ရဲခနဲဖြစ်သွားတဲ့ မျက်နှာလေးက ကင်မ်စားနေကြ စတော်ဘယ်ရီသီးလေးအလား
