လွန်ခဲ့သည့် ၁၁နှစ်ခန့်လောက်က။ ဂျောင်ကုဟာကလေးလိုရိုးသားပြီးဖြူစင်ခဲ့သူ၁၅နှစ်အရွယ်ကလေးတစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့သည်။။ မိခင်ဟာနှလုံးရောဂါနှင့်ေကာအဖေပေးတဲ့ဒုက္ခတွေကြောင့်ကော ဂျောင်ကုအသက်၆နှစ်မှာပင်ဆုံးပါးခဲ့သည်။ ဖခင်ရှိသေးသော်လည်း ပစ်ပယ်ခြင်းသာခံရတာမို့ အဒေါ်နှင့်ဦးလေးအိမ်သာကပ်၍နေရခြင်း။ အမှန်ပြောရရင် ဂျောင်ကုအဖေ့ကိုမုန်းသည်။
ဦးလေးဖြစ်သူဘာတွေကြံနေလဲနားလည်လျှက်နဲ့တောင် အသားယူသမျှကိုကြောက်ရွံ့စွာပါးစပ်ပိတ်နေခဲ့ရ၏။ အဒေါ်ဖြစ်သူ၏နေ့စဥ်နဲ့အမျှရိုက်နှက်မှုတွေကိုလဲခံရသေးသည်။ အမြဲတစေ မဟုတ်သော်လည်း ကြုံတိုင်းဝင်ကာကွယ်ပေးသူကတော့ yoongi hyung ပင်။
Yoongi hyungကဒါတွေဖြစ်တိုင်းထွက်သွားဖို့ကူညီပေးမည်ပြောသော်လည်းမိမိကိုကျွေးမွေးပြီးကျောင်းထားပေးတဲ့ကျေးဇူးကရှိနေတော့ ကျေးဇူးမကန်းခြင်ပါ။ ထို့ကြောင့် ကျေးဇူးဆပ်ရမည်မဟုတ်လား။
ဂျောင်ကုကစိတ်ရှင်းရှင်းတဲ့ခွင့်လွှတ်ပေးခဲ့ပါတယ် အဲ့နေ့မရောက်ခင်အထိ။
အမေ့ရဲ့နှစ်ပက်လည်မတိုင်မှီ တစ်ပက်နှင့်ငါးရက်အလို။ မကြာခင် ဂျောင်ကုမွေးနေ့လဲရောက်လာတော့ပါမည်။ အဆိုးဆုံးတွေကျလောက်လာတော့မည်ကိုသာကြိုသိရှိခဲ့လျှင်..။
ဂျောင်ကုကျောင်းကပြန်လာတဲ့အချိန်တွင်ဦးလေးက ဂျောင်ကုအားမွေးနေ့အကြိုဟုဆိုကာ လက်ဆောင်ပေးပြီး ခါးသက်သက်ဝိုင်တစ်ခွက်ကိုငြင်းသော်လည်းအတင်းအကြပ်သောက်ခိုင်းခဲ့၏။ ကြောက်ကြောက်နဲ့ယူသောက်လိုက်မှစိတ်ကျေနပ်သွား၏ ။ ဂျောင်ကုအခန်းသို့အမြန်ပြေးတက်ခဲ့သည်။ ဂျောင်ကုမမြင်လိုက်သည်က ဦးလေးဖြစ်သူ၏အဓိပ္ပါယ်ဖော်မရနိုင်သည့်အပြုံးတစ်ခု။
အခန်းထဲအရောက် လွယ်အိတ်ချကာ ရေချိုးပြီး ချည်သားဘောင်းဘီအဖြူရောင်အပါးအတိုလေးနှင့် စပန့်လက်တိုလေးဝတ်ထားလိုက်ကာ စားပွဲတွင်စာထိုင်လုပ်နေလိုက်၏။ ခဏအကြာ ပူတက်လာတာကြောင့် ရာသီဥတုဘဲလို့ထင်မှတ်ပြီး ပန်ကာဖွင့်လိုက်သည်။ မရ ပို၍ပင်ပူလောင်လာ၏။ မိမိခန္ဓာကိုယ်ဟာဘာကြောင့်ပူလောင်နေသည်ကိုသတိထားမိလိုက်သည်။ အောက်ကိုငုံ့ကြည့်လျှင် ဘောင်းဘီအပါးလေးကိုထိုးထွက်တော့မည့်အရာ။ ဒါပထမဆုံးအကြိမ်သာဖြစ်သောကြောင့် ကြောက်ရွံ့သလို ရှက်သလို။
