One More Time (Ghost Series #2)

Chapter 23

Dalawang beses ko na syang nakita sa unang pagkakataon. Hindi nya pa ako lubusang kilala noong una, hindi nya ako nakikita, hindi ko rin sya kilala.

And the day that we become visible to all of their eyes, he was the first one who saw me. Nakakatawa ang pagiging matatakutin nya. Scaring him was really fun and funny to the point that I always wanted to be on his side just to scare him.. Hanggang sa masanay sya sakin.

Hanggang sa masanay kami sa isa't isa..

I fell inlove with him. Kahit alam kong bawal. Hindi pwede dahil mawawala na rin kami. Patapos na rin ang misyon naming pagpatay sa kanila.

I decided to save him that day. And that is why he managed to kill two of my family. I was a fool to trust him.. to love him.

Una pa lang ay hindi ko na dapat sya minahal. Dapat ay hindi ko na sya naalala. Hindi na dapat nagkrus pa ang mga landas namin sa pangalawang pagkakataon. Hindi ko na lang dapat sya niligtas.

Naramdaman ko ang pagpatak ng mga luha ko nang lumingon ako kay Sean at alisin ang paningin kay Greg.

"I want to see him."

Wala na 'kong magagawa. It's already done. Alam kong may kasalanan rin naman ang ama ko kaya ito nangyayari pero... ang hirap at ang sakit isiping ang lalaking minahal ko, nagawa nya 'to sakin.

"Sige lang.." lumingot ulit ako kay Greg nang magsalita sya. "Open the gate and your mother will die too."

Kumuyom ang isang kamao ko habang ang kabilang kamay ko naman ay napunta sa leeg nya. Tumama ang kanyang ulo sa pader dahil agad kong diniinan ang pagkakasakal sa kanya. Mas diniin ko pa ito lalo nang makitang nakakatawa pa sya.. hanggang sa halos hindi na sya makahinga at makita ko ang sakit na nararamdaman nya.

"Sa susunod na pumatay ka ay ako na mismo ang magtatanggal ng ulo mo."

Hindi sya makasagot dahil sa kamay kong nasa leeg nya. Ganon pa man ay pinipilit parin nyang ngumiti sa kabila ng paghihirap.

"I hate you, Greg. I hate you so much." Puno ng hinanakit na bulong ko. Gusto kong masaktan pa sya higit pa sa ginagawa ko. Kulang pa 'to. Hindi lang dapat ganito ang nangyayari sa kanya ngayon. "Siguro nga tama ka. Hindi kita ganon kamahal katulad ng inaakala nating pareho. Dahil kung papipiliin ako kung sino ang unang mawawa sa akin, hindi na 'ko magdadalawang isip na piliin ka."

Binitawan ko ang leeg nya nang makitang hirap na hirap na talaga sya. Agad syang naghabol ng hininga nang bitawan ko sya. Hindi sya pwedeng mamatay agad.

Hinawakan ni Sean ang balikat ko. "Pwede tayong lumabas. Nagpaalam na kami kay Dean. Kung gusto mong makita ang daddy mo, tara na. Hindi tayo pwedeng magtagal."

"M-my... my wife is h-here," nahihirapang sambit ni Greg. "Nandito sya sa loob. Y-you can't open the gate."

Hindi ko na sya nilingon pa at mabigat sa kaloobang umalis ng kwarto na 'yon.

Hindi ko na sya kayang pakinggan pa. Ayoko nang marinig pa ang mga sasabihin nya. Sapat na 'tong nalaman ko sa ngayon.

Sinalubong kami nina Alex, Jayne, at Chloe sa labas.

"Anong nangyari?" Tanong ni Jayne kay Sean.

Umiling sa kanya si Sean at ako ang hinarap.

"Anong gagawin mo?"

"Pag-iisipan ko."

Tumalikod ako sa kanila at walang buhay na naglakad palayo. Lumulutang ang isip ko hanggang sa makarating sa kwarto. Sa kagustuhan kong sumabog ay parang nastock lahat ng emosyon ko sa loob ng katawan ko kaya wala akong mailabas kahit isa. Kahit ang pag-iyak ay hindi ko magawa.