Collide

Chapter 14

I sighed, then closed my eyes. "Sorry, I didn't mean to say that." Bahagya akong pumihit sa kabilang side para medyo naka talikod ako sa kanya.

"You're upset," It's not a question, but a statement.

Denial is futile. Hindi na ako sumagot. Sumarap sa pakiramdam ang pagpikit ko. Nabawasan ang hilo.

"You can rest in the guest room," Maya ay sabi ni Kade.

I chuckled. "No, thank you. This is already too much trouble. I'm really sorry about this." Dahil unti unti nang bumababa ang tama ay bumabalik na rin dahan dahan ang hiya ko upon realizing that I am not acting 'professionally' like what I was supposed to.

"You're my guest tonight. Don't worry about it."

Dahan dahan akong lumingon sa kanya. Naka harap na pala sya sa akin, his arm is resting on the sofa's backrest habang naka tukod iyon sa mukha nya. Kitang kita ko ang kagwapuhan nya dahil direktang naka tutok ang dim light ng lampshade sa mukha nya.

I sighed then I closed my eyes again. "Why do you have to look like that?"

"Look like what?"

"Wala," Bumaling ako ulit patalikod sa kanya. Bakit ang gwapo mo masyado?

"I'm saying you can stay for the night in one of the guest rooms."

Kumabog na naman ang dibdib ko. No. Hindi pwede. I'm going home. I'll regret most of the things I said in the morning kaya gusto ko na maramdaman ko ang mga regrets na 'yon sa condo ko na.

"Do you usually tell your guests that they can stay for the night?"

Kade chuckled. "No, not all the time. Why do you ask?"

"Nothing. Ang hospitable mo naman pala." I bit my lower lip. "Sir," Pahabol ko.

"I should really get you a coffee." Natatawa na sabi nya bago sya tumayo at dumiretso sa kitchen.

Hindi na ako tumutol. I'll have more time to relax. Hopefully ay hindi nya makalimutan na gusto ko mag-uwi ng mga niluto nya, because I will really ask him na ibalot ako. Natawa ako sa naisip ko. Damn, how did I come to this point?

Hindi naman talaga ako lasing, eh. Tipsy lang. I just needed a few minutes para mawala ang medyo pamamanhid ng mga binti ko. I am not even slurring my words. And it's just red wine. Sunod sunod kasi ang inom ko kaya nabigla ako.

Naka idlip ako. Napa balikwas ako when I felt him sit next to me again.

Pinakiramdaman ko ang sarili ko. Yep. I feel better.

"Drink your coffee," Mahinahon na sabi nya.

Nilingon ko sya. "T-Thank you," Nahihiyang sabi ko. I immediately took a sip on the cup. It's hot, but it felt good as it sent warmth to my body.

"How are you feeling?"

"Better." Ngumiti ako before I took another sip. "And... 'yung food. I am serious, magti-takeout ako."

"I figured. Is it okay that I put it in plastic bags? I don't have any container..."

"Yes, oo naman." I took another sip before I put back the cup at the table. Huminga ako ng malalim bago ako tumayo.

Okay na, hindi na ako nahihilo at hindi na masyadong namamanhid ang mga hita ko.

"You sure you're, okay?" Hindi nawala ang concern sa boses nya kaya lalo akong nahihiya.

I smiled at him. "O-oo." I glanced at my wrist watch. "It's almost eleven na. I better get going para makapag pahinga ka na. Galing ka pang Laguna with your mom." Noon ko naalala na baka pagod nga nga talaga sya tapos nagpasaway pa ako.