Under the Stars (Tonjuarez Series I)

UTS 38

He said I should sleep in my house tonight, pero dito pa rin ako dinala ng mga paa ko. Inilapag ko ang bag sa couch at lumapit sa kanya. Dahan-dahan akong umupo sa gilid ng kama nito.

I caressed his black healthy hair, I smiled painfully as I watched him sleep. Mukha siyang maamo ngayon dahil tulog siya.

"Admiring my beauty?" natigil ang kamay ko nang mag salita siya, dumilat ito at tumingin saakin.

"Bakit gising ka pa?"

"I can't sleep,"

Kumunot ang noo ko. "Bakit? Epekto ba ng meds?"

"I don't think so, pero parang alam ko na anong magpapatulog sa akin."

"Ano?"

Halos mapasigaw ako nang hilahin niya ako sa pagkakaupo at ihiniga sa tabi niya. Ikinulong ako nito sa braso niya.

"Caden!" I shouted in my whisper.

"Let's sleep, together." aniya. Uminit ang pisngi ko, sinubukan ko pang kumawala sa yakap niya pero hindi ko man lang siyang maigalaw.

Akala ko ba may sakit 'to?

"Baka may papasok na nurse!"

"Tapos na nila akong bigyan ng gamot, bukas na sila babalik."

He hugged me tighter, I pouted my lips. I felt him kiss my temple, he fixed the comforter so I could also go in.

Ilang segundo kaming natahimik,

"What are you plans for the wedding?" natigilan ako sa tanong nito. Sa dami ng nangyayari nito mga nakaraang araw, hindi pa ulit iyon sumagi sa isip ko.

"Pwedeng mag pagaling ka muna? Iyon muna ang isipin natin." sagot ko.

Ramdam ko ang pag galaw nito sa sinabi ko, his hug loosened so he could look at me.

"I'll get better in the meantime, we should also plan for the wedding."

I couldn't look him in the eyes, so I wandered my eyes around the room. He blocked my vision so I could look at him.

"Pag magaling kana talaga, mag paplano na tayo."

"Why not now?"

"It's not a priority right now! Aanhin ko ang kasal kung may sakit ang pakakasalan ko?"

Nagmulto ang ngiti sa labi nito, the amusement in his eyes showed up. Kumunot ang noo ko, may nakakatawa ba sa sinabi ko?

"H-Hindi ako magpapakasal sa may sakit..." habol ko pa,

Tumango tango ito. "Alright, I'll recover then we'll get married."

"Baka palitan mo ako pag hindi ako gumaling." bulong nito, kinurot ko ang tiyan niya.

Kinabukasan ay maaga akong naka out sa trabaho, kaya maaga rin akong nakapunta ng ospital. It's only around 7:00 pm, when I got there.

Nasa labas na ako ng pinto nang narating ko si Tita Anica at Caden na nagtatalo. Caden was just casually leaning against the bed, Tito Wancho is sitting on the couch. I can clearly see them on the small glass of the door.

Halos hindi nila ako napansin dahil sa init ng sagutan nila.

"No! Mom!"

"You heard what Doc Morian said! Hindi ka gagaling agad kung dito ka lang!"

Nakakrus ang braso ni Caden sa dibdib, habang problemadong nakatingin sa ina.

"I will not go back to New York, for the meantime! I can heal here! Bakit kailangan doon pa?!" He exclaimed.