TAKING CHANCES

CHAPTER 24

Kleigh's POV

Nakarating na kami sa Palawan and it was so refreshing. Ang fresh ng hangin dito. Last frontier eh.

"Where are mom and dad?" I asked Danger. Hindi ko kasi alam kung nasaan sila nag-check in eh. Siguro naman alam niya diba?

"They said they are in Hotel Centro."

"Okay, we should go there now." Tatawag na sana ako ng taxi pero pinigilan ako ni Danger. "What?" I asked him.

"Can we eat first?" Saka ko lang naalala na hindi pa pala kami nakakakain ng lunch. Sumakay kami sa taxi at dumiretso sa Mang Inasal?

"Are you that hungry?" I asked Danger.

"Oh, I thought you were. I can hear your stomach asking for this." Bigla namang tumunog yung tiyan ko. Tss. Inirapan ko lang siya. Siya na din ang nag-order at hag-hintay nalang ako.

Siguro wala pang five minutes ay pabalik na siya at may nakasunod na sa kanya na waiter dala yung mga inorder niya. Ngising ngisi siyang naglalakad papunta sa akin tapos yung ibang tao naman dito ang sama ng tingin sa kanya.

I think, dahil yun sa nauna pa siyang servan ng pagkain while these people ay matagal nang naghihintay ng kanila. Hindi naman ako nagtaka kay Danger. Malamang ay tinakot niya tong mga ito kaya binigyan siya agad. Napailing lang ako.

Chicken, halo-halo, leche flan at coke and inorder niya.

"Ang dami naman nito? At saka, parang ang bilis ng order mo?" Tinanong ko sa kanya kahit obvious naman ang sagot.

"Ako pa ba?" Tumawa siya. "I don't want you to wait longer ngayong alam kong gutom ka na." Tumawa nanaman siya. Hinampas ko nga.

We started eating. After naming kumain, nagyaya siyang maglakad lakad kami. It's almost 5.

We take pictures and such. Ngayon nandito kami sa tinatawag nilang Baywalk? Ang ganda ng view dito mula sa taas.

"Danger, can we ride a bicycle?" Biglang nagbago yung mukha niya.

"Ikaw nalang, Kleigh. Ayaw ko." Sabi niya. Bigla akong napangiti. Haha! This is my time to revenge on him.

"Hindi ka marunong no?" Asar ko sa kanya.

"What? Ako? Hindi ah!" Pagtanggol niya sa sarili niya.

"Weh?" I again asked him. I love mocking him. Dinilaan ko siya dahil hindi na siya sumasagot.

"Okay, I admit it. I don't know how to ride a bicycle. You win, okay?" Yes! I won! Kawawa naman tong boyfriend ko. What? Mygash. I almost forgot na boyfriend ko na nga pala siya. Kinilig naman ako sa thought na'to.

"Okay, dahil nakakaawa ka naman, let me teach you." Biglang sumaya yung nakakunot niyang mukha kanina.

"Talaga?!" Hindi makapaniwalang tanong niya. Tumango lang ako sa kanya.

"I always thought na you are always mean. Hindi din naman pala." Nakangiting sabi niya.

"Thanks to you Danger. You are the one who made me into this." I hugged him.

Nag rent na kami ng bike at sinimulan ko na siyang turuan. Maraming beses siyang natutumba pero inaalalayan ko naman siya.

Hindi nagtagal diretso na din siya sa pag bike. Nakakasabay na siya sa akin. Thanks to me dahil marunong na siya.

Ilang beses kaming pabalik balik at halatang enjoy na enjoy siya. I feel happy for that.

Ibabalik na sana namin yung bike dahil pagabi na nang bigla siyang natumba pero mabuti at nacatch ko naman agad siya. Buti nalang nakababa na ako sa bike.

"You are now catching me when I fall huh?" Asar niya.

"You were the one to catch me first, remember? I am returning you a favor." Ganti ko sa pag-aasar niya. Kinikilig na siguro to. Haha! Joke!

"Favor?" Biglang tanong niya na nakapagpasira ng mood. Bigla kasing sumeryoso yung mukha niya.

"No. What I mean is, I am now returning my fee-" Bigla siyang tumalikod na nakapagpatigil sa pagsasalita ko.

Pumara na siya ng taxi. Sinundan ko lang siya at papunta na siguro kami ngayon sa Hotel Centro kung saan sina mom and dad. I tried to talk to Danger pero ang tipid niya magsalita. Bigla nalang siya naging cold sa akin ang I don't know why.

Nakarating kami sa Hotel nang nauna siyang naglalakad. Hindi niya ako hinintay. Masakit.