TAKING CHANCES

CHAPTER 17

As usual, magkasabay kaming pumasok ni Chill. The difference is, siya na ngayon ang nakahawak sa bewang ko, parang another way of telling na back-off she's mine.

"You're being possessive." Asar ko sa kanya.

"Dapat lang. You're too perfect to be with them."

"Am I?"

"Yes you are."

Hindi parin ako masyadong sanay sa pagiging sweet ni Chill but I guess I should be.

Dahil nga Monday ngayon, my classmates attended the flag ceremony. The three of us are in the room.

"I guess you won?" Biglang sabi ni Phoebe pagkaalis ng lahat ng classmates namin. Tahimik lang na nakikinig si Chill sa tabi ko, and he's holding my hand. Nakita siguro ni Phoebe yun kaya niya sinabi yun.

"I guess so? What are you planning to do my dearest bestfriend?" Mapanghamon kong sabi. Napangisi lang siya.

"Do what I always do? You know me Kleigh, I'm not giving up so easy lalo na kung gusto ko talaga ang isang bagay

"Okay? Do your best, but I'm warning you, I won't let you have him again. Good luck best friend."

Dumating na ang mga classmates naming at nagsimula na ang class. Boring. Seriously paulit-ulit din naman ang pinag-aaralan diba? Pinapalawak lang. Well, mabuti nalang at mabilis ang comprehension ko, so, no worries.

Lunch time, palabas na sana kami ni Chill nang nagsalita si Phoebe.

"Hey guys! Do you really plan on going to lunch without me? How cruel my best friend." At pumulupot siya sa kamay ni Chill.

"Hands off Phoebe." Nginitian niya lang ako.

"Don't be possessive Kleigh, baka masakal mo si Chill." Then I rolled my eyes at her. Nabigla naman siya.

"Did you just rolled your eyes at me?!" Sigaw ni Phoebe. Nabigla sguro sa naging reaksyon ko. Ako din naman, nabigla.

"Yes. I mean, no!" Nakataas na ang kilay ni Phoebe. "Sorry, nabigla lang."

"Ow, I think we should just be fast, para makakain na." Suggest ni Phoebe. Ngayon ko lang napansin na hindi pa pala kami nakakaalis sa pinto ng room.

"Okay." Hindi pa rin umiimik si Chill. Tsk.

Habang naglalakad ay tumabi sa akin si Phoebe at tinignan ako sa mata. Nakuha ko naman ang sinasabi niya kaya pinabitaw ko muna si Chill sa pagkakahawak sa akin.

"Congratulations Kleigh." Nakangiti ang sincere na sabi ni Phoebe.

"Thanks." And then I hugged her.

Nakaaupo na kami sa table para mag lunch. Nakakatamad na rin kasi lumabas kaya sa school canteen nalang kami kakain.

Sa table for four person kami nakaupo. Magkatabi kami ni Chill at kaharap niya si Phoebe. Si Chill na din ang nag-order ng makakain na. We told him na siya na ang bahala sa food.

"I suddenly missed hanging out with you friend." Totoo naman, huling lakad naming ay yung before pasukan pa.

"Me too. How about this weekend?" I nod at her. Sakto naman, dumating na si Chill.

We started eating in peace.

"Hey Chill, do you really love her?" Tanong ni Phoebe. Hindi agad na umimik si Chill kaya napangiti siya. Siniko ko naman si Chill.

"I do love her." Pagkasagot ni Chill niyan ay agad na napasimangot si Phoebe pero bumalik naman agad yung ngiti niya.

"You sure?"

"Yes."

My bestfriend's is still wearing a smile on her face. I don't know why. She's being weird. Is that the consequences of having a feeling for my man? Tss.

Nakabalik na kami sa room at nag start na ang afternoon class.