TAKING CHANCES

Prologue

TAKING CHANCES

PROLOGUE

I am Kleigh Marie Fades, maganda, mayaman, palaban, at maganda ulit.

 

Kasalukuyan kong nilalabas ang galit ko sa mga zombie dito. Yun bang hinahampas mo tas maglilipat lipat.

Dalawang tao lang naman ang iniimagine ko na sila yung hinahampas ko. I smiled. Pero bumalik din yung simangot ko at mas nilakasan pa ang paghampas.

"I don't think you should vent your anger with those. Kawawa naman, baka masira mo pa." May biglang sumingit sa pag-eemote ko. Yuck. Hindi sa akin bagay.

Titignan ko sana ng masama pero nung makita ko ang mukha, nagbago na ang isip ko. OMG! Seryoso, sobrang gwapo niya. Ang tangos ng ilong, mahaba ang pilit mata, angel face pero halata mong playboy. Hulog ba to ng langit? Tumawa lang siya sa reaction ko. Literal na nag-slow mow yung pag tawa niya.

"Hi?" Bigla kong nasabi. Tumawa nanaman siya! Ang cool niya pag naka smile. Halos makalimutan ko ang problema ko dahil sa kanya.

"Umm, hello?" Medyo nahihiya niya pang sabi. Nahiya pa pala siya matapos niya kong istorbohin? Pero, mabuti nalang na kinausap niya ako. I need someone right now. "You are Kleigh Marie Fades right?" Tanong niya pa, aba, how did he know my name? Sabagay, hindi na talaga nakakapagtaka ang kagandahan ko.

I flipped my hair at lumabas naman bigla ang pagiging mataray ko. Hindi naman ako easy to get no. "Excuse me? How did you know my name. I don't usually talk to strangers."

"I'm ————————————. Now, I'm no longer a stranger, I guess you can talk to me." Maangas. Ha, witty.

 

 

Kapag naaalala ko ang pangyayari na ito, I can't help myself to smile. I am so proud that we both take the chance.

Taking Chances maybe hard, kailangan mo ng lakas ng loob para magawa ang mga bagay. Hindi mo alam kung yung kalalabasan ba ng tinake mo ay yung gusto mo or the other way around.

But still, I am hapy to say na malakas ang loob ko.

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

Waaaaaaaaaaaaaa!

Sana po magustuhan niyo and free to share it with your friends po! :)