ROZOVSKY HEIRS SERIES 4: MARCUS AURELIUS (CRUEL BASTARD) (COMPLETE)

CHAPTER TWO | DREAM ON

Don't be afraid of the space between your dreams and reality. If you can dream it, you can make it so. – Belva Davis

CRUEL BASTARD

CHAPTER TWO | DREAM ON

LAUREL

"Buwisit si Arcus. Sayang talaga. Ang guwapo-guwapo pero amoy formalin."

Hindi ko pinapansin si Wanda na walang tigil nang kakareklamo sa amoy ng lalaking sunod nang sunod sa amin kanina. Napaikot na lang ang mata ko nang maalala ko ang amoy ng lalaking iyon. Ang baho naman kasi talaga. Sanay ako sa amoy ng ospital at amoy ng patay dahil lagi naman kaming nadu-duty sa ward at ER. Minsan nga sa ICU pa. Doon talaga grabe ang amoy. Pinaghalo-halong amoy ng gamot at cleanser na hindi maipaliwanag. Basta amoy ospital. At sa laboratory na nag-exam kami kanina sa Anatomy. Doon amoy formalin o nabubulok na kung ano.

Ganoon ang amoy ng pabango ni Arcus kanina. Ang baho. Gusto ko ngang masuka sa baho.

"Bakit ba kasi naging mahirap pa 'yang si Arcus? Kung naging mayaman pa 'yon siguradong mas maraming magkakandarapa doon." komento pa ni Wanda.

"Kahit naman walang pera ang isang iyon, marami pa ring mga babaeng nagkakandarapa doon. Bata. Matanda. Pati nga bakla. 'Di ba? Nakikita mo naman ang mga tumatambay sa harap ng tindahan namin ng tela kapag nandoon na si Arcus. Parang mga bulateng inasinan na kapag nagbubuhat na ng mga kahon si Arcus." Napapailing pa ako sa tuwing maaalala ko kung paano magkagulo ang mga iyon sa harap ng tindahan namin. Ang nanay ko nga ay nakukunsumi na at kailangan pa silang itaboy. Hindi nga lang magawang itaboy si Arcus dahil napapakinabangan talaga. Magaling kasi sa tao si Arcus. Bibo. Ang mga kliyente ng tela na dumarating ay agad na hinaharang para sa tindahan namin pumunta. Siya pa talaga ang nagbibigay ng mga tips kung paano makakamura sa amin tapos siya ang mag-o-offer na libre ang buhat ng pinamili ng mga kliyente. Na madalas naman ay binibigyan din siya ng tip.

"Naman kasi 'no? Kahit naman ako, ihain araw-araw sa akin ang nagmamantikang dibdib at abs ni Arcus, para din akong bulateng aasinan. Bukod-tanging ikaw lang ang hindi nakakapansin kung gaano siya kaguwapo at ka-macho." Sagot sa akin ni Wanda.

"Hindi tayo mapapakain ng kaguwapuhan at ganda ng katawan. Hindi tayo mabibigyan ng magandang buhay ng mga taong walang pangarap sa buhay at nakuntento na lang na maging barker at taga-buhat ng mga pinamili ng iba. Ano pang silbi at nag-aaral ako ng nursing kung papatol lang din ako sa tambay?" Naiiling na sabi ko.

"Hindi ko naman sinabing patulan mo si Arcus. Ang sinasabi ko lang, pansinin mo naman kahit paano. Effort naman 'yong tao. Lagi kang hinihintay sa sakayan. Sunod nang sunod sa iyo pauwi. Sinisiguro na walang mambabastos sa iyo. Sa atin. Kahit binubulyawan ng nanay mo, nandiyan pa din. Sa ngiti mo lang kuntento na 'yon."

Napahinto ako sa paglakad at humarap sa kaibigan ko. "Ano ka ba? Ibinubugaw mo ba ako kay Arcus? Ayaw ko doon. Mga patapon ang buhay noon saka ang kapatid niya. Hinding-hindi ako papatol sa katulad ni Arcus. Hindi ako mabubulok sa lugar na ito. Mayaman ang mapapangasawa ko. Doktor o kaya lawyer. Puwede ring CEO. May-ari ng isang kumpanya. Hindi ako mabubulok sa tindahan ni nanay at magkakahera doon habambuhay. Magkakaroon ako ng magandang bahay. Kotse tapos de-driver ako. Titira ako sa isang exclusive village at hindi Barangay Bayagbayag ang nakalagay sa ID ko. Tapos sa Rustan's ako maggo-grocery. Sa Hongkong ako mamimili ng damit o kaya sa France kapag fashion week. Magta-travel ako sa Europe. Sa Amerika. Lilibutin ko ang buong mundo." Tila nangangarap na sabi ko at napapangiti pa habang ini-imagine ko ang sarili ko na may hila-hilang maleta at pasakay ng eroplano tapos nakasuot ako ng mamahaling designer clothes.

"Sige lang. Wala namang masamang mangarap. Kahit tumirik pa 'yang mata mo sa imagination walang pipigil sa'yo." Napapailing na sabi ni Wanda tapos ay natatawa. "Pero girl, isama mo naman ako kapag nag-Euro trip ka. Pangarap ko din 'yon."