BENİM

Benim 1

" Hasta 30lu yaşlarda erkek. Araç içindeki sıkışık olan son hasta. Satürasyon %65, gaspingleri mevcut. Glasgow 8 direk ana hastaneye çekiyorum. "

" Hayır önce kendi hastanene, sonra ana hastaneye Alya."

"Ana merkeze çekiyorum. 3 ambulansımda hasta aldı ekstra iki periferi çektik bu kaza için herkes hastasını aldı gitti en kötü hastam bu direk ana merkeze çekiyorum. Benim merkezimde doktor yok her türlü zaman kaybı. Ana hastaneye gidiyorum. Bana sizin doktorunuzu bağlayın onunla görüşüp order almam gerek."

Kırk saniye bu kadar mı uzun gelir bir insana. Önündeki adam ölmek üzereydi bir şeyler yapması lazımdı.

"Alya!"

Kulaklığından gelen yüksek tizli bağırmayla kendine geldi Alya.

"Doktor bey Glasgow 8 kendi kanını aspire edecek yutkunma refleksi bile gitti. Aspiratörle çektim. Mai takıldı çift damar yol monitöre bağladım sinüs ritim mevcut fakat durumu hiç açıcı değil. Ayakları sıkıştı kan çok kaybetti."

Doktor Arsın Alyanın ne demek istediğini anlamıştı. Ona yetki vermesini ve entübe izni istiyor.

"Yap. Seni Acilin kapısında tüm ekiplerle birlikte bekliyor olacağız."

Ambulans şoförleri o kadar iyiydi ki. Paramedik olmamalarına rağmen yıllar içinde gördükleri vakalardan hastanın gerçekten acil olduğunu anlayabiliyorlardı. Normalde 25 dakikalık yolu sadece 12 dakikada süren koca yürekli Deniz abiye şükrediyordu Alya. En son ambulans olarak deniz abiyle kalmayı Alya seçmişti. Olay yerine ilk giden ve triyaj ambulansı olarak en sona kalmak Alya için çok yorucuydu ama olsundu. Bir hayat onun kurtaracaksa buna razıydı. Hukuk bölümünü üçüncü sınıftayken 'ellerimde kağıt değil kan olmasını istiyorum' diyerek bırakmış maddi sıkıntılar yüzünden hemşirelik fakültesine mecburi olarak gitmiş ve daha sonra kalbini çalan Acil hizmetleri mezuniyeti sonrası acil serviste çalışmasına ön ayak olmuştu. Ülkesinde acil ambulans hizmetlerinde hala hemşireler vardı. Tüm gelişmiş ülkelerde en iyi eğitimi almış paramediklerin çalıştığı alanda küçücük bir adada onlar hemşire olarak her gün hayat kurtarıyorlardı.

"Bana bak! Boğazından aşağıya bir boru sokacağım. Daha rahat nefes almaya başlayacaksın.. Bana karşı koyma!"

Adrenalin o kadar yüksekti ki elleri titreyen Alya adamın gözlerine baktı. Ona yalvaran gözlerle bakıyor kendini ona teslim ediyordu. hiç düşünmeden baş boyun pozisyonunu boyunluğun el verdiği kadar verip laringoskobu ağzına yerleştirip körleme bir giriş yapmak zorunda kaldı. kandan hiçbir şey göremiyordu. Steteskopunu kulağına koyup ambuladı. İçerideydi!

12 dakika koca bir ömür gibiydi. Acil ambulans giriş kapısının önünde herkes bekliyordu. Daha bir yıl öncesine kadar çalıştığı Ana merkez hastanenin tüm cerrahi branşları anestezi şefi ve asistanları hepsi oradaydı. En önemlisi de bu akşam nöbette olan Acil ekibi... Kendinden önce gelen hastalar hala oradaydı kimisi tomografi sırasını bekliyor kimisi stabildi sonuçlarının çıkması için gözlemleniyordu. En kötüsü bu oğlandı. Aracın şoförü kendini kurtarmak için iç güdüsel direksiyonu ters yöne kırıp darbeyi bu çocuğun almasına sebep olmuştu. Hastasını emin ellere devrettikten sonra ambulansının yanına giden Alya içerinin tamamen kan revan içinde olduğunu gördü birde üstüne baktı ki tüm üniforması oğlanın kanıyla kaplıydı. İnşallah bulaşıcı bir hastalığı yoktu. Sabaha kadar bu formayla kalmak zorundaydı. Aptal ilgi çekmek için bir sürü psikiyatrik hap yutan ergenin mide lavajını yaparken ilk formaları kusmuk içinde kalmıştı çünkü ve bunlarda onun yedeğiydi...

Ambulans temizlendikten sonra kendi hastanelerine dönmekte olan Alya yaptığı mesleği sorgulamaya başlamıştı. Bu şartlarda bu şekilde azrail ile birlikte dans etmeye daha ne kadar devam edeceğini düşündü. İçindeki hiçbir zaman tatmin olmayan varlık 'Ölene kadar' dedi.