Σερίνα
Ανοιγοκλείνω τα μάτια μου με δυσπιστία. Με δυσπιστία προς την αφέλεια και την αθωότητα της φίλης μου.
«Ναι, αυτό το κομμάτι το κατάλαβα κι εγώ Στέισυ. Δεν είμαι χαζή. Ούτε τελείως ανίδεη από φλερτ. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί να φλερτάρει μαζί μου τόσο απροκάλυπτα... Σίγουρα έχει κάποια κρυφή ατζέντα!». Ξέρω πολύ καλά με τι είδους άτομα συναναστρέφεται ο πατέρας μου. Και είναι όλοι τους σκάρτοι!
«Ε βέβαια!», σχεδόν φωνάζει η Στέισυ. «Πώς δεν το σκέφτηκα κι εγώ αυτό;! Μιας και δεν μπορεί να υπάρχει ένας άντρας που απλά να σε γουστάρει... Όχι! Πρέπει με το ζόρι να έχει κάποιο απώτερο σκοπό... να είναι μπλεγμένος σε κάποια σκευωρία, κάποια ίντριγκα! Για το Θεό, Σερίνα!».
Την κοιτάω ενοχλημένη. «Στέισυ... Ο πατέρας μου συνεργάζεται με άτομα του υποκόσμου, τα οποία δεν έχουν και την καλύτερη φήμη σχετικά με το ποιόν τους, τις προθέσεις τους, τις αξίες τους! Δε νομίζω ότι ένας απ' αυτούς θα με προσέγγιζε έτσι απλά επειδή του άρεσα!...».
Με κοιτάει άφωνη. «Ακούς λίγο τον εαυτό σου; Δηλαδή η λογική σου είναι ότι ένας νέος γοητευτικός άντρας δεν μπορεί να σε δει σα μία όμορφη και ενδιαφέρουσα κοπέλα, μόνο και μόνο επειδή δουλεύει με τον πατέρα σου... Επειδή, δηλαδή, κάποιος δουλεύει "εκτός του νόμου", δεν έχει μάτια ούτε αισθήματα ή ρομαντικές επιδιώξεις... Αυτό μας λες;!». Τώρα είναι η σειρά μου να μείνω άφωνη.
Η αλήθεια είναι πως ίσως να είναι λίγο στερεοτυπικές οι απόψεις μου πάνω στο θέμα. Ίσως να είμαι λίγο προκατειλημμένη... Αλλά πώς να μην είμαι;! Είμαι η κόρη του αρχηγού της Μαφίας του Σικάγο! Προφανώς και θα πιστεύω ότι όσοι ξέρουν για την ταυτότητά μου θα θέλουν να με εκμεταλλευτούν, να με προσεγγίσουν πλαγίως με κάποιο ιδιοτελή σκοπό.
«Σου φαίνεται παράλογο να το πιστεύω;... Δε νομίζεις ότι έχω τους λόγους μου;...», θέτω σαν ερώτημα.
Εκείνη παίρνει το χέρι μου στο δικό της. «Το ξέρω ότι η θέση σου απαιτεί να αμφισβητείς τα κίνητρα όλων όσων σε πλησιάζουν, αλλά πες μου αυτό... Σε ρώτησε κάτι για τον πατέρα σου;», με ρωτάει.
Παίρνω μια βαθιά ανάσα συνειδητοποιώντας πού το πάει. «Όχι...», απαντάω αναστενάζοντας.
«Και μήπως σε ρώτησε κάτι σχετικά με την οργάνωση, τις δουλειές ή οτιδήποτε άλλο σχετικό;...».
«Όχι», απαντάω πάλι παραδομένη αλλά και ελαφρώς κατσουφιασμένη.
«Άρα δεν έχεις κανένα λόγο να υποθέτεις ότι ο ενδιαφερόμενός μας έχει κρυφή ατζέντα... Τώρα, όσον αφορά κάποιον απώτερο σκοπό... ίσως περνάνε κάνα δυο πράγματα απ' το μυαλό μου», λέει και μου κλείνει το μάτι με νόημα. Αγνοώ πλήρως το υπονοούμενό της.
«Επομένως, αυτό που λες είναι ότι με είδε δύο φορές όλες κι όλες και του γυάλισα... Και γι' αυτό μου την έπεσε...».
«Δε σε είδε μόνο... σε άκουσε κιόλας. Κι εσύ, καμάρι μου, είσαι μια σειρήνα που σαγηνεύει τους ναύτες με τη φωνή της», λέει με δραματικό τόνο και μεγάλες χειρονομίες. Δεν μπορώ παρά να γελάσω με τη φίλη μου και το χιούμορ της.
Η αλήθεια είναι ότι ίσως να γίνομαι λίγο παρανοϊκή, αλλά δεν ξέρω... Πρώτη φορά με προσεγγίζει κάποιος έτσι. Οι περισσότεροι άντρες που έχω γνωρίσει είτε έκαναν κάποια χυδαία απόπειρα να με φλερτάρουν ή ντρέπονταν να κάνουν το οτιδήποτε.
Επίσης, ποτέ δεν έχω αισθανθεί εγώ έτσι με κάποιον... Η καρδιά μου να σφυροκοπά απ' το πουθενά, ο ειρμός μου να τρέχει σε... Πω πω , Θεέ μου... Τα μάτια του ήταν τόσο υπνωτικά...!
Μα, τι μου συμβαίνει;! Ένας εμφανίσιμος άντρας είναι απλά! Νομίζω πως το καλύτερο είναι να κρατήσω τις αποστάσεις μου. Κι ας κάνει ό,τι θέλει ο πατέρας μου... Δεν πρόκειται να παίξω άλλο το παιχνίδι του ψυχολόγου.
«Όπως και να 'χει, καλό θα είναι να μείνω μακριά του. Δε θέλω μπλεξίματα με μαφιόζους εραστές...», δηλώνω πεισματικά.
Η Στέισυ γυρίζει τα μάτια της αποδοκιμαστικά. «Εντάξει... Ας ξεχάσουμε το γοητευτικό νονό της νύχτας...». Κοιτάει το χρυσό της ρολόι χεριού. «Πω, πέρασε η ώρα. Θα με πετάξεις σπίτι μου;». Εννοεί αν θα την πετάξει σπίτι της ο σοφέρ μου, γιατί εγώ δεν έχω καν δίπλωμα οδήγησης.
«Εννοείται... Αν έρθεις αύριο σπίτι να κάνουμε τα δικά μας», της χαμογελάω πλατιά.
Σηκώνεται απ' την καρέκλα της και μ' αγκαλιάζει απ' τους ώμους. «Εννοείται, κουκλίτσα μου! Εξάλλου, όλα φαίνονται διαφορετικά στο φως της μέρας... Μπορεί αύριο να δεις τα πράγματα αλλιώς», κοιτάει το ταβάνι παριστάνοντας την αθώα περιστέρα, λες και δε θα καταλάβω τι θέλει να πει.
«Αυτό θα το δούμε», της λέω και σηκώνομαι για να φύγουμε.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~Ό,τι και να λέει η Σερίνα, εγώ ανυπομονώ να μάθω τις σκέψεις του Τζέικομπ 😝 Μείνετε συντονισμένοι...~~
YOU ARE READING
Επιθυμίες της νύχτας ♤ Στο Σικάγο
General Fiction«Δώσε νόημα στη ζωή μου... Κι εγώ θα σου χαρίσω την ψυχή μου...», του είπε εκείνη με το βλέμμα της καρφωμένο κατευθείαν στα καταπράσινα μάτια του. «Σύμφωνοι», απάντησε ο 'δαίμονας', με τα πράσινα μάτια του να καίνε από τον ενθουσιασμό και η συμφωνία...
