İMKÂNSIZIN AŞKI

3.8~

Kafamı abimden tarafa çevidirğimde, Yüzündeki tebessüm ile Çiçek ablaya baktığını gördüm. Bu durum şaşırmama neden olsa da bir şey dememiştim. Bakışları bana döndüğünde gülümsemesi iyicene artmıştı ama hiçte Çiçek ablaya baktığı gibi değildi. Çakal! Kesin bir işler çeviriyordu. Ama ben de Kumru isem çözerdim yakında.

"Hadi, gidiyoruz biz. Siz de hazırlanın, Kumru'nun dediği gibi!" Diyen çiçek abla bana göz kırpmıştı. Hepsiyle vedalaştıktan sonra ben, abim, Beliz abla ve Çiçek abla, abimin arabasına geçmiştik. Ben Beliz abla ile arkada otururken Çiçek abla da abimin yanına geçmişti. Başta Çiçek abla arkaya geçmek istese de Beliz ablaya göz kırpıp, sormam gerekenler var diyerek arkaya geçmiştim.

Beliz ablaya duruşma hakkında merak ettiğim birkaç soruyu sorarken, gözüm dikiz aynasında abime takıldı. Gülümseyerek kafasını sağ tarafında oturan Çiçek ablaya salisilik bir şekilde çevirip öpücük attıktan sonra tekrar önüne dönmesi ile şaşkınlıktan ağzım açık kalmıştı. Abimle bakışlarımız kesiştiğinde onda olan bakışlarımı gördüğünde gözleri pörtlemişti. Hiçbir şey söylemeden yüzümdeki sinsi gülümseme ile tek kaşımı kaldırıp, soru sorarcasına ona baktığımda tek yaptığı hafif bir şekilde gülümseyip, ara sıra yola baktığı gözlerini bu sefer temelli yola sebitlemekti. Bu yaptığına güldükten sonra bakışlarımı camdan dışarı çevirmiştim.

Sabahtan beri türlü şekillerle, türlü işlerle uğraşmaya çalışmış, bugünün stresini en azından içimde azaltmak istemiştim. Ama her ne kadar uğraşsamda aklıma, kalbimde yer edinen stres oradan kalkacakmış gibi durmuyordu. Sanki ellerim bile o stresle koordine bir şekilde terliyordu.

İstemsiz bir şekilde elim boynumda varlığını koruyan kolyeye gitmişti. Uraz'ın verdiği kolyeye... Yüzümde beliren tebessümle beraber gözlerimi kapatıp Uraz'ın dünkü sözlerinin zihnimde tekrarlanmasına izin verdim. 'Sen çok güçlü birisin.'

Kendimi biraz daha sakinlemiş hissederken gülümsemiştim. İşe yaramıştı. Uraz, her zaman olduğu gibi bana yine iyi gelmişti. Gözlerimi açıp tekerleklerin altından adliyeye doğru kayan Antalya sokaklarını izlemiştim.

~~
"Güzelim, biraz sakin mi olsan?" Abimin sesiyle salladığım sağ ayağımı durdurup abime dönmüştüm; "Sakinim zaten abi," dediğimde gözlerini devirip sert bir şekilde oflamıştı. Onunla ilgilenmeden bu seferde sol bacağımı sallamaya başlamıştım. Bir yandan o da haklıydı, buraya geldiğimizden beri üzerimde varlığını korumakta on numara olan stres ve gerginliğim sayesinde salak saçma hareketler yapmaya başlamıştım. O nasıl oluyor diye sormayın, çünkü bende bilmiyorum.

Ellerimi önümde birleştirip öne doğru hafif bir şekilde eğildikten sonra kafamı da ellerimin üzerine yerleştirdim. Yan tarafımda bir hareketlilik hissettiğimde bakışlarımı o yöne doğru çevirip kim olduğuna bakmıştım. Çiçek ablaydı gelen.

"Kumru, abine aldırma sen. O da senin için endişeleniyor. Korkuyor sana bir şey olmasından, üzülmenden." Hafif bir şekilde gülümseyip bakışlarımı çaprazımda duvara yaslanmış bir şekilde yeri izleyen abime bakmıştım.

"Biliyorum. Onda kendi yerimi çok iyi biliyorum Çiçek abla. Benim en büyük şanslarımdan biri zaten abim." Deyip sustum. Sonra aklıma gelen şey ile devam ettim. "Buraya gelmeden önce, bir keresinde bir kız ile konuştuğunu anlamıştım. Tesadüftür ya, öğrendiğim günden sonra o aralar anlamsız mutluluğu benim zihnimde anlamlanmıştı. Bir gün odasına giderken telefonla konuşmalarını duydum." Deyip tepkisini görmek için iki saniyelik bakışlarımı Çiçek ablanın yüzünde gezdirdim. Gözlerinde hafif bir şaşkınlık vardı.

"Benim abim birine kırıldığını asla belli etmez. Tek bir kişi hariç, ben ilk defa abimin birine karşı kırgınlığını dile getirdiğini duydum. O kıza... O zamanlar o kadar sinir olmuştum ki hani dedim bulursam kötü görümce olup abimden ayrılmasını söyleyecektim." Sustuktan sonra kısa bir kahkaha atmıştım. Sanırım psikolojim bozulmuştu. "Buldum da. O gece sabaha kadar o kızı aradım biliyor musun? Ama sanki bir el, ellerimin o klavyede gezmesi, o kıza yazmamı engelleyecek şeyler yapıyordu. Sonra kendi kendime dedim: belki de bu bir işarettir. Belki abimin artık insanlara karşı duygularını belli etmenin zamanı gelmişte geçiyordur." Bakışlarım abimin üzerinde dolaşırken gülümsemem yüzümde yayıldı. "Çok yakışıklı deme?" Diye bir soru yönelttiğim Çiçek abla cevap vermek yerine hâla şaşkın bir şekilde bana bakıyordu.