It's not me who's crying, it's my soul

Chapter 4 - Almost, in Brightness

I broke my eye contact with hers. "Kaya ko binitawan dahil they called me. Chynn called me. You heard that, hindi ba?", todo ang deny ko sa kanya. Lalo lang siya masasaktan, if, same nga kami ng iniisip. "Tsaka Glaiz, what were you thinking ba? There is no something in us!" I screamed, loud enough para marinig nila. Sana, sana hindi nila marinig.

Tinitigan lang ako ni Glaiz.

Hinawakan niya ang face ko, both of her hands cupping my face.

She is getting near.

Nearer now.

"Stay back, Rhian. Stay back." I hear my thoughts screaming loudly. This can't happen. Masisira ang relationship niyo as friends, artists, and co-workers. But no, I admit, I can't follow my brain, I can, only, follow my heart.

I closed my eyes tight. Nararamdaman ko na ang nose niya sa nose ko. Her heart, beats the same rhythm with mine. Yung pag hinga niya, I can feel it.

*click click*

"Glaiza? Rhian? Ano to?-"

*ring ring ring*

"Ay Rhian, paabot nung phone ko! Nasa likod mo. May tumatawag." Sabi ni Glaiza. I felt na bigla siyang kinabahan na nataranta. Inabot ko ang phone niya and she said, "Thank you, excuse muna. Si Tatay ang tumatawag. Hello? Tay?" Tumayo si Glaiz and nagpunta siya sa balcony.

This can't be.. Hindi pwedeng makita ni Chynn. Wala siyang nakita. Wala. Think positive. No. This is just a dream. Hindi niya ito nakita. No. Just, no.

Buti na lang, nakatalikod ako sa door ni Glaiz. Kung hindi, makikita ni Chynn na.. na.. ganun.. na almost magkiss kami ni Glaiz. Hindi niya ito dapat malaman.

And what was I thinking?? I mean, is this even some kind of a joke??

I pretended na wala lang. Until she asked, "Rhi, ano yan? Tsaka, pagbukas ko ng door, para kayong nag-aano." Nakangiti si Chynn, pero siyempre, I need to protect my identity. Wait, hindi. I need to protect myself from her. From Glaiza.

"Kasi Chynn tumulo yung blood ni Glaiz. Lilinisan ko na sana kaso nag-usap pa kami kung ano talaga yung nangyari sa finger niya." Nakatingin si Chynn sa akin, I have no strength to look back at her kahit alam kong may kutob na siya.

"Hmm, ganun ba, o sige. Tara, linisan na natin to. Tsaka hindi pa masyadong kumakain yan si Glaiz. Baka malipasan yan." Kinuha ko na ang wet wipes, tissues, and alcohol sa powder room ng kwarto ni Glaiz. Inabot ko kay Chynn ang wipes and ayun, nilinis na namin. Pagkatapos na pagkatapos, "Chynn, tara, una na tayo. Nagugutom na din kasi ako. Hindi ko natikman yung Pritchon ni Luis." Sabay tawa ko, para lang hindi niya maalala yung kanina. "Eh si Glaiz? Di natin hihintayin?", "Hindi na, kausap niya pa Tatay niya. Sa baba na lang tayo maghintay."

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

"Pero Tay, hindi pa ako pwedeng umuwi dyan sa atin. May mga taping pa po ako. Wag po kayo mag-alala, gagawa ako ng paraan, okay?"

"Hihintayin ka namin ng Nanay mo anak, ha? Mag-iingat ka dyan. Kinakamusta ka pala ni Alchris."

Hahaha! Eto Tay, pakisabi okay lang! Pero sa totoo, hindi ako okay.

"Sige Tay, mag-iingat po. Pakisabi kay Alcris, mabuti naman ho ako. Sige na Tay, may dinner pa po kami dito. I love you, Tay." Napaluha na lang ako dahil sa totoo, miss ko na talaga sila. "I love you too, Anak. Rak en rol lang!"

Si Tatay talaga. Ang pinakapaborito kong lalaki sa balat ng earth. Napaka-supportive.

Tinago ko na ang phone sa bulsa ko, at paglingon ko sa kwarto, wala na si Rhian at Chynn. Aba, nilinisan na din ang sahig ng kwarto ko. Magaling. Hahaha. Pero, kinakabahan pa din ako. "Ano ba kasing nangyari sayo, Glaiza, ha? Bakit mo hahalikan si Rhian. Ano ba?" Tumingin ako sa salamin. Babae ako, babae. Ako pa din to. Si Glaiza pa din ito.