အပိုင်း (၁၇၄၄) - သွားလည်ခြင်း

Start from the beginning
                                    

"..." ကုန္းဇီယြမ္သည္ ထြက္သြားေသာ သူမ၏ ေက်ာျပင္ကိုၾကည့္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းတြန႔္လိုက္သည္။ သူမ သူ႔ကိုၾကည့္တဲ့အခ်ိန္ဆိုရင္ အ႐ြယ္မေရာက္ ေသးတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ေနသလိုမ်ိဳး ဘာလို႔ခံစားမိတာလဲ။

"မနက္ျဖန္ မင္းကိုလာေခၚမယ္" သူသည္ သူမအေနာက္မွ ေအာ္လိုက္ သည္။

"ဟုတ္ၿပီ" ရွီမာယူယူသည္ လက္ယမ္းျပလိုက္ေသာ္လည္း ေနာက္ျပန္ လွည့္မၾကည့္ေပ။ သူသည္ စိတ္ဓာတ္က်သြားကာ ေလွ်ာက္လာခဲ့လိုက္သည္။

သူမ ဂူလန္ေတာင္သို႔ ကုန္းဇီယြမ္ႏွင့္ အတူသြားမည္ဟု မု႐ုန္ေဟြ႕ ၾကားသည္ႏွင့္ မ်က္ေမွာင္အသာအယာၾကဳတ္လိုက္သည္ "ဂူလန္ေတာင္ကို ဘာလို႔သြားခ်င္တာလဲ"

"ကြၽန္မရွိခဲ့တဲ့ေနရာကို ၾကည့္ခ်င္လို႔ပါ" ရွီမာယူယူ ေျပာလိုက္သည္ "ၿပီးေတာ့ တစ္ခ်ိန္လုံးႀကီး အိမ္မွာမေနႏိုင္ဘူးေလ အဲဒါဆိုရင္ အဲလူေတြ လႈပ္ရွားဖို႔ အခြင့္အေရးမရွိဘဲေနလိမ့္မယ္"

"လူငယ္ဖလွယ္ပြဲကို မသြားဘူးလား"

"အေဖက လူငယ္ဖလွယ္ပြဲနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနတာမလား အဲလူေတြ လႈပ္ရွား လာရင္ သူတို႔ကို ေျခရာခံလိုက္ဖို႔ စြမ္းအားရွိလား" ရွီမာယူယူ ေျပာလိုက္သည္ "ကြၽန္မ ဂူလန္ေတာင္ကို ျပန္သြားမယ္လို႔ အဲလူေတြထင္မထား ေလာက္ပါဘူး သူတို႔ကြၽန္မကိုဘာမွမလုပ္ႏိုင္ပါဘူး ဒီအတိုင္းသြားလည္႐ုံတင္ပဲ ကို"

"ဟုတ္ၿပီ မင္းသြားခ်င္မွေတာ့ သြားပါ ဒါယူသြား တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ မင္းကို ခ်က္ခ်င္းကယ္ႏိုင္မယ္" မု႐ုန္ေဟြ႕သည္ ေက်ာက္တုံးအမည္းတစ္ခုထုတ္လိုက္ သည္။ ထိုအရာကို ရွီမာယူယူမသိေသာ္လည္း ေပးသည့္အတိုင္းယူလိုက္သည္။

"ဒါနဲ႔ မင္း က်င့္ႀကံေနၿပီလို႔ ၾကားတယ္"

"ဟုတ္တယ္"

"သက္ေရာက္မႈေရာ ဘယ္လိုလဲ မရွင္းတာရွိရင္ ငါ့ကိုလာရွာပါ" မု႐ုန္ေဟြ႕ ေျပာလိုက္သည္။

ရွီမာယူယူသည္ အံ့အားသင့္သြားၿပီးေနာက္ ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္ "ဟုတ္ကဲ့ပါ"

သူ၏ လမ္းျပမႈကိုလိုခ်င္ၾကသည္မွာ လူအမ်ားအိပ္မက္မက္သည့္ အရာ ပင္ျဖစ္သည္။ သူမ မလိုအပ္ေသာ္လည္း သူ၏ ကမ္းလမ္းခ်က္ကို ျပန္ေျဖလိုက္ သည္။

အလိုလိုက်အကြိုက်ဆောင်ခြင်းခံရသော သမီးပျို (ရှီမာယူယူ) book-10Where stories live. Discover now