"ငါက သာမာန္ဝိညာဥ္သားရဲမွမဟုတ္တာ မင္းမေသသေ႐ြ႕ ငါက အထိအခိုက္မရွိဘူး" မီအာသည္ ႐ႊင္လန္းအားရစြာေျပာေလသည္။
ရွီမာယူယူသည္ သူ႔ဆံပင္ကိုပြတ္လိုက္သည္ "ေကာင္းလိုက္တာ သူတို႔ လည္းႏိုးရင္ေကာင္းမွာပဲ"
"စိတ္မပူပါနဲ႔ သူတို႔က အိပ္ေပ်ာ္ေန႐ုံတင္ပဲ ဝိညာဥ္ေလးက အိပ္မေပ်ာ္ခင္ ကေျပာသြားတယ္ ဝိညာဥ္ေစတီက မင္းရဲ႕ဝိညာဥ္နဲ႔ စာခ်ဳပ္တည္ေထာင္ထား လို႔ မင္းသြားတဲ့ေနာက္လိုက္မွာပဲ ဒါေပမဲ့ မင္းဝိညာဥ္က ထိခိုက္ထားေတာ့ သူ လည္း အိပ္ေပ်ာ္သြားတာပဲ မင္း က်င့္ႀကံႏိုင္ရင္ေတာ့ ဝိညာဥ္ေစတီက မင္းရဲ႕ စြမ္းအားကို စုပ္ယူၿပီး ျပန္ပြင့္လာမွာပဲ"
"ေကာင္းလိုက္တာ ဒါနဲ႔ ငါ့အေဖနဲ႔ က်န္တဲ့လူေတြေရာ" ရွီမာယူယူသည္ စိတ္ေအးသြားေလသည္။ ရွီမာလ်ဴ႐ႊမ္၊ အန္းေလႏွင့္ ထိုေနရာသို႔ေရာက္ေနသူ မ်ားကို သူမ မျမင္မိေပ။
"ဝိညာဥ္ေစတီက ဒီေလာက္ပဲပြင့္ႏိုင္တာ ဒါေပမဲ့ အသက္ရွိဧရိယာက ေပ်ာက္ေနတယ္ မင္းအေဖတို႔က သက္ရွိဧရိယာမွာရွိေနတာ ဝိညာဥ္ေစတီ ျပန္ပြင့္တဲ့အခ်ိန္က်ရင္ သူတို႔ျပန္ထြက္လာႏိုင္မွာပါ"
"ငါ့ဒဏ္ရာ ျပန္ေကာငး္လာရင္ တေစၦက်င့္ႀကံသူေတြ ဘယ္လိုက်င့္ႀကံ ၾကလဲဆိုတာ ငါေလ့လာမယ္" ရွီမာယူယူ ေျပာလိုက္သည္ "ငါ အရင္သြားႏွင့္ မယ္ ငါေပ်ာက္ေနရင္ ပိုဆိုးသြားမယ္"
"အာ အာ..."
ရွီမာယူယူ ေခါင္းငုံ႔လိုက္သည္။ အမည္းေလးသည္ သူမ၏ စကတ္ကို ကိုက္ထားၿပီး မလႊတ္ေပ။
သူမ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ၿပီး သူ၏ေခါင္းကို အသာအယာပြတ္လိုက္သည္ "ငါ သြားဖို႔လိုတယ္"
"ဝုတ္ ဝုတ္ ဝုတ္" ငါလည္းလိုက္ခ်င္တယ္။
အမည္းေလးသည္ အခုခ်ိန္တြင္ သာမာန္ေခြးျဖစ္ေနသည္ကို ရွီမာယူယူ ေတြးမိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔ကိုခ်ီၿပီး အတူထြက္ခဲ့လိုက္သည္။
သူမ ထြက္လာၿပီးမၾကာမီတြင္ ထင္စန္းသည္ ၿခံဝန္းထဲသို႔ဝင္လာၿပီး ေျပာေလသည္ "သခင္မေလး သခင္ေလးကုန္းဇီလာပါတယ္"
YOU ARE READING
အလိုလိုက်အကြိုက်ဆောင်ခြင်းခံရသော သမီးပျို (ရှီမာယူယူ) book-10
AdventureBook - 10 I just translate this story. I don't own this story. All credits go to the original writer and English translator team. Original author - Shan Gumu
အပိုင်း (၁၇၄၁) - အားလုံးအိပ်ပျော်နေခြင်း၊ သုညမှစတင်ခြင်း
Start from the beginning
