Yaklaşık yarım saatlik bir yolculuğun ardından rüya gibi bir evdeydik.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Galiba Adam haklıydı, burası cidden rüya gibi bir yerdi gerçi arabanın bugatti olmasından anlamam gerekirdi.
Hâla mafya olup olmadığına dair şüphelerim vardı. Sonuçta hangi öğretmen kendine bir malikane alacak kadar kazanıyordu ki?
Beni öylece alıp evine getirebiliyorsa bu ailesinin de olmadığı anlamına gelir, belki benim yaşadıklarımın benzerlerini o da yaşamıştır ve bu yüzden en azından benim yaşamamam için beni korumak istemiştir, olamaz mı?
Hayır, olamaz. Çünkü benimle tanışmadan önce de şiddet gördüğümü biliyordu ve eğer ki annemin bizi terk ettiğini ben anlatmadan bilebiliyorsa bu onun tehlikeli işlerle uğraştığı anlamına gelir.
Babamdan öğrenmiş olamaz çünkü babam sadece para ile çalışır, parasını vermediğiniz takdirde yüzünüze dahi bakmaz.
Off bu adam milyarder, babama para teklif etmiş de olabilir.
Kafam fazla karışık.
Lodosun ani gelen sesi ile irkildim.
"Bebeğim daldın gittin, gel hadi içeri. Daha konuşacaklarımız var."
Lütfen kan grubumu sorma nolur.
"Şey... Üzgünüm. Geliyorum."
Önce o müthiş bir rahatlıkla ardından ben tüm gerginliğimle içeri girdik.
İçeride genel olarak siyah renk hakimdi fakat iç karartacak derecede değildi.
"Aç mısın bebeğim?"
Ben diyorum adam beni gebertecek adam diyo' aç mısın?
Şaka gibi. Ama ölmicem de gibi.
Neyse ölmim de.
"E- hayır."
Afferim Yekta(!). Böyle devam(!).
"Tamamdır sofra hazır gel."
1 bana emir verme 2 hayır dedik ya
"Ben aç değilim teşekkürler."
"Sofraya gel bebeğim." Otizmli falan mı acaba?
"Aç değilim."
"YEKTA SOFRAYA GEL!"
"Hassiktir"
Ödüm kopmuştu, ciddiyim.
"T-tamam g-geldim"
Keşke gelmeseydim, bu adam cidden korkunçtu.
"Otur güzelim."dedi ve eş zamanlı olarak sandalyemi oturmam için çekti.
Göt korkusundan daha fazla karşı gelmeyerek oturdum.
Ardından o da hemen yanımdaki sandalyeye oturarak konuşmaya başladı.
