Big Mistake (Dutch)

Hoofdstuk 5

Na school rende ik opgewonde naar de fietsenstalling. "Ach ben je bang voor ons?" Vroeg Megan met een spottende stem.
Ik grinnikte "Nee ik ben gewoon opgewonde want ik ga zo afspreken met mijn echt vriendin!" Bam die zat. Ze stond erbij alsof ik haar net in het gezicht had geslagen en draaide zich om zonder ook nog maar 1 woord tegen me te zeggen.

Hotel Het Eilandje, waar zou dat zijn? Ik fietste langs het winkelcentrum, want ik had ooit gehoord van Megan dat hier ook ergens een hotel stond. Oh daar is het. Ik zag een groot nogal modern gebouw en boven de ingang waren 4 grote steren gebouwd. Die ouders hadden wel smaak. Dacht ik in mezelf. "Joehoe Lizzy dagdromer!" Ik herkende de stem uit duizende. Ik draaide me om en zag Kate staan. Ze was al helemaal voorbereid om te gaan shoppen volgensmij.

De dag voelde aan als dat het vroeger altijd was. Gewoon lekker met Kate shoppen en even niet aan alle zorgen denken.
Helaas komt aan elke leuke dag al snel een einde en toen we volgepakt met tassen vol kleren naar huis gingen wouden we echt weer bij elkaar wonen. Helaas was dat onmogelijk want Kate's moeder had heel goed werk daar. Ze deed heel belangrijk werk, volgensmij was het iets met usb's en computers. Ik had me er nooit in verdiept en dat was ik nu ook nog niet van plan.
'Lizzy! Eteeenn!' Ik zuchte en legde me pen neer. Ik was van plan om huiswerk te maken, maar dat was tot nu toe niet erg succesvol geweest. Ik liep naar beneden en werd al gauw begroet door DFM (ons nieuwe hondje). 'Hai jochie!' Ik kietelde hem. Ahw wat was hij toch een poepie. 'Jij mag niet mee-eten hoor.' Zei ik omdat hij ontzettend schattig keek toen ik me eten op mijn bord schepte. 'Heb je een leuke dag gehad?' Oh daar begon ze weer met haar dagelijkse lijst van vragen af te werken. 'Jahaa mam ja, mag ik nu eten?' Zei ik geïriteerd. Ze keek beledigd, maar begon toen zelf ook maar te eten.

Tin-ling-ting-ting-ting, de wekker ging. Het was alweer de volgende dag, een schooldag. Weer iets dat ik moet overleven. Mocht Kate maar mee in de klas, dan was het een stuk gezeligger geweest.

We zaten net in een 'erg interresante' aardrijkskunde les toen er op de deur werd geklopt. De teamleider kwam binnen stappen. Ik trok me ene wenkbrauw op. Wat had hij te vertellen? Het zou wel iets heel belangrijks moeten zijn. 'Uhcum mag ik de aandacht?' Vroeg hij met een lage stem. In de klas werd het doodstil. 'Mooi dan kan ik beginnen. Volgende week organiseren wij een klassenuitje om de klas wat hechter te maken'. Er begon al meteen opgewonden geroezemoes door de klas te gaan. 'Ahgum uchum, dankje nou willen jullie wel weten wat het is hè?' Ik irriteerde me meer aan hem dan dat ik het wou weten, zeg het nou gewoon! 'Jullie gaan.... Een week survivallen!' Al meteen werd het opgewondenheid vervangen door paniek en woorden zoals: 'Ieuw dat ga ik echt niet doen, en me haar en me kleding!'
'Ik had wel wat positievere meningen verwacht.' Bromde hij duidelijk nu zelf geïriteerd. 'Nou ik zal het goedmaken... De jongens gaan ook mee.' Blijkbaar was de klas daar echt veel meer tevreden mee, want de steming sloeg meteen weer om naar opgewonden gebabbel. Voor mij was het niet echt positief, weetje jongens zijn niet me sterkste kant en stel dat ik met Chad moet? Hij zit immers ook op deze school alleen dan de jongens kant. De teamleider van de havo begon weer te praten. 'Jullie kunnen natuurlijk niet zomaar survivallen, daarvoor moeten jullie eerst getraint worden en krijgen jullie instructies. Ik kan alvast 1 ding verklappen. Jullie klas word gesplits in 5 groepen (dat zijn 3 meiden per groep) en er komen dan ook nog eens 3 jongens bij. Dus in totaal een groep van 6 jongeren. Jullie zijn als eerste klas van de 2havo aan de beurt dus dat betekend dat andere klassen over 2 weken gaat en die klas daarna over 3 weken enzovoort. Ik zeg het gewoon dat jullie dat alvast weten. Ik wens jullie nog een prettige aardrijkskunde les!' En hij stapte de gang weer op. Die aardrijkskunde les werd ook niks meer want de leraar kon die gillende opgewonde meiden niet onder controle houden. Dat bleef zo nog 10 minuten doorgaan en toen eindelijk ging de bel. Dit was de laatste les en dus waren we vrij. Ik had zo erg zin Kate weer te zien, ze kwam vandaag bij mij en we gingen naar het strand chillen en zwemmen en als het haar is gelukt zou ze ook nog een paard huren en dan konden we samen een strandrit maken!