Miras

37

Oy ve yorum atmayı unutmayın ask okuyucularımm iyi okumalarr❤️✨

Oy Sınırı: 15

                          °°°°°°°°

Dakikalarca sadece sarılarak durduk. Ben göz yaşlarımla Urasın omzunu ıslatmıştım ama o bunu sorun etmiyordu tek yaptığı belimi sarmalamak ve boynumdan kokumu içine çekmekti. Birden fısıldadı "Kokun..." bir süre durdu ve devam etti
"Çok özlediğim kokun..." yine duraksadı
"Çok güzel." fısıldayışı beni mayıştırıyordu. İki haftadır doğru düzgün uyku girmemiş gözlerim ağırlaşmıştı

"Özür dilerim." diye fısıldadım karşılık olarak. Belimden ayrıldı ve bana baktı. "Benden boşanmak istiyor musun?" gözleri korku dolu bakıyordu. Vereceğim cevap onu çok korkutuyordu ve bu belliydi. Uras Karakaya beni kaybetmekten korkuyordu

"Hayır." dedim ama sesim titriyordu ve ayakta durmakta zorlanıyordum. Uras buruk gülümsemesini bana sundu ve yanağıma derin bir öpücük bıraktı. Elleri yüzümde burnu yanağıma yaslanmıştı ve nefesi yanağım ile omzuma düşüyordu. "Uykusuzsun. Gözlerin kızarmış ve bedenin yorgun. Bana bu kadar değer verdiğini bilmiyordum." çok tatlı giden konuşmayı yine egosuyla bitirmiş ve kıkırdamıştı. Bende gülmeye başladığımda yeniden yanağımı öptü ve çekilip yatağı eliyle gösterdi. "Dinlenmeliyiz ikimizde."

Gözlerim yeniden yaralarına kaydı. Elimi korkakça omuzu ile kolu birleşimindeki yaraya götürdüm. Yaranın üstüne dokunduğumda yüzünde acı ifadesi oluştu. Vücudumu Urasa yaklaştırdım ve dudaklarımı yaranın üzerine dokundurdum. Başımı geri çekip Urasa baktım "Bu yaraların sebebi benim, ilacı da ben olucam."

"Dünyanın en etkili ilacı." dediğinde ikimizde yeniden güldük. Bir şey demeden yatağa geçtim ve sırtımı bazaya yaslayıp uzandım. Uras bir süre ayakta beni izledi ve yavaş adımlarla yatağa oturdu. Sırt üstü uzandığında kafasını karnıma koydu. Elimi saçlarına daldırdım ve diğer elimle de yüzünü okşadım. Onu inceleyip yaşadığı için şükür ederken Uras yavaşça uykuya daldı. Bende gözlerimi kapattığımda uykuya dalmak üzereydim ki kapı tıktıklandı ama uykumun kaçmaması için cevap vermedim. Kapı yavaşça açıldı ve birkaç saniye sonra ses geldi

"Barışmışlar." bunu diyen Müjdeydi

"Uras iki hafta sonra ilk kez uyuyor." dedi Güneş anne. "Neyse bırakalım uyusunlar." dediğinde kapı yeniden kapandı. Rahat bir pozisyon alıp iyice bastıran uykuya yenik düştüm

•••••••

Yatağın yan tarafında olan hareketlenme ile gözlerimi açtım. Uras yataktan kalkıp topallayarak lavaboya girdi. Yatakta esneyip yerimden kalktım. Çok değişikti ve açıkçası hâlâ utanıyordum. Urastan da ailesinden de. Boşanma davasını geri çekip hiçbir şey olmamış gibi aralarına giremezdim. Ben bunları düşünürken kapı tıklatıldı. "Gell." diye kapıya seslendiğimde Müjde abla kapıyı açıp içeri girmeden konuştu "Gençler yemeğe bekliyoruz sizi hadii." dediğinde koşarak yanına gittim. "Abla ben utanıyorum." dedim

"Neyden kız?"

"Sizden."

"Üstüme iyilik sağlık nerden çıktı bu?"

"Dava açtım her şeyi mahvettim sonra geri geldim. Utanıyorum işte."

"Bir şey diyim mi? Herkes seni haklı buluyor hatta Güneş hanım hasta masta demedi Urasla kavga etti senden sakladığı dosya için yani rahat ol. Zaten Urasla konuşursunuz."