Και κάπως ετσι...σε γνώρισα

Part #36

Είχαμε περίπου μια ώρα που είχαμε φτάσει σπίτι και καθόμασταν στο μπαλκόνι με τα παιδια και γελούσαμε.Τα μωρά με την μαμά μου ηταν στο ξενοδοχείο λίγα στενά πιο κατω.
Ειχε κλείσει σχεδόν όλο το ξενοδοχείο για τον κόσμο που θα ερχόταν στο γαμο.Οταν μπήκα σπίτι περίμενα να δω τα παιδάκια μου αλλα απογοητευτικά οταν έμαθα ότι δεν θα ειναι εδω μαζι μας.Βεβαια εδω θα τα είχαμε απλα για ύπνο θα τα επερνε η μαμά μου.
-σαν χθες μου νομίζω ηταν που πέρσι είμασταν εδω πάλι"λεω
-εμένα μου λες;Και σε εκεινη την γωνία ηταν ένας φωτογράφος"λεει ο αλεξ και γελάμε όλοι μαζι.
-παντως πρέπει να σας πω ενα μεγάλο ευχαριστώ χωρις εσάς δεν ξερω τι θα εκανα" λεω και τοτε χτυπάει η πορτα.
-Παω εγω"λεω και σηκώνομαι και παω προς την πορτα.Οταν την ανοιξα ηταν ο νικος και τσίριζα απο την χαρά μου και έπεσα στην αγκαλια του.
-σιγα θα με πνίξεις"λεει και με φιλαει
-Νίκο μου"λεω και κλαίω για ακομα μια φορά.
-έλα πριγκίπισσα μου μην κλαις γέλια τωρα μόνο τιποτα αλλο."λεει και με φιλαει στο μάγουλο.Τοτε μπήκε μεσα ο αλεξ και τον αγκάλιασε.
- καλώς ήρθες"του λεει
-γεια σου γαμπρε"απαντάει ο νικος και γελάμε.
-έλα εξω είμαστε με τα παιδια."λεω
-τα μωρά;"ρωτάει
-στην μαμά στο ξενοδοχείο πιο κατω"λεω
-γαμωτο και ήθελα να τα δω"λεει
-και εγω αλλα αύριο ηταν κουρασμένα και ούτε που έφαγαν καλα καλα"λεω και βγήκαμε στο μπαλκόνι.
-τι κανετε παιδια"χαιρετάει ο Νικος
-Επ που εισαι Νίκο;"λεει ο Πέτρος.
Τα κορίτσια τον αγκάλιασαν αφου τον ήξερα παρά πάνω απο τα αγορια.Η Ελένη τον αγκάλιασε τελευταία.Ακομα δεν πίστευε ότι ηταν εδω.Οταν χάθηκε τα είχαν και κόντεψε να τρελαθεί απο την στεναχώρια. Πιστεύω ότι ακομα δεν τον εχει ξεπεράσει άσχετα απο το τι λεει και πιστεύω πως ηταν ένας λόγος που χώρισε με τον Μιχαλη. Οταν κοιτούσε τον Μιχαλη ήξερα ότι ηταν ενταξει αλλα οταν κοίταξε τον Νίκο εκει υπήρχε αγάπη.Ηταν ξεκάθαρα τα πράγματα.Ηταν αγάπη και απο της δυο μεριές.Μπορει να είχαν περάσει τέσσερα χρόνια πέντε σχεδόν αλλα η αγάπη πάντα μένει ετσι δεν ειναι;
-που εισαι εσυ;"την ρωτάει και την φιλαει στο μέτωπο και την κρατάει γερά στην αγκαλια του.
-εγω εδω ειμαι εσυ που εισαι;"λεει μεσα απο την αγκαλια του.
-τωρα ειμαι εδω"της απαντάει και την πέρνει απο το χέρι και κάθονται μαζι. Σε όλη την διάρκεια που καθόμασταν ο ένας άγγιζε τον άλλον την κοιτούσε και τον κοιτούσε περίεργα.
Η Μαρια με χτύπησε στο πόδι και χαμογέλασε και εγω σήκωσα τους ώμους μου.
Οταν πήγα να βάλω ποτά ήρθε και η Αλίκη να με βοηθήσει.Οταν βγήκαμε εξω ηταν πλεων αγκαλια.Ο Νικος χαλαρά να καθετε στον καναπέ με το χέρι στους ώμους της και εκεινη επάνω του να γελάνε για ότι που ειχε πει ο Μάριος.Αυτο ηταν ευτυχία.Μπορω να το πω με σιγουριά.Οι οικογένεια μου μαζι και να είμαστε καλα.Καθησαμε και εμείς μαζι τους μεχρι της πρώτες πρωινές ωρες. Οταν το διαλύσαμε έπεσα ξερή για ύπνο οπως και όλοι μας.