Και κάπως ετσι...σε γνώρισα

Part#21

Το πρωι που ανοιξα τα ματια μου ήμουν στο κρεβάτι.Επιασα το κινητό μου για να μπορέσω να δω τι ώρα είναι.Οταν είδα ότι είχε παει 6 πετάχτηκα απο το κρεβάτι.Βεβαια αυτο δεν έγινε στην πραγματικότητα γιατί ειχα τόσο πονοκέφαλο που δεν μπορούσα να κουνήσω ούτε τα πόδια μου.Ο αλεξ δεν ηταν στο κρεβάτι και δεν άκουγα νερό στο μπάνιο όποτε υπέθεσα ότι θα είναι εξω στο μπαλκόνι.Εκανα μια προσπάθεια να σηκωθώ με αποτέλεσμα να μου ερθει μια ζαλάδα και να σοριαστω κατω με αποτέλεσμα να χτυπήσω το κεφάλι μου στο κομοδίνο.Για καλή μου τύχη εκεινη την ώρα άνοιξε η πόρτα και μπήκε μεσα η Κατερίνα και με το που με είδε ήρθε αμεσως κοντά μου και με πήρε στην αγκαλιά της και φώναξε τον αλεξ.Εκεινος μπήκε αμεσως στο δωμάτιο και με άφησαν στο κρεβάτι.Ανοιξα ξανα τα ματια μου και είδα πάνω απο το κεφάλι μου έναν τρομαγμένο αλεξ μια Κατερίνα επίσης και τους άλλους απο πίσω τους και δεν μπορούσα να δω τα πρόσωπα τους.Ο αλεξ μου έσπασε ένα λοξό χαμόγελο και με φίλησε στην ακρη της μύτης μου.Οταν ξανα επέστρεψε στην αρχική του θέση μου μίλησε
-γιατί δεν με φώναζες να σε βοηθήσω;"με ρώτησε με κάπως πιο Έντονη φωνή
-γιατί νόμιζα εισαι εξω και ήθελα να ερθω απλα εξω δεν είναι τόσο κακό.Απλα όπως βλέπετε δεν ειμαι για να ξανα πίνω ετσι βλέπετε τα αποτελέσματα."λεω και γελάμε όλοι μαζι.Τα παιδιά βγήκαν απο το δωμάτιο και ο Αλεξ ήρθε και ξάπλωσε δίπλα μου και με πήρε στην αγκαλιά του.Δεν ξερω ποσο καθήσαμε ετσι.Μου χάιδευε την πλάτη και με φιλούσε στην κορυφή του κεφαλιού μου η ποτέ ποτέ έχωνε το πρόσωπο του ανάμεσα στο λαιμό μου και το μαξιλάρι.Εγω αντίθετα χάιδευα το στέρνο του και καμία φορά άφηνα πεταχτά μικρά φιλία.
-νομίζω πως πρέπει να φας κάτι έχεις να φας απο χθες"μου λεει και εκεινη την ώρα ξανα ένιωσα μια αναγούλα.
-μπα δεν μπορώ να φάω εχω τρελή αναγούλα και δεν παίζει να αντέξει το στομάχι μου"λεω
-εσυ ξέρεις απλα λεω ότι αν έτρωγες ίσως περνούσε"ξανα λεει "ίσως κανένα κράκερ η φρυγανιά όχι βαριά πράγματα"λεει και με κοιταει στα μάτια.Οταν με κοιτάζει ετσι δεν μπορώ να του πω όχι.
-ενταξει αλλα αν δεν μπορέσω δεν θα με πιέσεις να το φάω"λεω
-στο ορκίζομαι"λεει χαμογελαστά και βγαινει απο το δωμάτιο και μετά απο λίγα λεπτά ξανα μπαίνει με έναν δίσκο γεμάτο κράκερ φρυγανιές και διαφορά αλλα αλμυρά.
-Μωρό μου εγω είναι να φάω όχι λόχος ολόκληρος"λεω και γελάω και γελάει και εκείνος ειρωνικά και καθετε στο κρεβάτι και βάζει τον δίσκο πάνω στα πόδια μου.
-ξέρεις σκεφτόμουν όταν γυρίσουμε Αθήνα να παμε να γνωρίσεις τους δικούς μου.Απο την στιγμή που γνώρισα εγω τους δικούς σου δεν νομίζω να υπάρχει καποιο θέμα"λεει και με κοιτάζει επιφυλακτικά.
-Αχα ναι Γιατι όχι του λεω καθώς έτρωγα μια φρυγανιά με λιγο κασέρι.Αλλα τι το ήθελα με το που έφαγα δυο μπουκιες το στομάχι μου νόμιζα θα έφευγε απο την θέση του.
-αλεξ κουβα"λεω και εκείνος με κοιταει λες και έβγαλα 100 κεφάλια
-τι κουβα;ρωτάει και πριν προλάβω να απαντήσω κανω ένα αναγουλιασμα και βγάζω το περιεχόμενο απο το στομάχι μου πάνω στο κρεβάτι.Ο αλεξ αμεσως έρχεται δίπλα μου και μου κρατάει τα μαλλιά μου ενώ εχει καθίσει απο πίσω μου και με εχει αγκαλιά με αποτέλεσμα να με βοηθάει περισσότερο στο να κανω εμετό.Μετα απο αρκετά λεπτά ακούμπησα στην πλάτη του ιδρωμένη και έβαλα το κεφάλι μου στον ώμο του.Εκεινος άφησε τα μαλλιά μου πίσω και άνοιξε ένα μπουκαλάκι με νερό για να ξεπλένω το στόμα μου.Ανασηκωθηκε και βάλε πίσω του πολλά μαξιλάρια για να ερθω στο ίδιο ύψος όπως ήμουν και στην αγκαλιά του.Εκεινος πήγε στο μπάνιο έφερε μια μαύρη τσάντα και τύλιγε τα σεντόνια με προσοχή και τα πέταξε.Αφου τα έβγαλε στο μπαλκόνι ξανα ήρθε στο κρεβάτι και με ξανα πήρε αγκαλιά όπως είμασταν πριν.Τωρα το κεφάλι μου το ειχα απο τον άλλον ώμο του και καθόμασταν πρόσωπο με πρόσωπο.Ειχα βάλει τα πόδια μου σε κάθε μια πλευρά και εκείνος με είχε αγκαλιά σαν μωρό.