Και κάπως ετσι...σε γνώρισα

Part #19

Καταρχάς θέλω να πω ένα τεράστιο πολύ τεράστιο ευχαριστώ σε εσάς που διαβάζετε την ιστορία αυτή και χάρη σε εσάς εχει φτάσει πάνω απο 10.000. Δεν ξερω πραγματικά τι να πω.Το λιγότερο ότι είστε υπέροχοι..

Ξαφνικά μεσα στον ύπνο μου άκουσα να χτυπάει κουδούνι.Σκουντισα τον Αλεξ να παει να δει ποιος είναι αλλα το μόνο που κατάφερα είναι...τίποτα..Τελικα είναι πολύ μοσχάρι όταν κοιμάται..Άνοιξα τα μάτια μου και είδα στο κινητό μου την ώρα.Καλα ποιος νορμαλ άνθρωπος έρχεται 8:00 το πρωι επίσκεψη.
Αφου κουκουλώθηκα με το σεντόνι βγήκα στο σαλόνι για να ανοίξω γιατί το κουδούνι δεν είχε σταματήσει
-"Τωρα τωρα ερχομαι έχεις λυσσάξεις"λεω και ανοίγω και βλέπω την Κατερίνα με τον Μάριο.
-"δεν σου ειπα ότι ακομα θα κοιμούνται"λεει και κοιταει τον Μάριο και γελάνε
-"καλά πας καλά ξέρεις τ ώρα είναι και έρχεσαι στα ξένα σπίτια;"τς λεω θυμωμένα.
-"εγω ξερω πολύ καλά κυρία μου εσυ ξέρεις τι είναι σήμερα;"ρωτάει και παει στην κουζίνα για να κανει καφέ.
-"σαν στο σπίτι σου μην ενόχλησε"λεω "και ναι σήμερα είναι Παρασκευή"ξανα λεω
-"Αχα μήπως κατα τύχη θυμάσαι τι εχουμε να κάνουμε σήμερα;"λεει και γελάει
Εγω πάλι ειμαι τόσο πτώμα που εχω κάτσει στο σκαμπό και κουτουλαω απο την νύστα..
-"ότι και να κανονίσαμε άκυρο δεν μπορώ ειμαι πτώμα"λεω.Εκεινη χτυπάει το χέρι της μπροστα μου στην πάγκο με αποτέλεσμα βα τρομάξω
-"ρε Ναταλία ξυπνά γαμω σήμερα φεύγουμε για Σαντορίνη"λεει και τότε ηταν σαν να με χτύπησε κεραυνός.
-όχι ρε γαμωτο"λεω και πετάγομαι και παω μεσα να ετοιμαστώ
-"με το πάσο σου εχουμε ακομα δυο ώρες αλλα ήμουν σίγουρη ότι θα είχατε κατα ξεσκίσει ο ένας τον άλλον όλο το βράδυ και ετσι σαν καλή φίλη ήρθα να σας ξυπνήσω"..λεει με ένα πλατύ χαμόγελο.Εγω κοιτάω τον Μάριο που κάθονταν στον καναπέ και έβλεπε παιδικά μαααααλιστα σκέφτομαι που άκουγε εμάς και γελούσε.
-"ρε πας καλά μπροστα στο ξένο παιδί"λεω και την αγριοκοιτάζω.Εκεινη γελάει και παει και καθετε μαζι του και του λεει τι ειπα και γελάνε μαζι.Γυρναει ο Μάριος και με κοιταει γελώντας
-"ρε Ναταλια και εμείς τα ίδια κάναμε απλα βάλαμε και ξυπνητήρι"λεει και εγω θέλω πραγματικά να πεθάνω..Δεν μπορει να γίνετε αυτο τι πράγμα στα αλήθεια.
-"καλά καλά δεν με νοιάζει φτάνει παω να ξυπνήσω τον Αλεξ"λεω και παω μεσα στο δωμάτιο και κλείνω την πόρτα.Ο αλεξ είναι στη θέση που τον άφησα.Παω δίπλα του και τον φιλάω στο στόμα και μετά στη μύτη του πεταχτά..Μου σπάει ένα χαμόγελο μεσα στον ύπνο του.Θεεεε μου τι όμορφος που είναι.
-"μωρό μου ξυπνά"λεω και του χαϊδεύω τα μαλλιά του
-"τσου"μου λεει και χώνει το πρόσωπο του στο μαξιλάρι
-"έλα αγάπη μου ξυπνά σε παρακαλω"λεω και τον σκουντάω ελαφρά
-"Ναταλια πραγματικά δεν μπορώ άλλο σεξ ούτε να κατουρησω δεν θα μπορώ"λεει και εγω γελάω και τον καβαλάω
-"ενταξει έχεις την αμέριστη προσοχή μου τωρα"λεει και ανακαθετε και ακουμπάει στο προσκέφαλο του κρεβατιού.
-"δεν μπορείς δεν μπορείς αλλα αμεσως έτοιμο σε βλέπω"λεω και γελάω.Εκεινη σηκώνετε και με φιλαει και ξανα ξαπλώσουμε.
-"Αλεξ τα παιδιά είναι μεσα"λεω
-"ποια παιδιά"με ρωτάει με απορία
-"η Κατερίνα με τον Μάριο"λεω
-"καλά στον ύπνο του μας έβλεπαν"λεει και μετά απο δευτερόλεπτα πριν προλάβω να απαντήσω πετάγεται απο το κρεβάτι
-"όχι ρε γαμωτο σήμερα φεύγουμε ετσι δεν είναι;"ρωτάει και κανει να βγει απο το δωμάτιο
-"αλεξ"το φωνάζω και γυρνάει και με κοιτάζει
-"τι θα έλεγες να φορέσεις κάτι πρώτα"λέω και κοιταει τον εαυτό του που είναι γυμνός.
-"γαμω"ξανα λεει και αρπάζει την φόρμα που βρίσκει στο πάτωμα την φοράει και βγαίνει εξω στα παιδιά.Τους άκουγα που μιλούσαν και γελούσαν όσο εγω ντυνόμουν..είχε ζέστη όποτε έβαλα ένα τζιν σορτσάκι και απο πάνω μια άσπρη αμανικη μπλούζα που ηταν ανοιχτή μεχρι παρά κατω απο του σουτιέν μου.Εβαλα τα πέδιλα μου έκανα τα μαλλιά μου ένα κότσο έβαλα στην τσάντα μου κλειδία πορτοφόλι και ότι άλλο επρεπε και βγήκα και εγω στο σαλόνι.
-"να χαρώ εγω ζωντάνια"λεει ειρωνικά η Κατερίνα και γελάμε όλοι
-"τα παράπονα στον κύριο απο εδω "λεω μαι δείχνω τον αλεξ που είναι στην κουζίνα και ετοιμάζει πρωινό.
-"εσείς φάγατε;"λεω
-όχι βέβαια κάτι μου έλεγε ότι σήμερα επρεπε να δοκιμάσω της κρέπες που μου έλεγες και ετσι ήρθαμε"λεει
-"μια χαρά σε βρίσκω ρε συ ντίβα"λεω και μπαίνω στην κουζίνα.Εκει ο αλεξ εκανε τις υπέρ τέλειες κρέπες του.Δεν του μίλησα απλα τον αγκαλιάσα απο πίσω και εκείνος γέλασε και πήρε το χέρι μου στο δικό του και το φίλησε.
-"έκανα και με σοκολατένια ζύμη που σου αρέσει πιο πολύ"λεει και με φέρνει μπροστα του και με αγκαλιάζει και εκείνος.
-"μωρό μου δεν επρεπε εχω τέτοια πείνα που έτρωγα οτιδήποτε"λεω και τον φιλάω
-"εεεε συγνωμη εδω πέρα έχετε κόσμο που πεινάει"λεει η Κατερίνα που τωρα καθετε στο σκαμπό.
-"Αν δεν βγάλεις το σκασμό θα σου πετάξω το καυτό λάδι στη μούρη σου"λεω και εκεινη γελάει.Ηξερε πως αν ξυπνούσα απότομα και ειδικά αν ειχα κοιμηθεί λίγες ώρες μπορούσα να ειμαι σκέτη γλυκά.
-"αχ δεν μπορει να εισαι τόσο γλυκιά μου λεει και έρχεται και εκεινη στην κουζίνα και με αγκαλιάζει"
-"καφέ για μας έκανες η μόνο για σένα;"λεω και την αγκαλιάζω και εγω
-"έκανα αλήθεια απλα ο δικός σου είναι στην δεύτερη κούπα τη δικιά σου δηλαδή όποτε για εσένα δεν εχει αλλα αν θες μπορώ να κανω."λεει
-"σκατα σήμερα ολα σκατα πάνε απο το πρωι"λεω και με κοΙταζουν.
-"Τι με κοιτάτε χθες δεν έκλεισα μάτι και σήμερα ειμαι πτώμα όποτε συγνωμη απο τωρα"τους λεω.
-"έλα πιες τον δικό μου θα πάρω απο εξω εγω"λεει ο αλεξ.Περνω την κούπα του και τον αγκαλιάζω
-"συγνωμη"του λεω και πραγματικά νιώθω άσχημα που τους μίλησα ετσι πριν.
-"για πιο πράγμα"λεει και με κοιταει
-"που σας μίλησα ετσι"λεω και χώνομαι στην αγκαλιά του προσπαθώντας να κρύψω το πρόσωπο μου.Εκεινος γελάει και πέρνει το πρόσωπο μου στα χέρια του.
-"λες βλακείες αλλα αν πρέπει να πεις σε κάποιον συγνωμη θα είναι η Κατερίνα"λεει και με φιλαει και συνεχίσει να κανει τις κρέπες τ.
Εγω παω μπροστα απο το σκαμπό που καθετε η Κατερίνα και την αγκαλιάζω με αγκαλιάζει και εκεινη και περιμενει να δει τι θα γίνει
-"συγνωμη που σου μίλησα ετσι"της λεω
Εκεινη βάζει τα γέλια και κε σφίγγει πάνω της
-"δεν εισαι σοβαρή Προφανος και δεν με πείραξε γιατί ξερω πως εισαι όταν ξυπνάς νωρίς όποτε κανένα πρόβλημα.Βεβαια θα μπορούσα να δεχτώ την συγνωμη σου αν μου δάνειζες εκείνα τα πέδιλα κάποια στιγμή"λεει και γελάμε και κάθομαι και εγω στο σκαμπό.
Πέντε λεπτά μετά έρχεται και ο Αλεξ με τον Μάριο και καθόμαστε και τρώμε όλοι μαζι.
Αφου φάγαμε τελείωσα με τα πιάτα ξεκινήσαμε για το λιμάνι.Ο Κώστας με την Μαρία θα μας περίμεναν στο λιμάνι.Ετσι είχαμε κανονίσει.
Είμασταν στο αμάξι και είχε τρομερή κίνηση αν σκεφτείς ότι είναι σχετικά νωρίς το πρωι
-"Μωρό μου δεν θα προλάβουμε"λεω στον αλεξ την ώρα που κοίταζα την ώρα
-"θα προλάβουμε μια χαρά μν τρελένεσε"μου λεει.Και όντως ένα τέταρτο μετά είμασταν στο λιμάνι και κανονίσαμε τα εισιτήρια μας.
Εκει ηταν η Μαρία με τον Κώστα όπως είχαμε πει.Η Μαρία για ένα ανεξήγητο λόγο ηταν μεσα στην χαρά.Καλα κανονικά και εγω θα επρεπε να ειμαι αλλα ήμουν πτώμα.Ημουν στην αγκαλιά του αλεξ και ειχα το πρόσωπο μου στο στέρνο του για να μην με χτυπάει ο ήλιος.Εκεινος με κρατούσε αγκαλιά και που και που με φιλούσε στην κορυφή του κεφαλιού μου.Ειχαμε αφήσει το αμάξι στο γκαράζ και είμασταν εξω απο το καράβι και περιμέναμε να μας δώσουν το οκ για να μπούμε μεσα.
-"νυσταζεις πριγκίπισσα"τον ακούω να λεει
-"χμμ"κανω και εκείνος γέλασε
"Εσυ φταις"λεω χωρίς να τον κοιτάξω αλλα ξερω ότι χαμογελάει.
-"και γιατί παρακαλω"λεει στο λαιμό μου και αφήνει ένα μικρό φιλί εκει.
-"γιατί με πέθανες όλο το βράδυ"λεω και τωρα γελάω και εγω
-"αν δεν κανω λάθος θα μπορούσες να μου πεις η να σταματήσω γ ότι έχεις κουραστεί."λεει γελώντας.Σηκωνω το βλέμμα μου και τον κοιτάζω ταχα νευριασμενη.
-"τι;άδικο εχω;"μου ξανα λεει
-"ναι εσυ φταις γιατί ξέρεις πως να με Κουμανταρεις και δεν μπορώ να πω όχι"λεω
-"τότε μπράβο μου που εχω τέτοια ισχυρή πειθώ"λεει και με σηκώνει απο πάνω του.
-μπορούμε να μπούμε"μου λεει και δείχνει προς το καράβι.Μπλεξαμε τα χέρια μας έπιασα την βαλίτσα μου και εκείνος είχε τους δυο σάκους.Μετα απο δέκα λεπτά είμασταν πάνω στο κατάστρωμα και περιμέναμε να ξεκινήσουμε για της όμορφες διακοπές μας.
Πήγα πήρα άλλο ένα καφέ πλήρωσα και κάβα βγήκα εκει που ηταν τα παιδιά.Τουε χτύπησε το κινητό μου το έβγαλα και ηταν η μαμα μου.