Part #35

7.3K 420 19
                                    

Ειναι σχεδόν μεσα Ιουλίου εχει περάσει 1,5 μήνας απο τοτε που ο αλεξ μου ειπε για τον γάμο.Εγω πλεων ήμουν καλα και ασχολιόμουν πολύ περισσότερο με τα μωρά.Ειχαμε βγει και αρκετές βόλτες.Σημερα θα γυρνούσαμε ελλαδα για το γαμο του Πέτρου τον δικό μας και για να περάσουμε και το καλοκαίρι μας.Ο αλεξ ειχε τρομερό άγχος για τα μωρά που θα έμπαιναν σε αεροπλάνο.Για τον γαμο δεν ειχε κανένα θέμα αλλα ειχε πολύ άγχος που θα γινόταν Κουμπαρος.Ειχε απο το πρωι κοιτούσε και ξανα κοιτούσε της βαλίτσες που είχαμε κανει εδω και 4 μέρες για να μην ξεχάσουμε τιποτα.

-άντε βρε μωρο μου δέκα ωρες"λεω και κατεβαίνει τρέχοντας την σκάλα.

-έτοιμος επρεπε να δω τα παράθυρα και της επάνω πόρτες.Ολα ειναι οκ οποτε μπορουμε να φύγουμε"λεει

-ωραια τοτε τα ταξί έρχεται σε λιγο βάλε τα πράγματα και εγω θα πάρω τα μωρά"λεω

-ενα και ενα είπαμε"λεει και φοράει τον μαρσιπο για την μπεμπα.Εγω ειχα τον μικρό αγκαλιά αλλα είχαμε και τα καθίσματα τους μαζι για το αεροπλάνο.Το ταξί κορνάρει και ο αλεξ ανοίξει την πορτα και αρχιζει κατεβΑζει της βαλίτσες..Ο Casanova ειναι στο κλουβάκι του και αφου ειναι μικρούλης θα τον πάρουμε μαζι μας επάνω.Ξανα έρχεται και πέρνει την πικρή της δίνει ενα ρουφικτο φιλάκια και εκεινη γελάει.

-έλα στον μπαμπά"λεει και απλώνει τα χέρακια της.Την βάζει στη θέση ώστε να ειναι πρόσωπο με πρόσωπο.Της φοράει τα γυαλιά ηλίου της και το καπέλο της.Ελεος δηλαδη οταν ειχα δει τα γυαλιά έκλαιγα απο τα γέλια με αποτέλεσμα να θυμώσει.Αλλα στο τέλος το ξεπέρασε.Εγω μπήκα στο ταξί και αμεσως μπήκε και ο αλεξ.

Μεχρι να φτάσουμε φιλούσε συνέχεια την μικρή.Αλλα φιλούσε και τον μικρό.Εμενα με ειχε στο χεσιμο ενα πράγμα.Οταν φτάσαμε πηρε ενα καρότσι φόρτωσαν της βαλίτσες και τον Casanova πάνω πάνω και εγω ειχα τον μικρό μου και ο αλεξ την μπεμπα.Ο νικος θα ερχονταν την επόμενη μερα γιατι ειχε κατι δουλειές.Στον γαμο μας ειχα καλέσει καο την Άννα και ειχε πει ότι θα ερχόταν.Βεβαια είχαμε καιρο ακομα ο γάμος ηταν τέλος του μηνα.

Αφου περάσαμε τον απαραίτητο έλεγχο καθόμασταν στην αίθουσα αναμονής.Μας είχαν πει ότι αφου είχαμε μωρά θα μπαίναμε πρώτοι στο αεροπλάνο να ταχτοποιηθουμε.

Μια κοπέλα κατω απο 30 πρέπει να ηταν ήρθε και μας ειπε ότι μπορουμε να μπούμε.Βαλαμε τα μωρά στο καθισματάκι της και μπήκαμε στο αεροπλάνο.Εγω κάθησα δίπλα στο παράθυρο δίπλα μου ο μικρός μετα η μικρή και στην ακρη ο αλεξ.Οσο περιμέναμε έπαιζε την βέρα στο χέρι του.Απο τον αρραβώνα και μετα δεν την ειχε βγάλει ποτέ στιγμή.Την κοιτούσε και απλα χαμογελούσε. Άπλωσα το χέρι μου και έπιασα το δικό του και του χαμογέλασα και εγω.

Και κάπως ετσι...σε γνώρισα Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα