THE TALES OF THE COLONY OF ANTS

Entry 19: UNEXPECTED

UNEXPECTED
Action Drama
by Majestics Aine Wp/ Crazymelophaine 🌙
Nars Syndicate 2.0 Weekly Task 2
One Shot Entry 19

My life is very . . . Majestic. We ain’t rich but I always get what I want. From clothes to shoes, I always get everything. My parents love spoiling me too much to the point that I’ve become a brat.

But who cares anyway? This bitch ain’t give a damn.

Everything was perfect, not until my parents lost their jobs and we’re broke as fuck.

I glared at my parents. “Simpleng bag lang na Gucci hindi ninyo pa ako mabilhan?! This bag is so cheap kaya!” Maarteng bigkas ko sabay pakita ng larawan ng bag na gusto ko.

Sabay na napakamot ang mga magulang ko. Maarte akong napairap at hinawi ang aking buhok.

Gosh, this is stressing me out!

“Pasensya ka na, anak. Wala kasi talaga kaming naipon ngayon, eh.” I gasped at what my Mom said.

“What?! Ang dadamot niyo naman!” Singhal ko sabay nagpaypay gamit ang aking kamay.

Then an idea popped into my mind.

Tumaas ang aking kilay at pinasadahan ang aking mga magulang ng tingin. “You know what? Wala naman na kayong kwenta sa akin kaya lalayas na lang ako!”

Naalarma ang aking ama nang magmartsa ako palayo. “Lalayas na ako sa pamamahay na ito! Maghahanap ako ng sugar daddy-ng afam!”

Rinig ko ang pagtawag nila sa akin ngunit ini-ignore ko na lamang sila at naglakad palayo sa bahay.

Ilang oras na akong naglalakad-lakad ngunit hindi ko alam kung saan ako pupunta. Sumasakit na rin ang aking paa dahil sa paglalakad kaya napagdesisyunan ko munang umupo sa isang bakanteng bench. Yumuko ako’t tinanggal ang aking heels bago hinilot ang aking paa.

“Bwisit namang buhay ‘to, oh! Ang malas talaga!” Sambit ko sa sarili.

Actually, I was planning to find a job para naman may magamit akong pera para sa sarili ko at para sa mga magulang ko. I maybe a freaking brat pero hindi ako tanga at tamad na palaging aasa sa pera ng magulang ko. It’s my time to help them. Hindi na bata ang mga magulang ko at alam kong pagod na rin sila sa pagtatrabaho, para lang matustusan ang mga luho ko and I realized that when we got broke.

I was just joking earlier na maglalayas ako. Uuwi rin naman ako mamaya kapag nakahanap na ako ng trabaho pero sa tingin ko ay imposibleng mangyari iyon ngayon. Una, wala akong experience sa pagtatrabaho. Pangalawa, wala akong alam na gawin kun’di ang mag-shopping. At pangatlo . . . walang akong dalang documents.

“Hi, Miss!”

Halos mapatalon ako sa gulat nang may magsalita sa gilid ko.

“Anak ng tupa naman, Ate! ‘Wag ka ngang nanggugulat!” Singhal ko. “Sabihin mo lang kung gusto mo akong mamatay para kukuha agad ako ng kutsilyo at bibiyakin ko ‘tong ulo ko para diretso kabaong agad!” I held my chest tight as I exhaled a large amount of breath. Sumandal ako at inayos ang aking buhok.

Humagikgik naman ang loka-lokang babae. “Sorry po, Miss. Hindi ko alam na magugulatin ka pala.” Saad niya sabay upo sa tabi ko.

I looked at her ridiculous. “Seryoso ka, ‘te? Sa itsura mong ‘yan sa tingin mo hindi ako matatakot? Para kang multo! Sabog ang buhok, maputi ang mukha na akala mo sinampal ng pulbo tapos nakaputi ka pa!”

“Lah, sabi ko nagulat hindi natakot.” Nakangusong aniya.

“Eh, sa iyon ang gusto ko. Pake mo ba?” Inirapan ko siya. “Sampalin kita ng dos por dos diyan, eh.” Bulong ko.