Król ucieka, a Królowa zostaje zabita. Siedemnastoletnia elfka Charlotte jest następczynią tronu, ale z powodu jej niepełnoletności wujek przejmuje panowanie nad królestwem. On zaślepiony władzą podpisuje zgodę na ślub jego bratanicy z o 30 lat star...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
☽〰✯〰☾
Dwa dni po zniknięciu ważnej osoby w moim życiu, ojca i jednocześnie Najjaśniejszego króla, który uciekł razem z stoma najlepszymi wojownikami, zaczynając od strzelców po uzdrowicieli. Wydarzyła się kolejna tragedia. Podczas hucznego przyjęcia, moja mama została w moim pokoju, bawiąc się ze mną. Jednocześnie będąc ostatnią osobą, która zwróciła się do mnie zdrobnieniem mojego imienia. Wówczas wydawała ostatnie tchnienie. Działo się, to gdy miałam pięć lat.
– Charlotte uważaj! – krzyknęła do mnie mama, gdy zasłoniła mnie swoimi ciałem. Ja pod wpływem ciężaru wyrzuciłam lalkę z ręki i upadłam na plecy.
– Mamo nie! – krzyknęłam, gdy trzy strzały przebiły jej skórę na plecach. Strzały padły znikąd. Do oczu nalały mi się łzy, a ona ścisnęła mnie za rękę. Moja mała dłoń nikła w jej uścisku.
– Chotte posłuchaj – szepnęła do mnie, gdy z jej ran wypływał strumień krwi. Jej uścisk powoli tracił siłę, a ja pozwalałam, żeby moim ciałem wstrząs szloch. Przytuliłam się do jej ciała, a ona delikatnie pogłaskała mnie po moich uszach, małych delikatnie zakończonych uszach elfa. - Zawsze możesz decydować o swoim losie. Przysięgnij, że nie dasz sobą rządzić.
– Obiecuję, mamo. – Głos mi drżał, a ciałem wstrząsały dreszcze. Udało mi się
– Dobrze – powiedziała i zaczęła pluć krwią. Z jej ciała uchodziło życie, a ja nic nie mogłam zrobić.
– Mamo proszę, nie odchodź! Potrzebuje cię! – krzyczałam przez łzy, lecz to było na nic. Oczy, które przed chwilą wpatrywały się we mnie, teraz patrzały w nicość. Moja Mama umarła na moich oczach, a ja nic nie zrobiłam.
Uciekaj! – szeptała moja intuicja. Dokładnie wtedy odezwała się ona po raz pierwszy i tak jest ze mną po dziś dzień. Posłuchałam się jej, uciekłam, ile miałam siły w malutkich nogach. Moja przed chwilą całkowite biała koszula nocna zmieniała się w czerwoną ociekającą krwią.
