I'm a Chef in the Modern Era [Myanmar Translation]

Chapter - 113

ဒီတံဆိပ်က ပိုက်ဆံရှိရုံနဲ့ရတဲ့တံဆိပ်မဟုတ်တာကြောင့် ရှန်ဖူကတော့ အတော်လေးသိချင်နေခဲ့သည်။ သူတို့က မင်းဘာလုပ်တယ်၊ မင်း ဘယ်လောက်အချိန်မရှိဖြစ်နေတယ်ဆိုတာတွေကိုဂရုမစိုက်တတ်၊ ကြိုတင်ပြီးသာစာရင်းပေးမထားပါက တစ်လောကလုံးမှာရှိတဲ့ပိုက်ဆံတွေနဲ့တောင် သူတို့ရဲ့တန်းစီစာရင်းထဲကမင်းနေရာကိုရှေ့တိုးနိုင်မှာမဟုတ်ပေ။။

သူတို့ရဲ့လော့စ်အိန်ဂျလိစ်ဆီလာတဲ့ခရီးက ရုတ်တရက်ဆုံးဖြတ်ချက်ချပြီးလာတဲ့ခရီးမျိုးမဟုတ်ပေမယ့် သူ ဒီအကြောင်းကို သူ့အမေဆီ တစ်ခေါက်သာပြောပြဖူးသည်။ ဒီလိုအချိန်တိုလေးအ‌တွင်းမှာ ကြိုတင်စာရင်းပေးနိုင်တဲ့သူမရဲ့အစွမ်းအစက အသေးအမွှားမဟုတ်ပါဘဲ ရှန်ဖူ့ကို အံ့ဩတကြီးဖြစ်သွားစေသည်။

မေမေရှန်က ရှန်ဖူ့ရဲ့ဇဝေဇဝါဖြစ်နေမှုကိုသိကာ ရယ်လေ၏။

"အို၊ ဒါ အမေလုပ်တာမဟုတ်ဘူး။ မင်းအစ်ကိုက မင်းအတွက် စာရင်းပေးထားတာ။ မင်း လော့စ်အိန်ဂျလိစ်ကိုသွားမယ်လို့ပြောတည်းက မင်းအစ်ကိုက သူတို့ဆီဖုန်းဆက်ပြီးစာရင်းပေးလိုက်တာ။"

ရှန်ဖူတစ်ယောက် မျက်လုံးအပြူးသားနဲ့သူ့အစ်ကိုဆီလှည့်ကြာ့်မိသော်ငြား ရှန်ယန်ကတော့ ခေါင်းကိုငဲ့လျက် ကျန်းချန်ထံတွင်သာ အကြည့်တို့ရောက်ရှိနေသည်။ သူ့ပုံစံက သူ့ကိုကျေးဇူးတင်စရာမလို၊ ဒါအသေးအဖွဲဟုပြောနေလေသည်။

ရှန်ဖူရယ်လိုက်မိသည်၊ ရှန်ယန်က သူ့အစ်ကိုတကယ်ပဲကိုး။

အတိုင်းအတာတွေကိုမှတ်သားပြီးကာ အဝတ်အစားပုံစံနဲ့ချုပ်မယ့်အစကိုရွေးပြီးပြီမို့ ကျန်တာတွေက နောက်ရက်အနည်းငယ်အတွင်းမှာပြီးနိုင်လေသည်။ ရှန်ဖူနဲ့လင်ရှုယီက အသေးစိတ်အချက်တွေကို အပ်ချုပ်သမားနဲ့ အချိန်မရွေးဆွေးနွေးနိုင်ကာ သူက မှတ်သားထားမည်ဖြစ်ပြီး အဆုံးသတ် အချောကိုင်ပြီးနောက်မှာ ဒီဝတ်စုံတွေက ကမ္ဘာမှာတစ်ခုပဲရှိတဲ့ဝတ်စုံတွေဖြစ်ကာ သူတို့အတွက်သီးသန့်ဖြစ်လာမည်ဖြစ်၏။

ဝတ်စုံကိစ္စကိုဖြေရှင်းပြီးတဲ့အခါ ဘုရားကျောင်းကိုရွေးဖို့သာကျန်တော့သည်။ လော့စ်အိန်ဂျလိစ်တစ်ဝိုက်မှာ ဘုရားကျောင်းတွေအများကြီးရှိပေမယ့် နာမည်ကျော်ပြီးသူတို့ရဲ့မင်္ဂလာပွဲကျင်းပဖို့သင့်တော်တဲ့ဘုရားကျောင်းတွေက နည်းနည်းသာရှိသည်။