Clíodhna Samaniego (Inamorata SERIES 3)

Kabanata 25

Kabanata 25

"Mali ang nakita mo. Emat is supposed to have a meeting with a client sa kabilang table. Kahit bumalik pa tayo roon para itanong mo..."

Hinahabol ko siya habang nagpapaliwanag. Pinagtitinginan kami ng ibang tao pero wala akong pakialam. Ang iniisip ko ay ang naglalaro sa utak ngayon ni Matteo.

Was he thinking that I was cheating? Was he contemplating now that he made the wrong choice by courting me again? Nagsisisi ba siya na binalikan niya ako? Ang daming negatibong scenario sa utak ko ngunit ayaw kong maghari iyon.

My Matteo isn't like that. Alam kong hindi makitid ang utak niya.

"Matteo, please. Wait for me," sabi ko nang pumasok na siya sa elevator. I struggled to find words as soon as I saw his face now that he was looking at me. A faint frown formed on his face. Halatang pagod ang mga mata niya at pansin ko ang pawis sa noo niya. Siya ang unang nagbaba ng tingin at supladong pinindot ang button ng lift.

"Aren't you going down? I'll close it." He said it in his baritone voice. His face darkened more, and I noticed his jaw moving in a violent manner. Mabilis akong pumasok. Kumapit ako sa laylayan ng suot niyang itim na blazer.

Naglikot ang mata ko nang magkatinginan kami sa sarili naming repleksiyon sa elevator. Matalim ang titig niya at para bang hinuhusgahan ako.

Humarap ako, tumingala sa kanya. "Nagsasabi ako ng totoo..."

I heard him sighed, and he closed his eyes for a bit.

Hinila ko ang laylayan ng blazer niya at doon itinuon ang pansin ko. "Sa tingin mo ba, babalikan ko pa ang lalakeng 'yon pagkatapos ng ginawa niya sa akin?" I trailed off softly.

"You've chosen him once," may pait na sagot niya. Nang habulin ko ang tingin niya ay nakita ko ang sakit sa mga mata niya. ""You love him before me. Kung hindi kayo nagkahiwalay baka kasal na kayo ngayon at may anak na kayo," matigas ang boses na sabi niya.

"But you are my boyfriend now..." mahina kong rebut. Ngumuso ako dahil ganoon pala ang iniisip niya. "I admit it's part of my plan to marry him, but look at us now... Tayo pa rin ang nagkatuluyan. And I'm hoping ikaw na ang makakatuluyan ko."

Alam kong makapal ang mukha kong sabihin iyon ngunit iyon ang nararamdaman ko.

It is he with whom I want to spend my life now. Not Emat, not other men, only him. Only Matteo. 
 
I then noticed a ghost smile in his red lips. Kinagat pa niya iyon para itago sa akin. Nangingiti na rin tuloy ako.

"Balik tayo roon tapos itanong natin kung nagsasabi ba ako ng totoo."

He shook his head, and it made my heart ache a little. Binitiwan ko ang pagkakahawak ko sa blazer niya at humarap ako sa lift. Saktong nagbukas na iyon kaya nauna na akong naglakad.

But he grabbed my hand, and I stopped walking. Ipinaharap niya ako sa kanya. His eyes are now calming and gentle. "Where are you going?" Malumanay niyang tanong.

Lumunok ako. "Uuwi na. Ayaw mong maniwala sa akin, e!"

He chuckled, then grabbed my waist to hug me. "Naniniwala na ako. I'm sorry," he whispered at me.
 
I played pouting my lips as I gaze at him. "Ayos lang naman na late ka. Naiintindihan ko. Ang hindi okay, 'yong iiwan mo ako kasama ang lalakeng iyon. You should have come near us." Hindi ko napigilang iikot ang mga mata ko kaya tumawa ulit siya ng mahina. Muli akong niyakap.

"I'm sorry. Inunahan ako ng insecurity."

Gulat akong kumalas sa yakap niya. "Ikaw? Insecure?"

He nodded.