Senden çok var ( Bitti)

2.7

(düzenlendi)

İyi okumalar

Oy ve yorum yapmayı unutmayın askolar

Tekneye vardığımızda bizimkilerin geride kalmış olması işimize gelmişti.

En güzel odayı seçmiş ve hemen yerleşmiştik. Lakin herkese özel oda olduğunu fark etmiş olmam geç olmadı.

Kim lan bu!

Tatil ayarlayıp duran varlıklı şahıs. Abime sordum hatta her boş vakitte sordum ama cevap vermedi çoğu zamanda kendininde bilmediğini diretti.

"Sera geldiler." Dedi Esma. Dediği ile yüzümü buruşturup ona baktım. "Ne bakıyorsun?" Dedi. Keşke teklifimi kabul etseydi.

"Hiç," sakinlikle söylediğim gibi gerisin geriye çıktı odadan.

Yani ben serseri değilim ki. Niye böyle oluyor hep. İnsan arkadaşını alıp kaçmak için bile kırk defa düşünmesi kadar acı bir şey yok yaww.

Seni sevdiğini söyleyen kişinin sevgilisi ve şuanda seni sevdiğini söyleyen avi olarak gördüğün kişiyle tatil yapıcaksın. Sence daha kötüsü yok mu?

Çiçeğim sen neden böyle yapıyorsun. Hayat enerjimi sömürdün. Ve biz Asafla adını koymadık daha. Ona onu sevmediğimi söyledim zaten.

Tabi bende Sinan Enginin pembe saç teliyim.

Ne alaka?

Kullanacak alan bulunca tükürdüm işte, senin içindeyim daha ne bekliyorsun benden.

Cevabım elbette vardı ama delirmiş olduğumu düşünmeden odadan çıktım.

Merdivenlerden çıktığım gibi karşı karşıya geldiğim gözlere baktım. "Sera?" Poyrazın ismimi söylemesi içimde farklı bir şeyler yaşatmıştı bana. Hayır kızım hayır, sakin ol!

"Efendim?"

"Boşver." Göz devirdim.

"Sen iyi misin?" Dedim. Neden bende bilmiyorum susun.

"Sen iyi misin?" Benim sorumu bana yöneltmişti.
Cevap vermemesinin sebebi gayet belliydi iyi değildi.

"Evet." Dedim kestirip atmak adına.

Kısa bakışma ardından onun olduğu tarafa doğru ilerledim. Lakin o çok yanlış anlayıp kollarını açtı.
Yanından geçip gittiğimde yüzünü görmeden de ne halde olduğunu anlaya biliyordum.

Git sevgilin sarılsın sana.

Tamam net olucam gerçekten sevgili olduklarını bende düşünmüyorum ama özellikle Fırata sordurmama rağmen neden üsteleyip bana anlatmıyor onu çözemiyorum ve o inatsa bende inatım.

"Sera?" Bugünde ne çok adım söylenir oldu.

"Efendim," Asaf'ın konuşmasına izin vermeden önce Kerim atıldı.

"İyi misin Sıdıka." Kerimin sorusu ile ona doğru ilerledim. "Eğer bana bir daha toplu ortam Sıdıka dersen seni pişman ederim."  Yüzü saçma bir hal aldı ürkmüş olabilirdi ama hemen eski alaylı haline büründü ve "Niye Sıdıka değil mi adın?" Uzun bir of çekip ön tarafa doğru ilerledim.

"Sera bizim fotoğrafımızı çeker misin?" Duyduğum şey ile yüzüne baktım Esila'nın. Poyraz ve onun fotoğrafını çekmek ben.

Ha ve ha.

"Güzel çekemem ben." Dedim ortaya attığını yalan ile durgunlaştı. "Senin fotoğrafçı olduğunu duymuştum." Kaşlarımı çattın. Bunu annem ile bilmiyordu.

"Öyle bir bilgi bana ulaşmamış demek ki." Dedim alayla. Omuz silkti ve üzgün gibi role büründü.

Oyuncu olmasını şimdi anlıyorum.

"Sera iki poz çeksen ölmezsin." Dedi abim. Bak bu çocuk beni katil edicek.

"Tamam be ne zırvaladınız. " Makineyi elime aldım ve dört beş kare çektim. "Beni birde yalnız çeker misin?" Ben şimdi senin daha yola çıkmadık derdine bak.

"Olur geç." Başımdan atmak için yine aynı şeyleri yaptım ve telefonuma gelen bildirimle fotoğraf makinasını Esilaya verdim.

Cebimden çıkardığım telefona bakınca Poyrazın yazdığını gördüm daha doğrusu resim atmıştı

Poyraz:

Gördüğüm resim ile hemen başımı kaldırıp onun oturduğu yöne baktım. Sıkıntı ile bakıyordu.

Ardından tekrar telefonum titredi.

Poyraz: Lütfen kızma çok güzel duruyordu bende çektim.

Gülümsemek istedim ama ona olan sinirim hala devam ettiği için kısa mesaj yazdım ve umursamıyor gibi yaptım.

Siz: Eyvallah.

***

Bitttiiiii