Kral Viserys I. tarafından küçük yaşta himaye altına alınan ve Rhaenyra Targaryen'in gözünde bir abla gibi büyüyen Mhyris Silverarmor, uzun kızıl saçları ve büyüleyici görünüşü ile Westeros'un en güzel kadınlarından biridir.
Ancak on yedi yaşında ol...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Daemon'un turnuva için eve geri döneceğini öğrendim. Bu sabah ki konseyde konuşuyorlardı."
Mhyris, onun ismini duyunca kitap sayfasını çevirmekten vazgeçti ve dizine yaslanan Rhaenyra'ya baktı. Daemon'u görmeyeli aylar olmuştu.
"Kral'ın izni var mı?"diye sormak zorunda hisseden Mhyris, Prens'in en son kovulma sebebinin kendisi olduğunu biliyordu. Her seferinde aynısı olurdu. Daemon hep Mhyris yüzünden gönderilirdi. En sonuncu sebep ise Prens'in genç kızı akşam vakti odasından kaçırması ve onu gözcü kulelerinde birine götürerek Mhyris'e şehri izletmesi idi. Kızıl Leydi o akşam çok eğlenmişti ama Kral Viserys'in hoşuna gitmemişti olanlar.
"Babam itiraz etmedi. Pek istekli de sayılmazdı ancak Otto'nun abartılı sözlerine rağmen amcamı eve geri çağırdı."
"Gelecek hafta geliyor öyleyse."
"Gösterişli bir giriş yapacağından eminim." dedi Rhaenyra. Sessizce gülüyordu. Parmağındaki yüzükle oynarken bir gözü Mhyris'in nasıl tepki vereceğini bekliyordu. Fakat Leydi Mhyris sessiz kaldı. Kitaptaki sıradaki sayfaya geçti. Rhaenyra'ya göre bu tavrı haklıydı ama aylardır geçmemişti. Prenses elini kaldırdı, Mhyris'in omzundan dökülen saçını parmağına doladı ve göz göze geldi onunla. "Sevinmeyecek misin?"
"Uygun olmaz." dedi Leydi Mhyris. Kitaba bakıyor ancak okumuyordu. Mutlu hissetmeye korkuyordu öte yandan. Ne zaman keyifli olsa başı derde giriyordu. Ürkmüştü artık.
"Sadece gülümsemeni bekledim."
Mhyris yalandan bir tebessüm ile prensesi ikna etmeye çalıştı lakin Rhaenyra Targaryen ikna olmazdı.
"Amcam döndüğü için mutlu olman yasak değil, Mhyris. Yalnızız." dedi Rhaenyra, ısrarla. Tepelerinde ılık bir rüzgar dolanıyor, Yürek Ağacı ve kırmızı yapraklarla sarılı dalları ahenkle dalgalanıyordu. Rhaenyra ve Mhyris, göz önünde saklanarak herkesten uzaklaştıları yerdelerdi. Kimse onları burada rahatsız etme cüretini gösteremezdi. Kraliçe'nin yaklaşan doğum vakti Rhaenyra'yı bir hayli düşünceli kılarken, Leydi Mhyris'in de ondan farklı bir yanı yoktu. İkisi de Kraliçe Aemma için endişeliydi. Fakat ses çıkarmadan desteklerini sağlıyorlardı.
"Prens Daemon döneceği için çok mutluyum. Oldu mu?"
"Senin gibi kolayca yalan söyleyen biri için bile hiç inandırıcı değildi."
Mhyris sıkıntıyla nefesini üfledi ve gözleri artık kitap yerine, iki beyaz pelerinli muhafızın beklediği Tanrı Ormanı'nı izlemeye başladı. Mutlu hissediyordu, bir yandan da kasvet doluydu kalbi. Çünkü Daemon geri döndüğünde Mhyris sadece kısacık bir mutluluğa sahip oluyordu. Tam alışmışken, Prens tekrar gidiyordu. İsteyerek ya da değil, sonuçta Kızıl Leydi yalnız kalıyordu. Mhyris pek umut bağlamak istemiyordu. Zaten olmayacağını bilmek zorundaydı ve bu gerçek ona hep hatırlatılıyordu.
