Gözlerimi açıp beyaz tavanla bakışmaya başlamıştım, işin tuhaf yanı sıkılmak yerine kendi kendime düşündüğüm şeyler sayesinde uykum daha çabuk dağılıyordu. Düşüncelerim beni bunaltınca doğrulmaya karar vermiştim,belki birazda duvarla bakışırsam can sıkıntım olmazdı. Dirseklerimin üstünde doğrulup içeriye giren güneş ışığı yüzünden yüzümü buruşturdum,umarım yine üç günüdür uyumuyorumdur. Saçlarımı elimle kısaca düzeltip bacaklarımı yataktan sarkıttım,hala acıyordu ama bütün gün yatağımda kalamazdım,sıkıntıdan patlardım yoksa. Kafamı aşağı çevirip beyaz geceliğimdeki kan lekesine baktım,dün gece uyurken yoktu. Elim oraya giderken sıkıntılı bir iç çektim, acaba ne durumdaydı?
Sarkıttığım ayaklarımı yere basıp ayaklandım,tabi hemen kalkamadım, şerefsiz sağlam batırmış. Boyum kadar olan aynanın önüne gelip geceliğimi üstümden sıyırdım, gerçekten sağlam batırmış. Elimi üstünde bastırmadan hareket ettirdim, yaralım hızlı iyileşirdi,ama buna rağmen iyileşmem birkaç haftamı alacaktı. Sıkıntılı bir iç çektim, al işte yine tasasız başıma tasa almıştım. Vücuduma bir soğukluk çarpınca titreyip elimi koluma koydum, giysem iyi olurdu. Bu gün muhtemelen taze olduğu için kanamalar geçirecektim, bu yüzden siyah bir elbise giymek en iyisiydi. Seçtiğim elbiseyi üstüme geçirirken artık boynumu kapatmaması umurumda değildi,William'a güveniyordum,eğer beni ısıracak olsaydı dün akşam yapardı.
Saçlarımı taramak için oturduğum masada fikrimi değiştirdim,saçlarım en son buraya gelirken toplanmıştı,bu yüzden buraya geldiğimden beri ilk defa saçlarımı toplamaya karar vermiştim. Çünkü neden olmasın. Saçlarımı taradıktan sonra topuz yapasım gelmişti,bu yüzden biraz zamanımı alsa bile güzel bir topuz yapmıştım. Ayağa kalkıp gidercekken son kez aynaya baktım,nedense kendimi Hürrem sultan gibi hissediyorum. Omuz silkip normalden biraz daha yavaş adımlarla odamdan çıktım,biraz dolanmak fena olmazdı. Bana uzun gelen bir yolculuğun ardından bahçeye gelmiştim, 'başına orada bela almadın mı orada ne işin var?' diye sorduğunuzu duyar gibiyim, ama merak etmeyin artık buradan ayrılmayacağım yani bir şey olma ihtimali çok düşük.Umarım yani.
Bahçede geçirdiğim dakikalarda gözlerim sürekli etraftaydı, William'ı görmeyi bekliyordum. Kafamı çevirip bakışlarımı sabit tutmaya çalıştım,neden durduk yere onu görmeyi bekleyeyim ki? Ensemde bir ürperti hissederken gözlerim şatonun pencerelerine kaymıştı,kimse yoktu. Omuz silkip adımlarımı içeriye doğru yönlendirdim. Kendi kendime düşünürken bir kapının aralık olduğunu fark etmiştim,yolumun üstünde olduğu için mecburen yanından geçmek zorundaydım. Yanından geçecekken içeride ki kişinin William olduğunu fark etmiştim, adımlarımı durdurup fark edilmeyeceğim şekilde kapıdan bakmaya başladım.
Elinde bir kitap vardı,koyu kırmızı kapaklı kitabı elinde tutarken kaşları çatık bir şekilde ona odaklanmıştı. Normaldi, eğer kitap anlaşılması zorsa herkes öyle bakardı. Tam arkamı dönüp gidecekken içeriden bir kadın sesi "Buna çok kızacak efendim." demişti, kaşlarım çatılırken geri yerime dönüp içeriye baktım,içeride siyah saçlı bir kız vardı. William çatık kaşlarıyla ona baktı,pek memnun görünmüyordu. Bense hala duyduğum cümlenin etkisindeydim 'Buna çok kızacak.' Kim,neye kızacaktı? ne için William'a kızsın ki? William ne yapacaktı? Aklımda dolanan bir sürü soru işareti başımı ağrıtırken arkamı dönüp oradan uzaklaştım, sonuçta kanımın kokusunu her an alabilirlerdi.
