Hikayem basitti aslında, ödevim için modelim olmasını isteyecektim. Çabucak bitmesini istediğim, sıkıcı bir işten ibaretti. Renksiz hayatımın, renksiz olaylarından bir tanesiydi.
Tabii, nereden bilebilirdim ki solmuş renklerimi kendi renkleri ile r...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
" Tebrik ederim, Mavi. " dedi bölüm hocası Leyla Akar. Yüzünde gurulu bir ifade vardı. Uzun zaman sonra ilk defa bir öğrencisinin çizimini bu kadar beğenmişti. İtiraf etmeliydi ki Mavi çok yetenekli bir öğrenciydi. Elleri sihirliydi.
Gelen alkış sesleri ile ufak bir gülümseme bahşetti, Mavi. Bakışları hocasının yüzünde ki ifadeye takıldı. Sanırım başarmıştı.
" Harika olmuş, Mavi. "
" Vay be, mükemmel olmuş Mavi. "
Ve daha nicesi. Herkese olabildiğince gülümseyerek cevap verdi, Mavi. Bedeni sınıfında olsa da ruhu bambaşka bir diyardaydı. Dışarıdan hiçbir şey olmuyormuş gözüküyordu ama öyle değildi. İçinde bir fırtına kopuyordu,dışarıdan sorun yok gibiydi.
Sınıfın kapısına kaydı bakışları.
Gelmemişti.
Ders bitip öğrenciler dağılmaya başladığında hocası ona sanırım ilk defa sıcak bir gülümseme sundu.
" Ne yalan söyleyeyim beni çok şaşırttın, Mavi. Bu kadarını beklemiyordum. "
" Beğenmenize sevindim hocam. "
" İşte bu emek, sergilenmeye değer. Galeri de yer alacak. "
" Çok mutlu olurum. "
" Yarın galeriyi baştan aşağı düzenleyelim, bir iki kişi ile. O zaman yerine bırakırız, şimdilik iyi bak tuvaline. "
" Tabii hocam. "
Hocası çıkıp gittiğinde koca sınıfta tek başına kaldı. Şövalenin üzerinde ki tuvaline kaydı gözleri. İris.
Renkli çiçekler ile süslediği, İris...elinden geldiğince en güzel hali ile çizmeye çalışmıştı. Nü çizimdi. Tek fark o içinden geldiği eklemeler yapmıştı. Tahta bir taburenin üzerinde, önünde bir tuval varken hayal etmişti onu. Bir elinde fırça diğerinde ise palet vardı. Gökyüzüne bakarken yüzünde hafif bir gülümseme oluşmuştu. Bir bacağı öne doğru uzatmış, diğerini ise taburenin tahta yerindeydi. Genital bölgesi gizlenmiş gibi dursada belirgindi, göğsünü çiçeklerle süslenmişti. Rengarak çiçeklerle. Mavi, İris'e sadeliği yakıştırmıyordu o yüzden renklendirmişti. Tam da onu gördüğü gibi.
Mavi, dalgınca tuvale bakarken sınıfın kapısının açılma sesini duydu. Heyecan ve korku ile arkasını döndü. Heyecanı bir balon gibi patladı çünkü gelen o değil, Miraydı.
Mira, yanına geldiğinde çizimine baktı ve. " Baya güzel olmuş ama. Şuna bak. "
" Teşekkür ederim. "
" Leyla hoca beğendi mi bari ? "
" Galeriye koymak istedi. "
Mira, kocaman gözlerle ona baktı. " Hadi be ! Ciddi misin ? "
" Evet. "
" Çok iyi," Mira sessiz duran arkadaşına üzulerek baktı. " Belki de İris'e haber vermelisin. Eminim görmek ister. "
" Hayır, görmek isteseydi gelirdi. "
Ne demesi gerekiyordu bilemedi, Mira. Arkadaşı son zamanlarda hep dalgındı. O gün evden gittikten sonra İris ile neler yaşadıklarını tam olarak bilmiyordu,Mira. Tek bildiği eve geldiğinde arkadaşının ona kocaman gülümseyip yemek hazırlamak için mutfağa gitmesiydi. Gecenin on birinde.
İyi gibi davranıyordu ama iyi değildi. Ya da Mira'ya öyle geliyordu.
Kolunda ki saatte baktı. " Dersim var, gitmem gerek."
" Görüşürüz,iyi dersler. "
Mira çıkıp gittiğinde Mavi sırasına oturdu. Bakışları kapıdaydı. Yaşadıkları şeye rağmen geleceğini düşünüyordu ama biliyordu ki gelmeyecekti.
Ve öyle de oldu. İris, gelmedi. Hemde hiçbir zaman.
Günler geçti. Günler yerini haftalara, haftalar aylara aylar ise yerini yıllara bıraktı. Mevsimler değişti, mevsimlerle beraber Mavi de onlara eşlik etti.
İris ve Mavi birbirini hiç görmedi, hiç birbirlerini duymadılar. Tıpkı Mavi'nin istediği gibi. Birbirlerinin hayatlarında hiç var olmamışcasına silinmeye yüz tuttular...en azından Mavi öyle sanıyordu. Kaderin onlar için bambaşka bir planı vardı halbuki.
