ကိုယ့္ေမတၱာျဖင့္ ေအးခ်မ္းေစ(ကိုယ့်မေတ္တာဖြင့် အေးချမ်းစေ)

Bonus(Z & U)

Zawgyi

''ဒီေလာက္ဆိုရလား''

''အင္း..''

''ဒီမွာၾကည့္ဦး..ဒါဆိုရင္ေရာ''

''အင္း..''

''ဒီတစၡဳက နည္းနည္းခြၽန္ေနသလိုလားလို႔''

''ကဲ..ဇြဲရယ္..မင္းေဘးကေနပဲငါလုပ္တာထိုင္ၾကည့္ပါေတာ့''

ထိုအခါက် သြားတန္းေလးေတြေပၚေအာင္ဟီးခနဲရယ္သည္။မုန္႔လံုးေရေပၚစားခ်င္လို့ လုပ္ပါတယ္ဆို တစ္လံုးၿပီးတိုင္း အလံုးအႀကီးအေသးျပေနတာနဲ႔ကို အလုပ္ကမတြင္။ဘယ္လိုလံုးလံုး အထဲကထန္းလ်က္သာမေမ့နဲ႔ ဆိုတာကိုလည္း အခါေပါင္းမနည္းေအာင္ေျပာခဲ့ၿပီးေလၿပီ။

''ငါက မညီမွာစိုးလို႔ပါကြ''

''အိမ္မွာလုပ္စားတာပဲဟာ မညီလည္းဘာျဖစ္လဲ''

''မင္းႀကိဳက္တာေလးဆိုေတာ့ လွလွေလးစားေစခ်င္လို႔''

ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း ေျပာမိသည္ကိုပင္ အားနာရျပန္သည္။ႏွစ္ေတြၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ေနာင့္အေပၚ ႐ွိေနသည့္ဇြဲရဲ႕စိတ္ကေတာ့ခုတိုင္မေျပာင္းလဲေသးေပ။

''ေစာင္ေတြစိမ္ထားတာရေလာက္ၿပီလားမသိ၊ငါသြားၾကည့္လိုက္ဦးမယ္''

''အင္းအင္း..ၿပီးရင္မင္းတစ္ေယာက္တည္းမေလ်ွာ္နဲ႔ေနာ္ အတူတူေလ်ွာ္မယ္သိလား။''

ဟိုရကၠ ျခံေဟာင္းကို႐ွင္းရင္း မေတာ္တဆထိခိုက္မိ၍ ဇြဲခါးနာသြားခဲ့သည္။ကေလးကတည္းကတပင္တပန္းလုပ္လာရသည့္ဒဏ္ေတြက အသက္ႀကီးေလ ဒဏ္ပိလာေလပင္။ခုထိလည္း ဇြဲကမနားေသး။တျခားျခံေတြထက္ ဧကက်ယ္က်ယ္စိုက္ပ်ိဳးထားသည့္လိေမၼာ္ျခံကိုဆို ပိုလို႔ေတာင္ အထိမခံေပ။

''အ...ေနာင္ေရ''

''ဘာျဖစ္လဲ...ဇြဲ.. ဘာျဖစ္လဲ''

ေရေႏြးအိုးထဲမုန္႔လံုးေရေပၚလံုးေတြ အကုန္ပစ္ထည့္လိုက္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းဆီသုတ္ေျခတင္ရေတာ့သည္။ဇြဲက ေရခ်ိဴးခန္းနရံကိုမွီေထာက္ရင္း ခါးကခပ္ကုန္းကုန္းအေနအထား။

''ေစာင္ဇလံုကိုမလိုက္တာ''

''မ စရာလား ဇြဲရယ္..ခါးျပန္နာသြားၿပီမဟုတ္လား။ငါေျပာတယ္..အတူတူလုပ္ပါမယ္ဆိုကြာ..ထားခဲ့လိုက္ေတာ့..လာလာအျပင္ကိုထြက္။အိပ္ရာထဲခဏလွဲလိုက္၊ငါေဆးလူးေပးမယ္ေနာ္''