Zawgyi
အခ်ိန္အားျဖင့္ အေတာ္ပင္လင့္ေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ေနာင္တစ္ေယာက္ ေဆးကုရာမွ ျပန္ေရာက္မလာေသး။အလုပ္ကထြက္ထားၿပီးေပမဲ့ ေစတနာဝန္ထမ္းဘဝကိုခံယူရင္း သြားလာရခက္ခဲေသာေနရာတခ်ိဳ႕မွာ အခ်ိန္အားရင္အားသလိုသြားေရာက္ ေဆးကုသေပးတတ္သည္။ခုလည္းပဲ မနက္ကတည္းက လူနာၾကည့္သြားတာကို ခုထိျပန္မလာေသးျခင္းျဖစ္သည္။လိုက္ပို႔မည္ဆိုေတာ့လည္း ေခါင္းတခါခါျဖင့္ ျငင္းဆန္တတ္ေသး၏။
".....''
ဆိုင္ကယ္စက္ရပ္သံႏွင့္အတူ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္၏ ရယ္သံခိုးခိုးခစ္ခစ္ကိုပါ ခပ္တိုးတိုးၾကားလိုက္ရေတာ့ နဂိုပူေနသည့္စိတ္က ပိုမိုဆိုးရြားသြားရသည္။
"ေနာင္..''
"ဒါဆို...နန္း..သြားလိုက္ပါဦးမယ္ ေဒါက္တာ''
တံခါးဝမွာ ဇြဲရပ္လိုက္သည္ႏွင့္သူတို႔ႏွစ္ဦးၾကားေျပာေနေသာစကားက အဆက္ျပတ္သြားၿပီး ထိုအမ်ိဳးသမီးသည္လည္း ဆိုင္ကယ္ကို စက္ႏိူးလ်က္ အ႐ွိန္ျဖင့္ ေမာင္းထြက္သြားေတာ့သည္။
"ဝင္ၾကမယ္ေလ''
ဇြဲကို တစ္ခြန္းသာေခၚၿပီး ေနာင္ကေတာ့အိမ္ထဲလွမ္းဝင္သြားခဲ့ေခ်ၿပီ။ဘာလို႔လဲ။ဒီကေကာင္ စိတ္ပူေနတာကို သူတကယ္မသိတာလား။ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့တာလား။
"ငါ ပင္ပန္းေနၿပီ။အိပ္ႏွင့္ေတာ့မယ္ေနာ္''
အိမ္ေ႐ွ႕တံခါးဝမွာ ငုတ္တုတ္ႀကီးက်န္ခဲ့တာေတာင္ အဖက္မလုပ္ဘဲ အခန္းထဲတန္းဝင္သြားခဲ့ေသာ ေနာင့္ေၾကာင့္ ဇြဲစိတ္ေတြကေယာက္ဂယက္ ျဖစ္ရေလၿပီ။သူျပန္လာတာေစာင့္ေနၿပီးဘာဆိုဘာမွမစားရေသးေသာ အစာအိမ္တစ္ေနရာမွလည္း ဆႏၵျပသံကဆူညံေနေတာ့၏။သူနဲ႔မွ ညစာအတူစားတတ္တာကို ေမ့သြားတာမ်ားလား။
"ေနာင္..မင္း အျပင္မွာစားလာခဲ့လို႔လား''
ေခါင္းအံုးနဲ႔ေခါင္းကို ျပားေနေအာင္ဖိကပ္ထားရင္းက ခပ္ေလးေလးခါျပလာေသာ ေနာင့္အျပဳအမူက တကယ္ကို ပင္ပန္းေနဟန္ပါ။
"ေနေရာေကာင္းရဲ႕လား''
နဖူးကို ထိကပ္မိသည့္ ဇြဲရဲ႕လက္ေတြကို ေ႐ွာင္႐ွားလိုက္ရင္း ေစာင္ကိုသာနားရြက္နားအုပ္သည္အထိ ဆြဲျခံဳထားေတာ့သည္။
YOU ARE READING
ကိုယ့္ေမတၱာျဖင့္ ေအးခ်မ္းေစ(ကိုယ့်မေတ္တာဖြင့် အေးချမ်းစေ)
Romanceေမြးဖြားျခင္းနဲ႔အတူ တြဲရက္ကပ္ပါလာေသာ ကံမေကာင္းျခင္းေတြေၾကာင့္ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းစြာႀကီးျပင္းခဲ့ရတဲ့ေကာင္ေလးရဲ႕ဘဝကို ေမတၱာတရားနဲ႔ေအးခ်မ္းေစတဲ့အခါ။ ဒီဇာတ္လမ္းဟာ စာေရးသူရဲ႕ စိတ္ကူးယဥ္ေရးဖြဲ႔မႈသာ ျဖစ္တာမို႔ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္သြားခဲ့ရင္ နားလည္ေပးဖို႔ေတာင္းဆိ...
