ကိုယ့္ေမတၱာျဖင့္ ေအးခ်မ္းေစ(ကိုယ့်မေတ္တာဖြင့် အေးချမ်းစေ)

25(Z & U)

Zawgyi

"ေဒါက္တာေလး...ေဒါက္တာေလး..''

ညႀကီးမင္းႀကီး ျခံေ႐ွ႕ကေန ခပ္အုပ္အုပ္အသံျဖင့္ ေအာ္ေခၚေနသူေၾကာင့္ အိပ္ရာထဲကေန အလူးအလဲထလိုက္သည္၊မီးပိတ္မွအိပ္တတ္သည့္ေနာင့္အက်င့္ေၾကာင့္ တစ္အိမ္လံုးကေမွာင္မဲေန၏။မီးခလုတ္ကိုအသည္းအသန္စမ္းဖြင့္ၿပီးမွ အျပင္ကို ကတိုက္က႐ိုက္ ေျပးထြက္ေတာ့ ေခါင္းစြပ္ဂ်ာကင္ႀကီးႏွင့္ ငစိုးက ျခံေ႐ွ႕မွာမိုးတိုးမတ္တက္ရပ္လို႔ေနသည္။

"ဘယ္လိုျဖစ္လာတာလဲ..ငစိုး''

"ဆရာ..အဖ်ားေတြ အရမ္းတက္ေနလို႔''

ေန႔လည္ကအထိ အေကာင္းႀကီး႐ွိေနေသးသူက ခ်က္ခ်င္းႀကီးဘယ္လိုထျဖစ္ပါလိမ့္။ေရခ်ိဳးမ်ားမွားသလား။ဘာလုပ္မိသလဲဆိုတာေတြကို ေဒါင့္ေစ့ေအာင္ေလ်ွာက္ေတြးရင္း လူကလည္းေဆးအိတ္ကိုယူလို႔ ငစိုးဆိုင္ကယ္ေနာက္ အလ်င္အျမန္လိုက္တက္ရသည္။ပံုမွန္ဆို နာရီဝက္ေလာက္ေမာင္းရေသာ ႏႈန္းထားက ေနာင့္ရဲ႕တိုက္တြန္းမႉေၾကာင့္ မိနစ္၂၀ေလာက္ႏွင့္ ေရာက္သြားေလသည္။အရင္လိုေမွာင္မည္းမေနဘဲ လင္းထိန္ေနသည့္ ျခံဝန္းေၾကာင့္ ခလုတ္ဘာညာမတိုက္ေပမယ့္ အလ်င္လိုေနေလေတာ့ ဇြဲအိပ္ခန္းဝအေရာက္  တန္းႏွင့္ ေနာင့္ေျခမ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းကို မိတ္ဆက္ေတာ့၏။

ေတာ္ေတာ္ေလးကို နာသြားေပမယ့္ ငံု႔မၾကည့္ႏိုင္၊လက္႐ွိမွာအေရးႀကီးသည္က ကုတင္ေပၚ ပက္လက္လွဲရင္း ကေယာင္ကတမ္းေတြေျပာေနေသာဇြဲ သာျဖစ္သည္။နဖူးက အပူခ်ိန္ကိုလက္ျဖင့္စမ္းသပ္ၾကည့္ေတာ့ အျပင္ကလာလို႔ေအးစက္ေနသည့္ေနာင့္လက္ပင္ ပူခနဲ။အဖ်ားတိုင္းသည့္ Digital စက္ေလးကလည္း  ၁၀၄အထိ ျပေနေလသည္။ေရပတ္တင္ဖို႔ ငစ္ိုးကိုျပင္ဆင္ခိုင္းၿပီး ေနာင္ကေတာ့ ဇြဲေဘးမွာ တင္ပလြဲဝင္ထိုင္ရင္းက ေသြးေပါင္ခ်ိန္ရသည္။ပံုမွန္႐ွိသင့္သည့္ ႏႈန္းထားထက္ အနည္းငယ္သာေလ်ာ့ေနသည့္ေသြးေပါင္ခ်ိန္ေၾကာင့္ သိပ္ၿပီး စိုးရိမ္စရာေတာ့မ႐ွိ။

ငစိုးယူလာေပးသည့္ ေရပတ္ဝတ္ကို ဇြဲနဖူးေပၚတင္ေပးၿပီး အနားမွာေတြ႔သည့္ ပုဝါတစ္ထည္ကိုေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ေတြ ေရပတ္တိုက္ဖို႔ရာ ေရဇလံုထဲ ဆြဲႏွစ္ပစ္လိုက္သည္၊အက်ႌပြပြဝတ္ထားလို႔သာ ေတာ္ေတာ့၏၊အက်ႌေအာက္ကေန လက္လ်ိႈၿပီး ရင္ဘက္ေတြေက်ာေတြခ်ိဳင္းၾကားေတြကို ေရစိုဝတ္ျဖင့္ သုတ္ဖယ္ေပးေတာ့ ဇြဲဆီမွထြက္ေပၚလာေသာ ညည္းသံသဲ့သဲ့။