The Legendary Master's Wife (MM 663 ~ 731)

အခန်း ၆၇၅

အခန္း ၆၇၅ ေနာက္ဆံုးပြဲစဥ္

ယူေရွာင္းမိုႏွင့္ ေခ်ာင္ဝူရွင္းတို႕ ေမွာ္ဆရာအစည္းအရံုးကို ျပန္ေရာက္တာေတာင္မွ လင္းေရွာင္က ျပန္မေရာက္ေသး ဒါေပမယ့္ သူတို႕ ေနဖို႕ အခန္းကေတာ့ အသင့္ျပင္ေပးထားသည္။ သံုးေယာက္သား အခန္းထဲ မွာတင္ ေနာက္ပြဲစဥ္က ဘာျဖစ္ႏိုင္မလဲ ဆိုတာကို ေဆြးေႏြးေနေသးတယ္။ တစ္နာရီေလာက္ ၾကာေတာ့ မွပင္ သူတုိ႕ေတြ ျပန္သြားၾကသည္။

လင္းေရွာင္ကို ေစာင့္ရင္း ကုတင္ေပၚမွာတင္ တရားထိုင္ေနလိုက္သည္။ အျပင္ဖက္က ေကာင္းကင္တစ္ခုလံုး မည္းေမွာင္ လာခ်ိန္မွာေတာ့ သူ မေနႏိုင္ေတာ့ သန္းေဝလာသည္။ လင္းေရွာင္ကလည္း ျပန္မလာေသး။ ယူေရွာင္းမိုမွာ အိပ္ခ်င္စိတ္ကို ထိန္းမရပဲ ေစာင္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးဆီကို ေနာက္ျပန္လဲက်ျပီး အိပ္ေမာက်သြားသည္။

ညလယ္ေခါင္ၾကီး တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ပိတ္ထားသည့္ တံခါးက ရုတ္တရုတ္ ရွည္ေမ်ာေမ်ာပြင့္သြားျပီး အရိပ္မည္း တစ္ခုက အိပ္ယာဆီသို႕ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ခ်ဥ္းကပ္လာသည္။ အဲဒိက လူကို ငံုၾကည့္ျပီး လက္တစ္ဖက္က သူ႕ဆီကို ေရြ႕ေရြ႕ႏွင့္ ကပ္သြားသည္မွာ စင္တီမီတာ အနည္းသာ လိုေတာ့သည္။

ဆတ္ခနဲ ဆိုသလို အရိပ္မည္း၏ လက္ေကာက္ဝတ္ကို အျခားလက္တစ္ဖက္က လွမ္းဖမ္းက ထို႕သူ႕ နားတစ္ဖက္ နားကေန ေလဝူးခနဲ တုိက္သြားကာ ေျခတစ္ဖက္က ျမင့္တက္သြားကာ ထိုသူ၏ ေခါင္း ညာဖက္ကို ဦးတည္လုိက္သည္။ ထိေတာ့မည့္ ဆဲဆဲမွာပဲ အရိပ္က သူ႕လက္ေကာက္ဝတ္ကို တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ကာ ဆတ္ခနဲ လႈပ္ခ်ျပီးေတာ့ ယူေရွာင္းမို၏ တုိက္ကြက္ကုိ တန္ျပန္တိုက္လိုက္သည္။ ယူေရွာင္းမိုေတာ့ တစ္ဖက္လူေပၚကို လဲက်သြားျပီး တစ္ဖက္လူ၏ မာေၾကာေၾကာ ရင္ဘတ္ႏွင့္ ေျပးေစာင့္ေတာ့သည္။

ယူေရွာင္းမိုမွာ နီရဲသြားသည့္ ႏွာေခါင္းေလးကို အုပ္ရင္း မ်က္ရည္ေတြ ဝဲတက္လာကာ တစ္ဖက္သူကို အျပစ္တင္သည့္ အၾကည့္စူးႏွင့္ ၾကည့္ပလိုက္သည္။

လင္းေရွာင္က တစ္ဖက္သူကာ သူ႕ကိုယ္ေပၚကို ဆြဲတင္ကာ ေခ်ာ့သည့္ အလား ပါးေလးကို အသာပြတ္ေပးရင္း ျပံဳးလာသည္။ “မင္းက အရြယ္ေရာက္တဲ့ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနျပီေလ။ ဒါေလးနဲ႕ ငိုစရာလား? သူမ်ားေတြ ျမင္ရင္ မငး္ကို ရယ္ကုန္မွာ”