İntikam (+18)

Bölüm 22

Medya: Akın'ın bebişi🦋

"Şimdi bu senin mi?" dedim şaşkınlıkla koltukta uyuyan küçük kıza bakarak. Hala inanamıyorum. Akın ve babalık... Birbirinden çok farklı şeyler bunlar. Akın'dan asla iyi bir baba olmaz. Olamaz.

"Benim." dedi Akın.
"Kimden peki?" dedi Beyza.
"Benim birkaç yıl önce bir sevgilim vardı Ceren, hani şu sarışın olan. O bana hamileyim demişti de ben inanmayıp kıza para verip göndermiştim. Sonra kız parayı bana fırlatıp gitmişti. O kız işte."

Vay... Kız gerçekten doğru söylüyormuş.

"Annesi nerede peki?" dedi Atlas.
"Kansere yakalanmış ve... Ve son evre. Hiç şansı yok yani. Mecburen bana verdi bu kızı. Bende ona iyi bakacağıma dair kıza söz verdim. Kız çok kötüydü." dedi Akın. Yutkundum.

Bir çocuğun en büyük cezası annesiz büyümek olabilir. Özellikle bir kız çocuğunun. Annesi ile asla alışverişe çıkamayacak... Birlikte pasta yapamayacak... Birisine aşık olduğunda gelip annesine anlatıp ilişkisi hakkında tavsiye alamayacak... Ah çok kötü... Çok kötü...

"Adı ne bu sevimli bebeğin?" dedi Efsun ve onu kucağına aldı. "Kumsal..." dedi Akın. Hafifçe gülümsedim. "Tam olarak kaç yaşında?" dedi Kaan. "İki yaşında." dedi Akın.

Bebeği Efsun'un kucağından aldım. Bebek gözlerini açınca gözlerimin güzelliği karşısında büyülenmiş gibiydim. Mavi gözleri cam gibi parlıyordu. Sarı saçları zaten çok güzeldi. Bebek Akın ile çok benziyordu. Çok... Çok tatlıydı.

"Adının Ceren olmasını istiyorum." dedi Akın. Kumsal şaşkın ve meraklı gözlerle etrafına bakıyordu. "Ceren'e çok haksızlık yaptım, onu bir şekilde yaşatmak istiyorum." gözünden bir damla yaş süzüldü. "Beynimi sikeyim..." elleri ile yüzünü kapattı.

Durduk yere moralim bozuldu. Bu kıza annesinin yokluğunu hissetmesini engellemek için elimden geleni yapacağım. Sanki annesi varmış gibi hissedecek. Onu bir abla şefkati ile seveceğim.

"Ben bu güzelliğin duş almasını sağlayacağım." dedi Efsun ve kol altlarından tutup onu havaya kaldırıp etrafta bir tur döndürdü. Kumsal güldü ve birlikte yukarı çıktılar. "Akın, gel odama gidelim hayatım." dedim. Akın koltuktan kalkıp gözlerini sildi. Birlikte odama çıktık. Akın yatağa oturup sıkıntılı bir nefes aldı.

"Beste ben ne yaptım?" yanına oturdum ve elimi omzuna koydum. "Ama şimdi yaptığın her şeyi telafi edebilirsin." dedim. "Bu şansı kullan Akın, o kıza dünyanın en iyi kız babası ol."

Tabii benim babam kadar olamaz ama olsun. En azından denesin. O kız bir babası olduğunu bilmeli.

Akın yüzünü boynuma gömdü. Kollarımı etrafına sardım ve sesli bir nefes aldım. Göz yaşları boynumu ıslatıyor ve bu elbette beni rahatsız ediyor. "Akın ağlama." dedim bıkkınlık içinde. Karşımda sevdiğim birilerinin ağlamasından nefret ederim. Benim karşımda sadece sevmediğim insanlar ağlayabilir.

"Beynimi sikeyim, ya benden baba bile olmaz ki!" bu konuda haklıydı. Ondan baba falan olmaz. Ondan baba olsa bile iyi bir baba olmaz. Onu bu konuda nasıl teselli edebilirim ki? "Bu konuda seni nasıl motive edebilirim bilmiyorum. Tek diyeceğim şey, Beyza'nın babası gibi bir baba olma."

Beyza hiçbir zaman iyi bir babaya sahip olmadı. Belki de bu yüzden bu kadar güçlüdür. Beyza babası yüzünden çok şey yaşadı. Şimdi ailesi ile aynı evde yaşamıyor. Tek başına güçlü bir kadın olarak yaşıyor. Onun için mutluyum.

"Şimdi toplan. Çünkü babalık seni bekliyor. Bu gece hepiniz burada kalın, ben duşa gireceğim." Akın'dan ayrılıp duşa girdim.

-----